Zoals jullie in eerdere blogs kunnen lezen, brak ik halverwege oktober mijn been/knie met 19 weken zwangerschap door een val met mijn scooter. Ik ben daaraan geopereerd en heb nu 2 mega grote schroeven in mijn knie zitten, de bedoeling is dat die blijven zitten. Momenteel ben ik bijna 32,3 weken zwanger en krijg ik sinds 4 weken fysiotherapie.. Maar gisteren was het even heeeel erg schrikken.
Door mijn zwangerschap moeten ze alle oefeningen al aanpassen: ik kan niet op mijn buik liggen, mag niet teveel 'extra' dingen doen etc.. Gisteren zat ik daarom op de rand van de tafel en mijn fysiotherapeute liet mij mijn knie buigen, elke keer als ze voor mijn gevoel tever gaat til ik mijn bil van de tafel om de buiging te compenseren met mijn heup, waarop ik natuurlijk op mijn flikker krijg. Het ging maar niet en het ging maar niet, en ik had zo een pijn.. Maar zij zegt ook: Je wilt dalijk toch weer wat beter uit de voeten kunnen, we moeten gewoon zover mogelijk zien te komen voordat je bevalt (we weten nu al dat ik mijn been echt niet zo kan optrekken als 'normaal' is als ik eenmaal ga bevallen) Na een paar keer 'OP 2 BILLEN LEONNE!' gehoort te hebben drukte ze nog iets verder door en mijn been zij krak, maar hij boog wel! Toch was dat niet de bedoeling, ik gaf ook een behoorlijke kreet want jeeeetje wat deed dat een verschikkelijke pijn... Toen ik aan haar gezicht ook zag dat ze ervan schrok en dat dus niet de bedoeling wacht dacht ik ook meteen: Nou, dat is lekker zeg, ik kan weeeer onder het mes! Ze liet me even bijkomen en ging een glaasje water voor me halen, want ik trok helemaal wit weg. Toen ze terugkwam deed mijn knie eigenlijk geen pijn meer en had ik zelfs het idee dat ik hem verder kon buigen... Toch zei ze me dat we er voor vandaag mee stopte omdat ze niet wist of dat goed of slecht was... En als ik het niet vertrouwde moest ik meteen naar de eerste hulp... Pfffft wat een gedoe! Gelukkig liep ik terug naar huis alweer zonder krukken en heb ik nergens meer last van. Op de deuk in mijn vertrouwen na dan natuurlijk.. Ik denk dan ook dat ik er de volgende keer dan ook maar meteen met haar over praat voordat ze met mijn knie aan de slag gaat.. Wat ben ik blij als het over is zeg, helaas rekenen ze 9 maanden revalideren voor een kniebreuk...
reacties (0)