Retourtje Verleden In de Trein Des Levens...

Vandaag ben ik even op de trein gestapt!! Nee, dit keer geen retourtje Rotterdam of Amsterdam.. maar een retourtje verleden! Ik ben namelijk op de trein des levens gestapt! Jup, je leest het goed, het leven kun je goed vergelijken met een treinreis!Het leven is als een treinreis. Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien, en haltes met een droevig afscheid. Als we geboren worden stappen we op de trein, en ontmoeten onze ouders, en denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven. De realiteit is echter anders. Soms stappen ze af in een station en laten ons achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid. Maar er stappen andere mensen op. Mensen die voor ons heel belangrijk zullen zijn tijdens de verdere reis..Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en al de andere mooie mensen die van ons houden. Voor sommigen is de reis een leuke uitstap. Voor anderen is het een droevige reis met zware bagage.Nog anderen staan steeds klaar om te helpen..Sommigen laten een grote heimwee achter.….Anderen stappen in en onmiddelijk weer uit en geven ons enkel de tijd om hen vluchtig te ontmoeten. Soms zijn we verrast dat bepaaldemedereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons alleen laten reizen. Natuurlijk houdt niemand ons tegen om hen in het ander rijtuig te gaan opzoeken. Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten, want die plaats is al ingenomen. Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal: vol dromen en verrassingen,
vol ontmoeten en afscheid nemen, meevallers en ontgoochelingen.... Maar er is geen terugreis...Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken...Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen, en laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen. Weet dat er op elk moment van de reis een van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben...Ook wij kunnen op een bepaald moment nood hebben aan iemand die ons begrijpt. Het grote mysterie van de reis is dat we niet weten wanneer we zelf moeten uitstappen. We weten ook niet wanneer onze reisgezellen zullen afstappen.
Zelfs niet degene die naast ons zit. Ikzelf, ik denk dat ik heel droevig zal zijn als ik moet uitstappen. Ik ben er zelfs zeker van. Het afscheid van alle mensen die ik ontmoet heb in de trein, hen achter laten zal pijnlijk zijn. Maar ik ben er zeker van dat ik ooit zal aankomen in het Centraal
Station, en dat ik hen daar zal terugzien, met veel meer bagage dan
waarmee ze vertokken zijn. Ik zal gelukkig zijn dat ik hen meer bagage bezorgd heb. Laat ons er een mooie reis van maken! Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen. Vandaag ben ik even op de trein gestapt!! Nee, dit keer geen retourtje Rotterdam of Amsterdam.. maar een retourtje verleden... ik heb even stil gestaan bij mijn reisgenootjes die al uit zijn gestapt, ik heb stil gestaan bij de reisgenootjes die ik erg veel pijn heb gedaan.. ik heb stil gestaan bij de reisgenootjes die besloten hebben naar een andere wagon te gaan.. en mij achter hebben gelaten! Vandaag heb ik stil gestaan bij alle gebeurtenissen tijdens mijn reis.. bij de dingen en de mensen die ik zo verschrikkelijk mis... en met een brok in mijn keel ben ik alle haltes weer afgegaan.. gewoon om even weer te voelen hoe het leven was, en hoe het leven nu is, gewoon om iedereen weer te zien die zo'n grote rol hebben gespeeld in mijn leven en de persoon die ik nu ben! Jup, vandaag heb ik even een retourtje verleden genomen.. je kunt niet altijd, alleen maar stilstaan bij het heden.. je moet even terug in het verleden, om het heden te warderen! Vandaag ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn reis nog nooit zo mooi is geweest..en dat ik dankbaar ben dat, ondanks alle moeilijke haltes in mijn leven, ik toch de reis door heb gezet!