Gisteren was de crematie van de vader van m'n beste vriendin.
2 Jaar geleden begon het met een lichte hersenbloeding. Sindsdien ging al een stukje slechter met hem. In de afgelopen 2 jaar nog een aantal keer een tia gehad tot hij 2,5 week terug nog een flinke hersenbloeding kreeg. Hij was helemaal verlamd en kon ook niet meer praten. Na een paar dagen twijfelen en aankijken besloten ze toch vorige week maandagavond de voeding stop te zetten. Vorige week woensdag werd hij naar huis gebracht om daat te kunnen sterven. En zaterdagochtend is hij dan overleden.
Maar poehhhh, wat verschrikkelijk zeg. Voor hem zelf is het beter zo, maar wat een verdriet voor de kinderen en kleinkinderen. En nog maar 54 jaar, veel te jong.
Na het overlijden van m'n eigen vader heb ik wel meerdere begrafenissen en crematies meegemaakt, maar deze heeft me wel het meest aangegrepen tot nu toe. Maar ja, je beste vriendin die d'r vader verliest, je weet wat het is, hoeveel pijn dat doet....
Maar hij heeft een mooi afscheid gehad en is nu bij een hoop andere lieve mensen terecht gekomen.
Rust zacht lieve Geert!
reacties (0)