Bevallingsverhaal

Ons meisje is inmiddels al 3 weken en 1 dag oud! na een tijdje flink bijkomen, verwend worden en genieten van mn poppetje is hier mijn bevallings verhaal.

Zaterdag avond 28-08-2010: (2 dagen voor de uitgerekende datum)

Met wat vrienden, mijn moeder en haar vriend zitten we bij ons thuis gezellig een avond te kletsen, lekker eten drinken en spelletjes te doen :) het was erg gezellig en ik had het met mijn moeder en mijn vriendinnetje over de zwangerschap (zoals altijd ;)) en ik weet nog dat ik veel harde buiken had die avond er dat aan mijn moeder vertelde. Mijn vriendin vroeg of ik al een idee had wanneer de baby zou komen. en ik zei ... dat word september! die blijft nog wel een week of 2 zitten! , niet wetend wat me stond te wachten!

Om een uur of 03:00 ging ik met een vriendin een film kijken en voelde ik wat lichte krampjes die elke keer weer terug kwamen... om 1 of andere reden wist ik meteen dat dit het was, dat voelde ik gewoon maar ik zei niets, ik dacht ik merk wel wanneer het erger word en ik ga die mensen hier niet onnodig ongerust maken... en mijn vriend zou geen oog dicht doen dan ;)

We zijn naar bed gegaan en ik ben ook gewoon in slaap gevallen, om 09:00 werd ik wakker en waren de krampjes er nog steeds maar wel iets pijnlijker dus ik besloot mijn vriend wakker te maken, ik zei: schat, ik wil niet lullig doen (hij lag nog diep in coma) 1 oog ging half open, ik zei maar het is begonnen denk ik, en... 2 ogen wijd open!!!! echt?! serieus?? haha! ja serieus!

Toen naar beneden gegaan, onze vrienden die op de bank lagen te snurken naar huis gestuurd! en mijn vriend als een gek het huis gepoetst! hij zei moet je de vk niet bellen? ik wilde dat nog niet. dacht wacht zo lang mogelijk dus besloot ik in bad te gaan. De pijn werd langzaam erger (niet ondraagelijk maar wel vervelend) en in bad verloor ik mijn slijmprop en drong het eigenlijk pas echt door... mijn vriend stond er op dat ik de vk zou bellen en dit leek me nu ook wel verstandig!

De vk kwam kijken, het was inmiddels 12:00 en wat bleek... 2 cm ontsluiting! ze zei dat ze aan het eind van de middag, dus rond 16:30 terug zou komen en dat ik moest bellen als er iets was. Mijn vriend had ondertussen de hele famillie op de hoogte gebracht en mijn moeder, haar vriend en mijn broer met zijn vriendin zaten bij ons, ik nog broodjes voor ze gebakken en gegeten maar veel kreeg ik niet weg want het werd toch snel al steeds pijnlijker en tijdens een wee kon ik niet blijven zitten en ging ik krom staan en mijn vriend wreef over mijn rug... de weeen kwamen te snel, er zat maar iets van 30 sec tussen en ik was er nu al moe van! ik zei tegen mijn vriend dat hij de vk maar moest bellen om te vragen of het normaal was dat het zo snel ging.

Mijn vriend dus gebeld en zei dat het toch wel pijnlijk werd en te snel achter elkaar kwam en ze zei dat we naar het ziekenhuis mochten gaan dan zou zij dit ook doen (ik wilde thuis bevallen maar dat ging niet omdat de kleine niet volledig was ingedaald) dit was om 14:00

Wij alle spulletjes verzameld en mijn moeder vroeg of ze mee mocht en bij de bevalling mocht zijn, was niet de planning maar vooruit op dat moment kon het me niet zoveel schelen als we maar snel in het ziekenhuis waren! Om 14:45 kwamen we tegelijk met de vk aan op de verloskamer en mocht ik me omkleden en op bed gaan liggen, ik werd nagekeken en had inmiddels bijna 5 cm! de vk brak mijn vliezen meteen omdat ze zag dat ik wat geel groenig slijm verloor en dacht dat onze kleine meid misschien in het vruchtwater had gepoept, en dit was ook zo! maar goed dat ik hier lig dacht ik nog! Ik kreeg een band om mijn buik zodat ze de hartslag van de kleine in de gaten konden houden.

Na het breken van de vliezen werden de weeen echt pijnlijk en kreeg ik een weeen storm! het ging zo snel dat ik het niet bij kon houden en heel snel al bekaf was, mijn moeder zei dat ik pijnverlichting moest nemen omdat ik het anders niet vol zou houden maar ik durfde niet! (ben heel bang voor spuiten) uiteindelijk hebben ze een prikje in mijn bil gegeven met betadine zodat ik wat rustiger werd en toch tussen de weeen door een klein beetje op adem kon komen.

De weeen waren echt heel heftig en bijna niet uit te houden, ontsluiting ging dan ook heel snel en om 18:00 had ik al bijna 10 cm alleen ze voelde nog een klein randje , maar ik kreeg al persdrang! verschrikkelijk vond ik dat ik kon het niet ophouden maar mocht absoluut niet persen want de hartslag van de kleinde daalde heel hard, het ging allemaal veel te snel! maar ik kon het gewoon niet meer houden en het persen ging bij elke wee automatisch! Omdat het zo snel ging mocht ik eindelijk toch persen maar de kleine moest er wel heel snel gaan komen nu! om het allemaal wat sneller en makkelijker te laten gaan werd ik verdoofd en ingeknipt... een flinke knip waarbij ik 1 liter bloed verloor (!!!)  na 25 min persen had ik mijn kleine meid om 19:35 op mijn buik liggen, Intens gelukkig en helemaal kapot en emotioneel was ik.

Ik zag mijn vriend met tranen in zijn ogen en een pruillip voor het eerst naar zijn prinsesje kijken en ik moest er van huilen... wat heftig was dit! en wat een gemengde gevoelens heb je! pijn, geluk, verdriet, vermoeidheid, angst, blijdschap, noem maar op allemaal in 1keer!!! De mooiste dag van mijn leven en hoe heftig het ook was... ik had het voor geen goud willen missen!

Ik moest samen met Senna 1 nacht in het ziekenhuis blijven omdat ik flink wat bloed was verloren. De volgende morgen om 08:00 stond mijn lieve schat al naast mijn bed en mochten we met hem mee naar huis.

Het was heel snel gegaan zei de vk zeker voor een 1e kindje en ook omdat ze nog niet was indedaald! een korte maar zeer krachtige bavalling!! nu kan het genieten beginnen!