Ik heb het geprobeerd

Het spijt me echt dat ik weer begin, maar ik word helemaal gek. Ik zit nu al 2 maanden thuis. En met thuis, bedoel ik ook echt THUIS. Sinds 2 weken kan ik zelfstandig door het huis strompelen. Maar in mijn eentje naar buiten? Ho maar. En aangezien Misja gewoon fulltime werkt lijk ik wel een non. Ik had nu lekker willen werken. En in mijn vrije dagen samen met mijn schoonzusje en kersverse nichtje naar de markt willen gaan. Maar dat zit er allemaal niet in.

Ik oefen me de pestpokken met dat achterlijke been, resultaat? Ik kan mijn knie nu 2 cm hoger op tillen als toen ik 3 weken geleden begon. Jippie. Ik mag mijn knie nu met 20 kg belasten, maar hoe kan ik er nou op gaan lopen als ik mijn knie nauwelijks kan buigen?

Van de week heb ik besloten alles binnenshuis gewoon weer te gaan doen, vandaag heb ik de vaatwasser in en uitgeruimd, dat betekend dat ik met krukken en de schone/vuile vaat elke keer 3 meter van het aanrecht naar de vaatwasser moet lopen. Hoelang ik erover heb gedaan? 5 kwartier! En gesloopt dat ik was.

Ik heb al 7 boeken uit, 1 serie van Lost gekeken, zo ongeveer 300 mama tijdschriften gelezen en 100 films gezien. ALLES komt me mn strot uit.

Ik wil lekker genieten van mijn zwangerschap. Ik wil naar de stad en mezelf verlekkeren aan de vele babykleertjes die ik tegenkom. Ik wil verder met zwangerschapszwemmen en ik wil leuke dingen voor mezelf kopen. Ik wil ZELF kerstinkopen doen en niet overal Misja naartoe moeten sturen. Ik wil naar mijn vriendin die bijna een jaar geleden een ongeluk heb gehad waardoor ze mij nog niet zelfstandig op kan zoeken.

Geloof me, ik ben altijd optimistisch maar de muren komen nu op me af en er is NIKS wat ik eraan kan doen. Ik moet het in ieder geval tot het stopt met sneeuwen en vriezen maar gewoon uitzitten en maar hopen dat het allemaal wat sneller gaat dan verwacht..