IVF 1.4.7 Einde eerste poging, wachten op poging twee

In plaats van de allereerste echo van ons kleintje, hadden we vanmorgen een gesprek met de gynaecoloog over de miskraam en de eventuele volgende poging.

De afspraak was om 9 uur, om 9:20 konden we dan naar binnen. Gek genoeg was ik niet erg nerveus, het hielp natuurlijk dat m'n lief spontaan nog mee kon. Het ivf-proces is zo gefocust op de vrouw, dat het af en toe voelt of de man er verder niet toe doet. Behalve voor de uitermate belangrijke bijdrage tegen het einde dan. 

De dokter legde uit dat er niet is na te gaan waar het is misgegaan, er zal nu niets meer te zien zijn. Er kan iets mis zijn geweest met de eicel, het zaadje, de embryo an sich, of de locatie waar het embryo zich had ingenesteld. Aan het einde van afgelopen weekend ben ik eindelijk gestopt met bloeden, waar ik best blij om ben. En de bloedtest van vandaag wees uit dat m'n HCG weer gedaald is naar nul.

Onredelijke angst had me de afgelopen dagen ingefluisterd dat de gynaecoloog met wat pech zou zeggen dat een tweede poging af te raden was.  Maar gelukkig staat niets ons een nieuwe poging in de weg. Bij mijn volgende menses ( :D ) moet ik vanaf de tweede dag de pil slikken en de dokter bellen voor een echo 2 weken later. 

Hoe ontzettend treurig ik ook ben, het feit dat ik überhaupt zwanger ben geworden is al een enorme overwinning!  Iets wat het meisje bij de bloedafname vanmorgen ook al zei.   We kunnen alleen maar hopen dat bij de nieuwe poging ook weer mooie eicellen gepickt kunnen worden en embryootjes gemaakt kunnen worden.  

Momenteel voel ik me erg kalm en berustend, maar ik hoop toch zo met elke vezel in m'n lijf dat we over een jaar een lief kleintje hebben. We hebben namelijk nog maar een jaar en elke etappe waarin er iets mis kan gaan is zenuwslopend. 

Voor nu kan ik nog positief blijven denken, iets naïever dan het begin van dit proces, maar er zijn nog steeds mogelijkheden.