Klote einde 2010?

Gadverdamme, ik vind het verschikkelijk om te klagen. Daarom wil ik even voorop stellen dat ik niet 'ongelukkig' ben. Ik heb echt een super vriend en ik ben heel erg blij dat ik zwanger ben en kan niet wachten totdat ons kindje in Maart geboren wordt... Maar ik voel me zo ellendig door de dingen die allemaal misgaan sinds ik zwanger ben..

Om te beginnen breek ik mijn been, eigenlijk is mijn been de oorzaak van alle ellende eromheen. Natuurlijk was het al vervelend zat dat ik onder het mes moest terwijl ik zwanger ben. En thuis moest zitten en bedrust moest houden.. Ik heb bijna 2 maanden lang in het gips thuis gezeten. Gevolg? Geen contractverlenging. Ik krijg nu dus een uitkering van lik-mn-reet. Want hoe berekenen ze dat? Ze kijken naar hoeveel je het afgelopen jaar hebt gewerkt, maar aangezien ik 3 kwart jaar op school heb gezeten lijkt dat helemaal niks, terwijl ik de laatste 3 maanden 5 dagen per week werkt. Ik krijg nu dus maar liefst 30 euro per week. Jippie! En omdat vriendlief in principe genoeg verdiend komen we ook niet in aanmerking voor een toeslag. Ze vergeten alleen dat hij nog niet zolang geleden een winkel heeft geopend en het grootste deel van zijn 'salaris' af moet lossen. We hebben dus nog geen cent te makken, fijn, met een kind op komst. Gelukkig maar dat we heel veel krijgen en Misja zelf heel handig is wat betreft de kinderkamer enzo..

Ondertussen sta ik ook nog ingeschreven op het Wellant College, niveau 3 zou ik al niet meer redden, omdat ik dan in maart zou moeten helpen met een schapenbevalling, beetje lastig als je zelf al moet bevallen.. Dus werd het niveau 2, het enige wat ik hoef te doen is een dag lang stage lopen en verschillende standaart handelingen uitvoeren, maaar omdat ik mijn poot breek is ook dit onmogelijk. Ik ga het nevernooit niet voor mijn bevalling klaar kunnen spelen, dus na heel lang proberen en oplossingen proberen te zoeken heb ik vandaag de knoop doorgehakt, ik ga me uitschrijven van mijn opleiding. 2 en half jaar lang me de tandjes werken en superrapporten halen voor helemaal NIKS. Kutkutkutbeen! Een ding scheelt, als ik voor september 2019 een niveau 3 diploma haal hoef ik mijn studuefinanciering niet terug te betalen, en aangezien ik de winkel dalijk samen met Misja ga draaien, ga ik dan maar een thuisstudie administratie ofzo doen.. Het is niet anders..

30 december moet ik weer naar het ziekenhuis om te kijken hoe we het verder aan gaan pakken met mijn been, nu schiet het in ieder geval niet op. Ik moet het buigen oefenen, maar mijn spieren weigeren gewoon.. Ik hoop echt dat ik dan goed nieuws krijg en eindelijk ECHT mag beginnen met fysio enzo, want als hij weer zegt 'ik wil het eerst nog even aankijken' dan schreeuw en jank ik heel het ziekenhuis bij elkaar. Ik ben er zo klaar mee nu. Het heeft me nu al: Mijn superbaan, mijn centjes, mijn diploma en het volop genieten van mijn zwangerschap afgenomen, is het niet genoeg geweest zo?

Sorry voor mijn geklaag, maar ik ben zo een goede student en ik had zoveel plezier in mijn werk.. en dat stomme been neemt het me gewoon allemaal af.. Gelukkig maar dat ik een hele lieve vriend heb en de verloskundige me kan troosten met de woorden: Voor die kleine is het ideaal dat jij thuis zit! Die kan nu lekker groeien en ervaart geen stress enzo.. (Yeah right, want ik zit zielsgelukkig thuis) Gelukkig maar dat ik zwanger ben, want anders was ik nu ook weer begonnen met roken.

Zo, ik ben uitgeklaagd, het is eruit en nu wil ik weer positief gaan denken. We denken maar zo: na al dat gedoe moet 2011 toch wel een superjaar worden, is het niet?!