Laatste loodjes

Wegen het zwaartst... haha, grapje. Met nog maar 23 dagen op de teller maakt me dat helemaal niet meer uit. Tuurlijk heb ik last. Vooral mijn bekken en rug maken het me niet gemakkelijk en soms kan ik wel janken want ik wil zo veel maar kan zo weinig. Maar nu alles langzaam af is krijg ik zoals verwacht weer wat rust in mijn hoofd en kan ik toch nog even genieten van wat niet alleen de laatste weken van deze zwangerschap, maar de laatste weken zwanger van mijn leven. Ik moet me hier echt aan helpen herrineren want een volgende keer komt er niet, dus mezelf af en toe een schup onder mijn kont geven. Niet zo klagen en proberen te genieten van die buik en de bewegingen daar binnen.

Nu ben ik klaar met de babykamer, box staat, maxi cosi en tas staan klaar. Mijn koffer op een paar kleine dingen na klaar en zojuist de adresstickers voor de geboorte kaartjes geschreven. Even proberen elke dag wel wat aktie te ondernemen want wie weet hoe ik me over 2 weken voel, dus ben wel echt nog bezig met schoonmaken enzo.

Ik kan niet wachten onze kleine meid te zien, ben zo benieuwd naar haar en naar de reactie van haar grote zus. Wat zal ze gek op haar zijn. De bevalling doet me nog niks, ben niet zenuwachtich of bang ofzo. Ik weet dat het elke keer weer anders is, dus voor mijn gevoel is het zinloos me daar druk om te maken. Ik laat het wederom op me afkomen. Ik ben wel echt heel nieuwschierig, komt ze nog in April? Of word het toch Mei... zo apart dat je dat niet weet. Er is nog geen reden tot paniek hier in elk geval. Zelf hoop ik net zoals bij Senna (1 dag te vroeg) mooi rond de uitgerekende datum, liefst begin mei... ergens in de eerste week. Maar goed dat hebben we natuurlijk niet voor het zeggen.

Als alles maar goed gaat, en we de kleine meid gezond en wel mee naar huis mogen nemen dan ben ik een gelukkig mens :-)