In Amerika wordt al jaren op de eerste zondag van mei de jaarlijkse 'Parents of Preemies Day' gehouden: een dag speciaal voor ouders van couveusekindjes. Sinds 2016 zijn we hier in Nederland ook mee gestart. Een dag waarop we extra aandacht besteden aan ouders van prematuur geboren kindjes.
Want het is nogal wat - om er maar even een understatement tegenaan te gooien - als je kindje prematuur geboren wordt. Een zwangerschap duurt negen maanden, dat leer je al heel vroeg en daar stel je je op in. Als, om wat voor reden dan ook, je baby opeens veel vroeger geboren wordt én wordt opgenomen in het ziekenhuis, staat je wereld op z'n kop.
Omdat wij ons er geen voorstelling bij kunnen maken hoe het daadwerkelijk is om een kindje te hebben die opgenomen wordt op de couveuse-afdeling, wilden wij ouders die dit helaas wel hebben mee moeten maken aan het woord laten.
Goede ervaringen
Kelly: "Mijn meiden zijn met 32+3 weken geboren in het LUMC in leiden. Ze wogen 1803 gram en 1389 gram. Een zware en vermoeiende periode. Herstellend van een keizersnede op en neer naar kindjes. Het fijne aan het LUMC was een webcam waarbij je thuis in de couveuse kon kijken naar je kindjes! Na een week werden mijn kindjes overgeplaatst naar een ander ziekenhuis. Daar lagen ze samen op een kamer. Het was een fijne en rustige omgeving voor de ouders, zo konden we zelf onze kindjes verzorgen. Het was een moeilijke periode, maar zeker de moeite waard omdat onze kindjes het op dat moment nodig hadden. Na verloop van tijd zie je die couveuse en snoertjes niet meer en wordt alles 'gewoon'. Voor sommige mensen is het heftig om te zien, maar voor de kindjes is het een geborgen plek waar ze zich veilig voelen en kunnen rusten en kunnen groeien om uiteindelijk mee naar huis te mogen. Ik had een positieve ervaring, en kijk er ook niet vervelend op terug!
Tiny: "Met 35+6 ging ik even op controle bij de gynaecoloog en vervolgens linea recta door naar de operatiekamer voor een spoed keizersnede. Dat was schrikken! Ik bleek achteraf GBS te hebben en m'n kleine moppie had een wet lung-syndroom. Met een Apgar-score van 1 a 2 en reanimatie tot de ademhaling op gang kwam, heeft ze eerst nog aan de beademing gelegen. Vrij snel ging ze over op low flow ondersteuning en op dag drie deed ze alles zelf! Mijn ervaring met de couveuse-afdeling en personeel was geweldig. We hadden 24 uur per dag rechtstreekse cameraverbinding. Mijn man keek vanuit huis hele dagen mee en dat hebben ze op de afdeling geweten, haha! Hij heeft een keer boos naar de afdeling gebeld, omdat ze al heel lang alleen lag te huilen en niemand kwam kijken. Ze is nu trouwens 6 jaar oud en alles gaat goed met haar!
Heftige tijd
Bente: "Nadat ik op een leeftijd van 22 jaar door de pil zwanger ben geworden, hebben mijn vriend en ik besloten toch de zwangerschap door te zetten. We woonden nog niet samen en waren twee jaar bij elkaar. We hebben op een korte termijn een huisje kunnen kopen. We zouden dan nog vier maanden lekker kunnen genieten. Maar nog geen twee maanden later braken mijn vliezen al bij een zwangerschapsduur van 29+3 weken. Het was begin van een heftige periode. Ondanks dat ons meisje met een goede start ter wereld is gekomen met een zwangerschapsduur van 29+6, was het allemaal heel onzeker. Artsen vertelden telkens dat ze het heel goed deed, maar dat ze altijd stapjes achteruit kon gaan doen.
Ongeveer vijf lange weken lag ze daar dan in haar glazen huisje. Je staat machteloos. Elke keer dat verschrikkelijke pingeltje: weer een dipje. 'Poeh, het duurt nu wel lang... Komt ze er zelf nog wel uit?' Het geluid van de monitor gaat door merg en been. Heel ongemakkelijk om je meisje te verschonen door de armgaten van de couveuse heen. Gelukkig mochten we lekker buidelen. Dat hebben we altijd met alle liefde gedaan. Het gevoel dat je niks kunt doen, het gevoel wat je hebt als je haar elke keer weer moet achterlaten. Het gevoel dat niemand je begrijpt. Verschrikkelijk..."
Niet alleen premature kindjes
Elise: "Mijn dochter lag met haar 4750 gram twee dagen op de couveuse-afdeling ivm een infectie. Een gek gezicht, zo'n grote dame tussen allemaal kleintjes. Ik vond het vreselijk dat we niet de hele dag bij haar konden zijn. Ik lag zelf in het ziekenhuis een paar gangen verderop zonder mijn baby. Het voelde heel leeg. Gelukkig mocht ze na twee dagen bij mij op de kamer. Daar hebben we nog 4 a 5 dagen gelegen voordat we naar huis mochten."
Dianne: "Onze zoon lag met zijn 4260 gram in de couveuse... Zag er erg gek uit, hij was zo groot! Hij werd een paar uur na de geboorte blauw/paars. De reden was waarschijnlijk koemelkallergie. Zeker weten doen we het nog steeds niet... Gelukkig mochten we na een paar dagen naar huis. Nu is dat alweer bijna vier jaar geleden en gaat alles goed met hem!"
Wij willen iedere couveuse-ouder vandaag een hart onder de riem steken. Heel veel sterkte, we denken aan jullie.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)