❀ Bevallings verhaal 22/11/2009 ❀

Zondag 22 November om 8.30u zijn we trotse ouders geworden van ons zoontje Gian Lee Elpers, hij woog 3.490kg en 48.5cm groot. Hij kwam op de wereld na een bevalling van 5u 30min.

De mooiste dag uit men leven!

Zaterdag had ik regelmatig harde buiken, maar die had ik andere dagen ook al wel.. dus niets vermoedent.. S'avond merkte ik dat ze tochl regelmatiger kwamen, maar ze waren niet pijnlijk.. maar besloot toch maar eens te timen, en me buik werd dus om de 5,6 a 7min hard... Had wel het gevoel zoals ik men menstruatie had en straalde beetje door naar me rug toe, maar omdat het helemaal niet pijnlijk was enzo dacht ik dat het weer voorweeen waren ofzo, en dacht dus dat het nog niet begonnen was en niet voor deze ging zijn.. Om 2u hebbe we nog pitta bestelt (brengen ze aanhuis) Want had daar zo en zin in eh! We lagen gezellig voor tv te wachten op de bezorger, toen om kwart voor 3, 3u ik opeens iets voelde knappen (raar gevoel) en het helemaal warm werd onder men kont... Jah men water is gebroken zei ik, en men vriend meteen in paniek, die liep van hier naar daar.. Ik heb me rustig gereed gemaakt, maar het water bleef maar lopen, ongelooflijk hoeveel er in zit! Toen we buiten kwamen thuis om naar het ziekenhuis te vertrekken, kwam de pitta bezorger ook net toe.. Jammer genoeg durfde ik men pitta niet meer opeten, je weet nooit dat het er tijdens de bevalling het er weer allemaal uit komt..

Om 4u ongeveer kwamen we aan in het ziekenhuis en had toen 4a5cm ontsluiting, en de weeen werden heel hevig en volgde heel snel op elkaar..soms hielden ze zelfs meer dan 2min aan. Weg puffen hielp niet, en het werd echt te pijnlijk er was bijna geen tijd tussen om te ademen en me te ontspannen (voor zover dat al mogelijk is) Dus heb ik me maar epidurale gevraagt, waarom afzien als het anders kan! Had zo en schrik voor de epidurale te laten zetten, dacht echt dat ik me niet stil ging kunne houde tijdens de weeen, maar de vroedvrouwen hielden me goed vast en steunde me enorm, men vriend ook natuurlijk! Zelf met de verdoving, bleef ik de hevigste weeen voelen tot in men rechterbeen... Om half 8 had ik volledige ontsluiting, maar had nog steeds geen druk op men achterste... Dus hebbe ze me rechtop gezet in bed zodat de zwaartekracht zen werk ging doen om de kleine nog wat te laten zakken... Om 8.30u na 20min persen kwam men zoontje op de wereld... (met een kleine knip) Z'n hoofdje zag helemaal blauw door de stuwing ofzo iets.. maar hij weende meteen toen ze hem op men buik legde..wat een opluchting, het mooiste moment uit men leven!

Dan mocht papa de navelstreng doorknippen.. Ze hebben een tampon ingebracht en men knip genaait, wat helemaal niet pijnlijk was (door de verdoving nog wss) heeft maar 5min geduurd. Toen ze de tampon verwijderde kwam meteen ook de placenta mee..

Zo alles gaat goed met me en men kleine ventje! Heb de eerste dagen borstvoeding gegeven, maar het wou niet goed lukken dus ben ik maar over gegaan op flesjes.( En wat kan ie al goed eten) Het hoofdje van men kleine man, is nu ook niet meer blauw, is 2dagjes na de bevalling mooi weg getrokken. Me knip is al bijna helemaal genezen, dus mag helemaal niet klagen.

Zo dit was het dan..