Ergste nachtmerrie is waarheid geworden
Zondag begon het zeurderige gevoel onderin mijn buik. Bruin en licht roodverlies had ik al weken, dus daar maakte ik me niet druk om.
Gister overdag had ik alleen maar rood slijm, met af en toe een klein stolseltje. Had ik ook al eerder gehad. Maar toen ik gisteravond thuis kwam van het werk en naar de wc ging, zat mijn hele inlegkruisje vol met bloed, helderrood. Dus toen raakte ik wel in paniek. Ook werden de stolsels groter.
Toen heb ik besloten om het spoednummer van de gyn te bellen en omdat het bloeden niet dusdanig erg is hoefde ik niet gelijk te komen. Er werd een afspraak gepland voor vanmorgen om 9 uur.
Na nog een paar keer de wc bezocht te hebben, al was het maar om te checken, had ik alleen stolsel verlies en geen bloed meer. Het werd zelfs minder. Was meer bruin.
Toch maar met een maandverbandje gaan slapen, die was zo goed als schoon vanmorgen. Ik snapte er niets meer van.
Toch zei mijn verstand dat het niet goed was, maar mijn hart hoopte zo erg dat er toch nog iets positiefs uit zou komen.
Vanmorgen Stijn naar school gebracht en gelijk met manlief door naar het ziekenhuis. Ik wist helemaal niet op welke afdeling ik moest zijn. Dus ik naar de poli Gyn. Staat er uiteraard een dikke buik met ons in de lift. Bij de poli, geen bordje van mijn arts. Dan door naar de zwangerschapscontrole, misschien moest ik daar zijn. Nee hoor mevrouw, u heeft een spoedafspraak op de verpleegafdeling zelf. Oh ok, duidelijk. Weer langs al die dikke buiken en op naar de afdeling.
We melden ons en nemen plaats in het veredelde wachtkamertje. Bakje koffie erbij. Oh daar is de arts en oh, ze gaat weer weg.
40 minuten later komt ze ons eindelijk roepen.
Mocht gelukkig gelijk op de stoel voor de echo. En ja hoor daar is mijn beeb. Maar wat is ie klein... En waar is die andere??
Ze meet de beeb en hij is kleiner dan vorige week en ook geen hartactie.
Kleine beeb is dus waarschijnlijk gisteravond al afgekomen en grote beeb moet de komende week afkomen.
Ze is heel lief en vraagt wat ik wil. Nou dat deze zwangerschap gewoon goed is, zeg ik uit reflex! Ze kijkt me bedroeft aan en verteld mijn opties. Ze verwacht dat beeb 2 ook wel uit zichzelf afkomt en dit gaan we dus afwachten.
Als dit volgende week maandag niet is gebeurd, gaan we verdere opties bespreken. Medicatie of Curetage. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik dan wil. Er kleven bij allebei risico's aan.
Ik ben onwijs verdrietig en moet echt even tijd nemen om dit dubbele verlies een plekje te geven.
Het enige positieve aan dit alles is, dat we nu weten dat we WEL gewoon zwanger kunnen worden en gaan daar uiteindelijk ook gewoon weer voor.
Maar voor nu las ik even een pauze in...
Iedereen die wel een prachtige echo heeft, VAN HARTE en GENIET! Het is jullie allemaal gegund. Het is en blijft een groot WONDER!!
reacties (0)