Geopereerd aan blindedarmontsteking op uitgerekende datum en volgende dag bevallen

Ik kan het zelf nog amper geloven wat er 3 weken geleden allemaal is
gebeurd!

17 juli: Ik ben aan het einde van de dag erg onrustig en heb vlagen van pijn
in me buik. Aangezien het steeds erger wordt en ik niet zeker weet of dit nu weeën
zijn omdat de pijn niet weg gaat laten we de verloskundige komen die om 20.00
uur komt. 1 cm ontsluiting en ze vindt me erg onrustig en stuurt me naar het
ziekenhuis. Daar aangekomen spuug ik de hele boel onder(wat een binnenkomst) en
ga aan de ctg. Geen wee te bekennen. De verloskundige van het ziekenhuis weet
ook niet wat ze met me aan moet en laat bloedprikken en me urine nakijken. De
pijn in me buik is er nog steeds. Ze constateren eiwit in me urine en beslissen
me te laten blijven omdat ik echt niet lekker ben en ik de volgende dag 24 uur
urine moet opvangen in een fles om zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten. Me
man gaat naar huis en ik probeer te slapen met een slaappil. Ik lig op de
afdeling verloskunde.

18 juli: vandaag de hele dag urine opvangen. ook wordt er weer bloed
geprikt. In me bloed zijn ontstekingswaarde te vinden maar ja ze weten niet
waar dat van is en  het kan ook bij de
zwangerschap horen. Ik heb nog steeds pijn die steeds meer naar me zij trekt.
Wat een lange dag..

19 juli: Me uitgerekende datum!!! Met de baby nog steeds in me buik. Uit me
urine komt niks. De eiwitten zijn binnen de toegestane waardes. Maar uit me
bloed blijkt dat me ontstekingswaardes zijn toegenomen. Ze weten nog niet wat
er is en weer hamer ik op de pijn in me buik. Verloskundige en gynaecologen
komen voelen en vragen maar twijfelen heel erg wat het nou zou kunnen zijn. Ze
hebben het over heel misschien een blindedarmontsteking maar de symptomen zijn
eigenlijk niet sterk genoeg hiervoor vinden ze. Maar toch besluiten ze me naar
de radioloog te sturen voor een echo van me darmen. Daar aangekomen denken ze
toch die blindedarm te zien. Specialist erbij en die ziet ook een opgezette
blinde darm. Ik terug naar verloskunde waar de chirurg langs komt om het te
bevestigen en me de plannen te vertellen. Jullie snappen dat wij helemaal overrompeld
waren en in paniek want die blindedarm moest eruit!! Na veel overleg met gynaecologen,anesthesisten
en chirurgen hebben ze besloten mij te opereren met de baby nog in me buik. Om
17.00 uur lag ik op de operatietafel. Dit hadden artsen nog niet meegemaakt
iemand die 40 weken zwanger was dus iedereen wilde even met me praten en me
gerust stellen. Ik onder volledige narcose en een uur later werd ik wakker en
had erg veel pijn. Zoveel pijn dat ik het uit schreeuwde. Omdat ik niet veel
soorten medicatie mocht werd besloten mij een ruggenprik te geven tegen de
pijn. Gelukkig ging het toen een stuk beter. Ze hadden op de uitslaapkamers
mijn man al aan me bed gezet zodat ik rustig wakker zou worden. Helaas heeft
hij dit allemaal moeten meemaken. Wat ben ik blij dat hij er was en me rustig
kon maken en me kon troosten terwijl ik zoveel pijn had. Terug gekomen op de
afdeling verloskunde was het al laat en ging me man weer naar huis. Gelukkig
had de CTG laten zien dat er nog goede hartactiviteit was bij de kleine maar ze
sliep wel,het was een kriebelig lijntje.

20 juli: Ik voelde me erg raar vandaag. Me buik zeurde wat door de
verpleegkundige werd toegeschreven aan de operatie en natuurlijk de wondpijn. Gelukkig
bleek uit de ctg dat de kleine het goed deed in me buik wat een hele opluchting
was. Na het avondbezoekuur zei ik tegen mijn man dat hij ook maar is naar huis
moest gaan om even bij te komen van de afgelopen dagen. Een uur later voelde ik
me ineens heel paniekerig en verdrietig. Ik op de bel gedrukt en de
verpleegkundige kwam. Om me gerust te stellen besloot ze een ctg te doen en
voelde ze even aan me buik. Alles was goed en ik had een soepele buik. Waarom
voelde ik me nou zo raar? Ongeveer een kwartier later hoorde ik een “plop”en
zat me hele broekje vol oud bloed. Ik weer op die bel gedrukt en de
verpleegkundige was helemaal verbaast. Die heeft de verloskundige laten komen.
Ik ondertussen me man gebeld en gezegd dat hij voor de zekerheid maar moest
komen. Me vriend was er binnen 10 minuten en de verloskundige kwam ongeveer
tegelijkertijd binnen. Het was 22.00 uur. Zij toucheren en ze zei: nou jij gaat
bevallen je hebt al 4 cm ontsluiting! Op naar de verloskamers waar ik een uur later
al 8 cm had. Jeetje wat ging dat snel.Zo snel dat we amper geloofde wat er
allemaal gebeurde. Om half 2 mocht ik al beginnen met persen. Helaas daalde de
kleine haar hartslag heel erg en kwam er de laatste 5 minuten de schaar en de
kiwi erbij. Omdat ze bij de volgende wee er per se uit moest werd de knip gezet
terwijl ik dus geen wee had. Ik kan jullie vertellen dat dat geen pretje was .Op
zaterdag 21 juli om 01.57 is onze dochter Amber geboren! Gelukkig helemaal gezond
en wat waren we gelukkig. Ze woog 3850 gram en was 53 cm lang.

Wat een supersnelle bevalling in 4 uur tijd. Op maandag middag 23 juli
mochten we naar huis. Amber heeft wat last van de 2 bulten op haar hoofdje van
de kiwi en de borstvoeding loopt wat moeilijk maar wat genieten we nu zeg. Het
is het allermooiste wat er is waardoor je alle moeilijkheden ervoor allemaal
weer vergeet!