Merry Christmas in heaven..

8 maart 2016 werd mijn vader opgenomen in het ziekenhuis met 'maar' een longontsteking en ik hoefde me geen zorgen te maken, want hij werd voor 24 uur opgenomen ter observatie. Maar die 24 uur werden dagen en zelfs weken.. uiteindelijk heeft hij het ziekenhuis na 8 maart niet meer verlaten. We zijn meerdere malen bij hem langs geweest en ik schrok enorm hoe hij eruitzag; hij was in 10 dagen tijd 10 kilo afgevallen, oh wat zag hij er slecht uit.. We belden iedere dag met elkaar! Hij werd maar niet beter en de ontstekingswaarden bleven heel hoog ondanks de vele antibioticakuren. Daarna vermoeden ze dat hij een longembolie kon hebben. Hij kreeg allerlei onderzoeken, longpuncties, longfoto's, longecho's, en een leverpunctie omdat ze een plek op zijn lever gevonden hadden..  1 april 2016 kregen we het bericht waar we allemaal bang voor waren: mijn vader had longkanker met uitzaaiingen in zijn lever, hij zat al in het laatste stadium en ze konden niks meer voor hem doen. Uitbehandeld zoals ze dat noemen, nog voor dat ze zijn behandeling konden starten.. Hij kon nog chemo krijgen om het allemaal wat dragelijker te maken en zodat hij misschien nog wat langer bij ons kon zijn. Echter hebben ze de chemo nooit kunnen starten, zijn bloedwaardes bleven slecht ondanks meerdere bloedtransfusies en hij was te zwak voor de chemo. Er waren nog zoveel leuke dingen die we samen met mijn partner en de kinderen zouden doen in de tijd die we nog hadden, helaas heeft dit dus nooit zover mogen komen.. 13 april 2016 belde hij mij nog om ons te feliciteren met ons 10-jarig samen zijn en we hebben het er nog even over gehad hoe het met hem ging. Hij zou de 14e een gesprek hebben met de arts over hoe het nu verder moest.. Aan het einde van het gesprek zei ik hem nog 'ik bel je deze week nog'.. niet wetende dat dit ons laatste gesprek zou zijn.
Ik kreeg er al een akelig gevoel bij dat ik die dag na het gesprek nog niets gehoord had, ook kreeg ik mijn vader telefonisch niet te pakken. Mijn oom benaderde mij die avond dat er heel slecht nieuws was en mijn stiefmoeder was dus niet in staat om dit te vertellen, vandaar dat hij dit deed.
Uit het gesprek kwam kortgezegd dat mijn vader niet lang meer te leven had, hij was al steeds niet goed meer bij en had maar heel af en toe een helder momentje. In zijn heldere momenten gaf hij ook aan dat het voor hem allemaal niet meer hoefde. Wij zijn direct de volgende ochtend langs gegaan.. wij zijn die dag ruim 8 uur bij hem in het ziekenhuis geweest. Het was zo moeilijk om te zien.. mijn vader lag daar, niet goed meer bij, vechtend voor zijn leven.. Ik heb alleen maar zitten huilen, ik vond het zo oneerlijk en wilde dat ik wat voor hem kon doen. Gelukkig was mijn partner bij mij om mij te steunen.
Diezelfde middag hebben ze alles stop gezet en de morfinepomp aangesloten, hij zou het einde van het weekend waarschijnlijk niet meer halen.
Ik vond het heel moeilijk om die avond naar huis te gaan.. mijn vader voor de laatste keer een kus te geven, te knuffelen en gedag te zeggen. Wetende dat ik hem daarna nooit meer zou zien. Dat doet gewoon zo ontzettend veel pijn. 
De volgende middag, 16 april 2016 rond 15.00, kregen we telefoon van mijn oom dat mijn vader was overleden.. Je weet dat het gaat gebeuren, je wordt er zogezegd op voorbereid. En toch doet het ontzettend veel pijn, ik kon geen woord uitbrengen en heb huilend mijn telefoon aan mijn partner gegeven. Die heeft voor mij het telefoongesprek afgemaakt en gelukkig kon mijn oom het begrijpen dat ik zo reageerde.

Nu zo rond de feestdagen vind ik het toch wel weer moeilijk. En ook al vierden wij de laatste tijd geen Kerst samen, mede doordat ik nooit een goede band met mijn stiefmoeder heb gehad (maar we waren wel volwassen genoeg om het bij te leggen toen mijn vader zo ziek werd), vind ik het toch ontzettend moeilijk.. gewoon het feit dat ik hem geen Kerstkaartje meer kan sturen en hem niet even kan bellen om hem fijne feestdagen te wensen. Iets wat we ieder jaar wel deden.. maar helaas, dit kan niet meer.
En daarom zeg ik nu: Merry christmas in heaven daddy..