Overal in huis liggen ze. Op de tafel, op het aanrecht, in de slaapkamer van de jongens. En als ik nog niet aan opruimen ben toegekomen liggen ze ook op bank, in de kast en in de vensterbank. Werkjes. Tekeningen en knutseldingetjes die de jongens hebben gemaakt.
Vooral mijn jongste zoontje, die nu net zijn eerste paar maanden school achter de rug heeft, kan behoorlijk productief zijn. Als hij in de klas mag kiezen wat hij wil doen is dat altijd kleuren of knutselen. Als school dan afgelopen is en hij ziet me op het schoolplein staan rent hij met een heel blij gezichtje naar me toe: ‘deze heb ik voor jou gemaakt!’. Mijn hart smelt dan helemaal.
Zelfs nu het zomervakantie is gaat het door. Ze vinden kleuren, tekenen en knutselen heerlijk om te doen, en op de een of andere manier moet het altijd voor iemand zijn. Meestal ben ik de gelukkige, maar soms zijn ze ook voor oma. In dat geval moet het werkje dan ook bewaard worden totdat ze oma weer zien, al duurt dat weken.
Ophangen
Een tijd geleden heb ik een soort bord gemaakt voor in huis waar we werkjes op kunnen hangen. De jongens mogen mee beslissen wat daar aan komt te hangen, maar ik heb mezelf ook stemrecht gegeven over wat er op de eregalerij komt te hangen en wat niet. Want hoe productief ze ook zijn, niet alles is even mooi of is af.
Het blijft niet alleen bij werkjes. Ook takjes, bloemetjes, steentjes, blaadjes, veertjes en alle andere dingen die je tijdens een wandeling onderweg kan tegenkomen en enigszins een meeneem formaat hebben, worden ons huis met liefdevolle intenties binnengesmokkeld. Of ze hebben zich in korte tijd bijzonder aan het voorwerp gehecht, of het is voor mij en wordt me door hen nadrukkelijk op het hart gedrukt dat ik het goed moet bewaren.
Herinneringen
Die warme gevoelens voor in onze ogen soms nutteloze dingen wil ik met liefde serieus nemen. Zowel de werkjes als de gevonden voorwerpen bewaar ik een tijdje. Maar als ik ze er niet meer over heb gehoord, gaat het weg. Eerlijk is eerlijk, dat weg doen gaat niet zonder een beetje pijn in mijn eigen hart. Ik ben iets aan het weggooien wat met liefde gemaakt, gevonden of gegeven is. Maar ja, als ik alles bewaar hebben we elk jaar een nieuwe schuur nodig. Sorry lieve jongens, ik doe de dingen weg uit het huis, maar ik zal ze als liefdevolle herinneringen goed bewaren in mijn hart.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Geke is getrouwd en een vrolijke moeder van twee zoons (2012 en 2014) en een dochter (2018). Door haar beroep als medisch analist bekijkt ze haar rol als moeder ook door een analytische bril. In haar vrije tijd schrijft ze graag over de alledaagse (on)geregeldheden die ze als moeder tegenkomt. Neem ook eens een kijkje op haar eigen site Nietvolgensboekje.nl.
Reageer op dit artikel
reacties (6) Stuur een bedankje