Wat een kut week

Ja veel kut... k weet het maar het mag best eens vind ik.

Want wat een kut week heb ik achter de rug zeg.

Eerst stort mn beste vriendin emotioneel compleet in omdat ze al weet ik het hoelang al tot haar nek in de zooi zit (verbouwing) die had het dus helemaal gehad.

Arm ding, dus huilen aan de tel en ik een beetje troosten zo goed als ik kan. Zielig, en daar zit je dan toch mee.

Dan word je ongesteld, terwijl je overtuigd was van een zwangerschap.  Grote teleurstelling dus. traantje wegpinken en dan verder... meer kun je toch niet doen.

Dan hoor je van je broer dat een jongen die je kent van school en mijn oude vrienden groep eergister nacht is overleden aan kanker... was 22 jaar jong geworden. Ik heb hem al lang niet meer gezien,  maar was een lieve jongen en vind het verschrikkelijk dat iemand op die leeftijd al zo moet vechten voor zijn leven en dan het gevecht toch verliest. Wat oneerlijk! Rust zacht J.

En toen werd ik net gebeld door mijn moeder... die zegt ik heb geen goed nieuws. Opa heeft kanker. Ze gaan dinsdag kijken of het is uitgezaaid, als dat het geval is kan het snel gaan gezien zijn leeftijd. 

WTF?? áls er een god is mag ik dan vragen waar de fuck hij mee bezig is??? Man man man, zo kannie wel weer eikel! 

Zo... nu ga ik ff zitten janken en heel zielig doen want ik heb er echt behoefte aan! Ben er helemaal klaar mee...