Brief aan mijn zoontje Kaan*

Dag mijn kleine jongen,

Vandaag is het de voorlaatste dag van 2008. Normaal gezien hadden we nu met ons drietjes moeten zijn of in het slechtste geval had jij nu nog in mijn buik moeten zitten. Wie had ooit kunnen denken dat jij er nu niet meer zou zijn? Wie had ooit kunnen denken dat ik je nu al 4 maanden geleden zou moeten begraven?

Ik heb het heel lang heel moeilijk gehad om te aanvaarden dat jij er niet meer bent. Ik heb me heel lang schuldig gevoeld en me wel 1000 x afgevraagd waarom dit moest gebeuren. Het heeft lang geduurd, maar mede dankzij een prachtige droom waarin wij nog eens met elkaar gepraat hebben, heb ik vrede genomen met het feit dat jij er niet meer bent.

2009 staat voor de deur en je papa en ik hebben besloten dat we in dit nieuwe jaar graag een broertje of zusje voor willen. Dit betekent niet dat we jou ooit zullen vergeten! Want ook al blijf jij altijd de kleinste, je zal altijd grote broer zijn! Je broertjes en zusjes zal ik veel vertellen over jou, mijn eerste zoon en mijn eerst kind.

We hebben even zitten rekenen en normaal gezien moet ik mijn eisprong hebben op 1 januari. Als dat geen mooi symbolisch nieuw begin is dan weet ik het ook niet meer. Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat jij je ermee bemoeit hebt! Want ik denk wel dat je zo'n kleine deugeniet bent!

Ik mis je kleine schat van me!

Vele kusjes van je mama