Als we een baby in onze buik hebben kunnen we soms fantaseren over hoe hij of zij zal zijn. Als je het geslacht weet begint dat fantaseren vaak al helemaal. Deze moeder was enorm blij toen ze hoorde dat het een meisje werd, en ze hoopte enorm op een mini-me, maar dat bleek niet het geval te zijn.
``Ik hoorde dat we een meisje kregen en sprong een gat in de lucht. Ik dacht dingen als: met haar kan ik naar ballet, liedjes zingen, tekenen, shoppen en meer echte meiden dingen doen. Mijn meisje is ondertussen 4 en in al die jaren ben ik er behoorlijk achter gekomen dat zij niks doet van wat ik vroeger leuk vond. Toen ik klein was vond ik het heerlijk om uren met poppen te spelen of om een cake met mama te maken. Maar dat is niet wat mijn kleine meid wil.
Mijn dochter is stoer, ze rent het liefste de hele dag achter een bal aan of ze gaat op pad met haar broertje van 8. En eerlijk gezegd zit dit me wel een beetje dwars. Ik had zo gehoopt dat ze een beetje meer `meisje meisje` zou worden. Dat ik met haar zou kunnen tutten en aanrommelen, zoals alleen meiden dat kunnen.
Ik wilde met haar mijn tweede jeugd beleven. Want dat is immers wat kinderen in je los kunnen brengen. Bij mijn zoon accepteerde ik dat hij van dingen zou houden waar ik minder dol op zou zijn, maar van mijn dochter had ik dat niet verwacht. En daar struggle ik dus echt mee. Ik vraag me af of zij ooit meer een `meisje meisje` gaat worden, of ik het misschien minder erg ga vinden, of dit gevoel überhaupt afneemt.
Ben ik de enige moeder die hier last van heeft, of zijn er ook andere moeders die het lastig vinden dat hun dochter niet wat meer op mams lijkt?''
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Mijn dochter is een echt meisje-meisje en ik was/ben dat absoluut niet. Soms denk ik echt wel: mag het een keer geen roze/glitter/unicorn/verkleedjurk/dansen voor de spiegel/nagellak zijn? En soms ben ik moe van de discussies over kleding en het eindeloze vlechten van die lange haren. Maar dat is echt soms. Ik word ook wel eens moe van alle race en botsgeluiden van mijn zoon, of zijn gore spijkerbroeken met gaten er in. Ik vind haar geweldig, in al haar roze meisje meisjes-zijn. En ik doe gewoon mee. Vind het stiekem soms nog leuk ook. Zo leer je ook weer hele nieuwe dingen joh. En uiteindelijk wil je toch ook dat je kind vooral zichzelf is? Zoek naar de dingen die je wél deelt, en laat alsjeblieft los dat zij leuk moet vinden wat jij leuk vindt. Ontdekt met haar wat er allemaal nog meer leuk is buiten dat getut om, je zult zien: ze heeft gelijk. Ik kan het weten, ik heb nog nooit getut en heb een heerlijke jeugd gehad.
Het klinkt mij nogal narcistisch in de oren, wanneer iemand naar een kopie van zichzelf verlangt Blijkbaar wilde deze persoon een vriendinnetje... Klinkt niet erg volwassen... Het probleem zit duidelijk in het hoofd van de volwassene die vreemde verwachtingen koestert...
Ik heb nooit een mini me gewild om m'n 2e jeugd te beleven, dus dat is niet herkenbaar. Ik vond het wel erg leuk dat ik na 2 jongens een dochter kreeg en daarna nog eentje, beide verschillend, maar ik vind het leuk om te zien waar de interesses liggen, maar ik zie het los van mn eigen wensen en interesses van vroeger
Niet in deze zin. Maar m’n oudste dochter heeft een compleet ander karakter. Heel lief hoor . Maar ik moet zeg maar niet altijd vanuit mijn gevoelens over dingen reageren maar eerst denken hoe zij over iets zou denken. Voorbeeldje ; zij is gewoon heel gevoelig en gaat snel dromen . Als ze vraagt wat opa heeft die ziek is, dan volstaat een antwoord als ; hij heeft pijn in z’n buik maar de dokters maken hem beter. Terwijl zowel ik als m’n oudste zoon dat geen antwoord vinden. Vanuit mijzelf zou ik bv gewoon zeggen hij heeft een ontstoken galblaas en die gaan ze er uithalen. ( gevolgd door de vraag van m’n zoon ; hoe dan? Waarop ik aangeef dat ze eerst een kijkoperatie doen met een kleine snede en als dat niet lukt moet hij helemaal open en dat duurt 6u….. way too much info voor m’n dochter ) of dood en dode mensen. Ik vind ontbinding iets fascinerends en mummies . M’n dochter wil het woord piramide en farao niet eens horen.
Reageer op dit artikel
reacties (7) Stuur een bedankje