Vandaag curretage en overlijden vader

Dinsdag is mijn vader overleden. We werden maandag door artsen gebeld dat het heel slecht ging e zijn er naar toe gegaan. Dinsdag ochtend heeft hij zijn laatste adem uitgeblazen.

Woensdag hadden wij een afspraak staan bij de gyn om te bespreken hoe ons kindje verwijderd moest gaan worden. Daar zit je dan in de wachtruimte van de gyn afdeling. De zwangere buiken vliegen om je oren. O wat hadden wij dat ook gewild. Je wordt dan toch weer met je neus effe op de feiten gedrukt. Ik gun het iedereen wel hoor ,maar toch voel je je dan even heel verdrietig. We werden geroepen. We werden geholpen door een oude man. Wat was hij lief en heeft alles goed uitgelegd. Zijn dochter had hetzelfde meegemaakt. Toch moest ik me benen nog even spreiden in de beugels om te kijken of het wel echt was. En ja hoor daar kwam het weer in beeld. Zag er nog steeds zelfde uit. had ook niet anders verwacht. We hebben samen met de gyn overlegt dat het een curretage zal worden. Omdat ik momenteel in verdrietige omstandigheden zit kon het meteen al de volgende dag.

Vandaag dan de curretage. Wat was ik zenuwachtig. Ik was al verdrietig om alles want ja hoeveel kan een mens hebben. We werden om 10 uur verwacht. Ik ben nooit eerder in een ziekenhuis geweest voor mezelf en dus ook nooit onder narcose geweest.  Vond het allemaal erg spannend. De zuster die op me wachtte was een schatje. Ze vertelde me van alles en wist van de situatie. Zij heeft geregeld dat mijn vriend de hele tijd bij me mocht zijn. Behalve op de ok natuurlijk. Ik kreeg me operatieschort aan,pijnstillers en een half slaaptabletje om rustig te worden. Die heeft niet echt gewerkt. Toen werd ik naar beneden gereden richting ok. Me vriend mee en mocht erbij zijn totdat ik naar de ok werd gereden. Hij zou op de uitslaapkamer op me wachten.
Op de ok iedereen ook heel erg lief tegen me. Ik kreeg het slaapmiddel en pijnstillers in me infuus en weg was ik. Anderhalf uur later werd ik wakker.....Me vriend zat bij me...Er rolde een paar traantjes over me wangen. Nu was het echt voorbij. Ik had verschrikkelijke dorst en kreeg wat water. ik voelde me helemaal prima op wat buikkramp na en mocht weer terug naar de afdeling. Daar kreeg ik drinken en thee met beschuitjes en een extra pijnstiller tegen me buikkramp. Ik heb alles opgegeten en me vriend werd ook goed verzorgd. De arts kwam nog even vertellen hoe het was gegaan op de ok. Het kindje had heel erg vast gezeten waardoor het niet echt makkelijk ging en ik meer dan halve liter bloed had verloren. Ik hoefde geen extra bloed.
Nadat ik had geplast mocht ik naar huis. Me bloeddruk was wel erg laag en ik was witjes dus moest met een rolstoel van de zuster en thuis naar bed. Dat heb ik dan ook gedaan en nog wat uurtjes geslapen.

Ik keek erg op tegen alles. Het is me erg meegevallen want wat zijn de mensen daar lief voor me geweest. Heb natuurlijk wel een super leeg gevoel. ik vloei gelukkig bijna niet.Qua lichamelijke pijn is er bijna niets te voelen met wat pijnstillers. Nu volgende week het volgende verdriet. me vader wordt dan gecremeert.. Als dat is geweest hoop ik dat ik alles een plekje kan geven