Dit wordt een klaagblog... een zelfmedelijden blog.. dus als je hier geen zin in hebt.. stop aub meteen met lezen!! Ik weet dat sommige mensen fel zijn op 't schrijven van een klaagblog.. maar dit is mijn 'hoekje' ... en ik geloof dat ik hier alles wat met mij en mijn gezin te maken heeft kan en mag schrijven. Vandaag zal deze blog niet over Amy gaan.. maar over mij, mijn huwelijk en ga zo door!
Steeds vakker voel ik mezelf 'a piece of shit' als ik in de spiegel kijk... ik baal van mezelf, ik baal van mijn lichaam.. ik baal van mijn haren, van mijn kleren die mij voor geen meter staan.. ik baal gewoon! Ik weet echt niet waarom ik me zo voel.. ik mag immers niet klagen want ik heb een gezin.. een man, een pracht van een dochter.. dus ik zou mezelf echt 'compleet' moeten voelen.. maar echt, ik voel me alles behalve dat! Ik loop erbij als een kip zonder kop.. ik heb geen zin om mezelf op te maken.. mooi aan te kleden..ik heb gewoon nergens zin in!! Ik sta op, ik ga naar school, ik kom terug, ik zorg voor Amy en breng wat tijd met haar door, ik val samen met haar in slaap om vervolgens de volgende dag weer 't zelfde ritueel te volgen.
Over mijn man mag ik niet klagen.. hij is de allerliefste voor mij! Hij vertelt me elke dag hoe mooi hij mij wel niet vindt en hoe blij hij wel niet is samen met mij..! Ik voel me schuldig dat ik hem niet meer de aandacht geef die hij verdient.. vaak wilt hij even knus op de bank liggen.. even knuffelen.. even lekker samen zijn.. maar vaak heb ik daar ook geen zin in en zeg ik: ik kom zo.. en dan komt het er telkens niet van...!!!! Intiem zijn we nauwelijks nog.. terwijl hij echt elke dag laat zien dat hij nog steeds veel interesse en liefde heeft voor mij.. maar again.. ik heb er geen zin in!! Amy is inmiddels alweer bijna 5 maanden en als we in die tijd meer dan 5 keer de 'liefde bedreven' hebben dan is dat al teveel..!! Sinds de bevalling voelt dat gewoon niet meer prettig.. het doet verschrikkelijk veel pijn daaronder (sorry dat 't zo persoonlijk wordt..ik heb niet echt iemand waarmee ik dit kan bespreken.. ) het lijkt alsof ik dichtgegroeid ben daar..! De keizernee zit me nog steeds dwars en mijn buik is opgezwollen en doet verschrikkelijk veel pijn van binnen..na wat googelen kwam ik erachter dat het best kan zijn dat er verklevingen zijn.. en dat het daarom zo'n pijn doet! Aanstaande woensdag ga ik daarom naar mijn huisarts.. ik wil even dat ze grondig ondezoeken want ik ben dit echt zat! Ik wil een verwijzing naar een dietiste en zit serieus te denken aan een maagbandje...terwijl ik doodsbang ben voor operaties, narcose en blablabla..
Anyway.. nogmaals sorry voor dit blog.. maar ik moest het even van me afschrijven. Ik heb even genoeg van mezelf.. van de hele situatie waarin in mezelf bevind nu.. (ja, ik ben heel erg zielig...) ik weet dat ik niet moet en mag klagen omdat er mensen zijn die het veel erger hebben.. omdat ik het veel erger had kunnen hebben.. maar vandaag ben ik even niet Amy's mama, Gustavo's vrouw.. maar iemand dat wanhopig opzoek is naar zichzelf..
Groetjes, Marisia
reacties (0)