Gevoel vs. Verstand: 2e kindje
Gevoel….
M’n gevoel zegt al geruime tijd zo graag nog een tweede kindje te willen. Het liefst heb ik er niet meer als 2,5 jaar verschil tussen. Alleen is mijn vriend er nog niet helemaal aan toe. Die wil ik ook absoluut niet pushen, alhoewel dat soms best moeilijk is.
Als ik (we) me dus een beetje op het leeftijdsverschil wil richten, betekend dat, dat ik zeker eind april 2011 wel zwanger ‘moet’/wil zijn.
Dan nog het ontpillen… Ik bedacht me dat januari 2011 een mooie tijd is om te stoppen met de pil. Dan moet het uiteraard nog vrij vlot lukken allemaal. Maar als ik er weer aan denk dat ik misschien volgend jaar alweer zwanger zou kunnen zijn, vind ik dat ook weer een eng idee…. Veel enger als toen we er de eerste keer voor gingen. Geef mij maar het onbekende… Hoezo dubbel al die gevoelens? Want ik wil zo graag!!!
Verstand…
En dan is er nog dat verstand wat af en toe om de hoek komt kijken.
Het verstand wat bij m’n vriend een nog veel grotere rol speelt.
Financieel hebben wel het niet zo heel breed en komen maar net rond elke maand. Het is verdorie nog steeds wennen dat ik er de helft op achteruit ben gegaan met m’n salaris. Dacht dat dat makkelijker zou gaan, niet dus! Ben er zo bang voor dat het met een tweede kindje nog slechter wordt. En dan denk ik weer dat we dat óók wel zullen redden, je weet overal wel een weg voor te vinden. En ik weet zeker dat er gezinnen zijn die het nog veel slechter hebben, en die redden het ook… Dus waarom wij niet??
En dan nog het feit dat Damian echt een heel makkelijk kind is, al van baby af aan. Snel doorslapen, weinig huilen.. Gewoon een lieverd. Ben bang dat een tweede alleen maar tegen kan vallen. Stel dat het een huilbaby wordt? Ik heb een slechte eigenschap en dat is dat ik erg ongeduldig ben en snel opgefokt. Niet dat ik ’t kindje iets aan zal doen (zoooo erg is het niet), maar ben wel bang dat ik ’t niet handelen kan.
Maar ja, om nou om die “Stel dat…” geen kindje meer te willen?? Ik heb zoveel liefde in me, dat weet ik gewoon zeker. En dat is dus waar het gevoel weer om de hoek komt kijken.
Mijn gevoel is zoveel sterker dan m’n verstand. Die wint het steeds hoor.
Maar dan nog steeds is ook m’n vriend die er ook aan toe moet zijn. Ik stelde laatst voor om in januari te stoppen met de pil, maar daar kon hij nog even niks op zeggen. Wel zei hij: “Het jaar is nog niet om”.
Joehoe, en dat geeft mij weer een beetje hoop!
reacties (0)