Op 13 augustus hebben we de 20 - weken echo gehad, maar het is niet wat ik hoopte te horen.
De gyn vertelde nl. dat er een afwijking te zien was aan de hersenen. Op de plaats waar de kleine hersenen zouden moeten zitten, was nu alleen een zwart gat te zien.
Even dacht ik dat het maar een nachtmerrie was, want de 12 - weken echo was toch perfect. Daar waren helemaal geen afwijkingen op te zien. Maar ik werd onmiddellijk terug naar de realiteit gebracht. Ik zou een vruchtwaterpunctie krijgen en ik moest ook onder de scanner zodat ze de hersenen van de baby beter zouden kunnen bekijken.
En nu moet ik dus het resultaat afwachten. Vrijdag pas zal ik weten wat de conclusie van de gyn is. Ze durfde nog geen voorbarige conclusies maken, maar het woord zwangerschapsonderbreking is wel gevallen.
En nu loop ik dus de muren op. Ik heb al zoveel emoties gevoeld gaande van verdriet en woede tot ongeloof. Ik probeer mezelf wel een beetje rustig te houden voor de baby. Ik voel hem vaak schoppen, wat het nog moeilijker maakt.
Waarom ik? Waarom mijn zoontje (we krijgen een jongetje) Waaraan heb ik dit verdiend?
reacties (0)