Operatie is goed gegaan!

Hoi lieve mama's (to be),
Hier even een 'teken van leven' van deze kant,  haha.
Zoals jullie in mijn voorgaande blogs konden lezen zou ik opnieuw een oogspieroperatie krijgen, deze zou plaats vinden op dinsdag 7 mei.

Twee dagen geleden was het dan zover, om 10.30 heb ik mij samen met mijn man gemeld op de afdeling dagverpleging in het ziekenhuis.
We mochten in de wachtkamer gaan zitten en nog geen 10 minuten later werden we geroepen door de verpleegkundige die ons naar de kamer bracht en mij het bed aan wees wat toen voor mij was. Ik mocht plaats nemen op het bed en kreeg allerlei vragen gesteld. Tegen mijn man werd gezegd dat hij mocht wachten op de kamer, maar ook tussentijds even weg mocht gaan en dan zou hij gebeld worden als ik klaar was. Aangezien het wel een aantal uur kon duren. Maar mijn man gaf al meteen aan dat hij in het ziekenhuis wilde blijven wachten en dit dus ook zou doen! :) Juist toen de verpleegkundige vertelde dat ze niet wisten hoelaat ik aan de beurt was en dat het wel even kon duren, ging zijn telefoon.. en ja hoor ik kon al meteen naar de OK komen! Jeetje, dat ging ineens snel. Om 10.30 binnen gekomen en om 11.00 lag ik dus al op de OK! Maar goed, na het telefoontje mocht ik mij omkleden en het oh zo charmante operatiehemd aan doen, daarna werd ik door de verpleegkundige met het bed naar de OK gereden. Mijn man mocht meelopen tot aan de lift, waar we dus 'afscheid' moesten nemen en hij mij meerdere kusjes gaf. Pas toen sloegen de zenuwen echt toe.. het was nu dus gewoon echt zover! Eenmaal op de OK moest ik overstappen op een ander bed, waar ik aan alle toeters en bellen gelegd werd: band om mijn arm voor de bloeddruk, plakkertjes voor mijn hartslag, saturatiemeter op mijn vinger en uiteraard een infuus in mijn had. Dat inbrengen vond ik toch wel heel vervelend. Gelukkig was het personeel heel vriendelijk en stelde mij goed gerust. De anesthesist was wat bezig met het infuus waarop hij opeens zei "slaap lekker", eerst dacht ik "huh? ik merk helemaal nog niets", tot ik ineens tintelingen door mijn beide armen voelde wat doortrok tot boven in mijn hoofd en ineens .. was ik weg. xD Zo raar dat je merkt dat je in slaap gaat vallen en daarna gewoon totaal niets meer merkt.
Iets voor 12.30 werd ik wakker gemaakt, totaal gedesoriënteerd. Want wat is dat raar.. denken dat je geslapen hebt en wakker worden op een uitslaapkamer in het ziekenhuis. Daar lag ik dan nog steeds aan alle toeters en bellen en een infuus in mijn hand met daarop een zak met vocht aangesloten. Er werd meteen gevraagd hoe ik mij voelde en of ik misselijk was, nee dat niet.. maar wel wat duizelig. Ook werd mij meteen een ijsje aangeboden, dit om de keelpijn die je van de beademingstube kunt krijgen te verzachten, maar daar had ik echt even geen behoefte aan. Ze hebben mij direct diclofenac via het infuus ingespoten om pijn te voorkomen. Degene wat mij geopereerd heeft kwam ook meteen naar mij toe toen ik wakker was en gaf aan dat alles goed is gegaan en dat mijn oog, ondanks roodheid en druppelend wondvocht uiteraard, er al goed uit zag!



Ik was gelukkig vrij snel goed wakker waardoor ik rond 12.45/12.50 weer terugmocht naar de kamer op de afdeling en daar zat mijn lieve man al op mij te wachten. <3 Toen mijn bed op zijn plek stond kreeg ik meteen een dikke kus van hem en hij pakte meteen mijn hand vast. Hij heeft al die tijd daar op de kamer gewacht en hij gaf al aan dat hij waarschijnlijk nerveuzer was dan mij, haha! En hij was heel blij dat ik weer terug was. Na een uurtje mocht ik gelukkig wat eten, wat is dat heerlijk als je al vanaf de avond ervoor nuchter was en dan eindelijk lekker een boterham mocht eten en een kop koffie mocht drinken. Mijn man hielp mij met de boterham smeren, het infuusbuisje zat nog in mijn hand en dit was met bepaalde bewegingen erg gevoelig, heel vervelend.. Op de kamer werd er nog tot 2x aan toe mijn bloeddruk en hartslag gecontroleerd, mijn bloeddruk was wat laag (1e keer 102/55, 2e keer weet ik even niet), maar ik gaf al aan dat hij bij mij eigenlijk nooit erg hoog is. Er was verder ook niets aan de hand, aangezien ik geen hoofdpijnklachten (behalve aan de kant van het geopereerde oog uiteraard) en geen duizeligheidsklachten meer had. Beide waardes waren goed genoeg om naar huis te mogen. :) Om 15.00 mocht ik mij, met hulp, aankleden en mochten we lekker naar huis!! :D Mijn man is toen een rolstoel gaan halen en heeft mij met de rolstoel naar de auto gebracht. Thuis ben ik lekker met een dekentje op de bank gaan leggen en werd lekker in de watten gelegd door mijn man. Hij was/is zo lief en zorgzaam voor mij. :) zo fijn!! Hij druppelt ook 3x per dag mijn oog en in de avond zalft hij mijn oog ook. De kinderen hebben twee nachtjes bij oma geslapen, dit bood ze zélf aan zodat ik even rustig kon bijkomen thuis. Vanmorgen is mijn man weer begonnen met werken en toen ik beneden kwam stond er een heerlijk zelfgemaakt aardbeiengebakje voor mij klaar.. 😍

De operatie is gelukkig goed gegaan!! Op dit moment, voel ik mij ondanks af en toe wat pijn en misselijkeheid, redelijk! Voornamelijk in de ochtend heb ik pijn en een branderig gevoel aan mijn oog en in de avond begint de pijn op te komen. Ik heb meloxicam tabletten meegekregen, deze mag ik 1x per dag nemen en die werken opzich de hele dag tegen de pijn. Ik mag z.n. 4x daags 2 paracetamol erbij slikken om de werking eventueel te versterken. Qua pijn is het gelukkig redelijk te doen, het oog is op dit moment erg rood maar dit trekt in de loop van de komende weken weer weg. Ik weet waar ik het voor gedaan heb en ik weet dat de eventuele pijn het wel waard is. Ik ben straks heel blij als mijn oog gewoon mooi recht blijft staan. Niet alleen in cosmetisch oogpunt, maar ook het feit dat ik dan van het dubbelzien af ben.
Over 2 weken heb ik de eerste nacontrole in het ziekenhuis en na 6 weken de laatste nacontrole, dan zou ook het definitieve resultaat merkbaar moeten zijn. :)

Deze week moet ik nog rustig aan doen, al ben ik echt niet iemand die stil kan zitten! Dus vind het heel lastig. Ik probeer al hier en daar wat dingen te doen in huis, maar merk dat ik daarna toch wel even moet gaan zitten. Geeft een soort "drukkend" en pijnlijk gevoel op mijn oog. Ook mag ik de komende dagen/week even niet bukken, er mag geen druk op het oog komen. Eigenlijk zou ik vanaf dinsdag weer moeten hervatten met school en werk, maar dat is echt afhankelijk van hoe ik mij voel tegen die tijd. Al zie ik mij op deze manier nog niet werken en naar school gaan, maar goed dat zijn nog 5 dagen om bij te komen! En ik heb gelukkig een héle lieve man die ontzettend lief en zorgzaam voor mij is, echt heel fijn! En ook onze meisjes zijn super lief voor mij. Dus dat gaat allemaal helemaal goed komen.

Ook dit is weer achter de rug, dus nu gaan we lekker verder met aftellen tot de bruiloft.. nog 4 maanden.. 😍