Mijn vriend en ik hebben besloten om toch te proberen zwanger te worden. Niemand weet hiervan, onze omgeving is ervan overtuigd dat wij dat niet meer gaan doen, omdat wij zelf al een beetje hadden besloten met zijn tweetjes te blijven. Maar na een sabattical is alles toch veranderd en gaan we ervoor. Superspannend. En gezien onze eind 30 leeftijd, ons geheim. Maar dat is moeilijk! Hoe hebben jullie dat gedaan? Gewoon open en eerlijk geweest? Of echt geheim gehouden tot de zwangerschap (en of die er komt moeten we nog maar afwachten)?

Reageer op dit topic

Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Zwangerschap boven de 35


reacties (15)    Verversen


  • GraceF

    Wij zijn al 15 jaar samen, wilden geen kinderen (of niet graag genoeg om ervoor te gaan), maar sinds een paar maanden staan we open voor het krijgen van kinderen. We hebben onze omgeving (op een goede vriend en vriendin na) niet meegenomen in dat proces. Dat kon ook bijna niet, want ik werd vrijwel direct zwanger. We hebben het onze families verteld na de 8-weken echo. De reacties waren allemaal enthousiast, maar ook verrast / verbaasd. Een schoonzus zei: 'Maar eerst wilden jullie niet en nu ben je bijna bejaard!'
    De (schoon)zussen en hun partners zijn namelijk jonger dan ons en hebben al kinderen.

    Ik vond het fijn om onze veranderende gedachten en gevoelens met iemand te kunnen delen. Maar ik ben ook blij dat onze ouders en broers en zussen pas nu ik zwanger ben op de hoogte zijn, want ook bij hen roept onze prille kinderwens allerlei verwachtingen en verlangens op. Als deze zwangerschap eindigt in een miskraam, ben ik ook erg benieuwd of ze het kunnen laten rusten of dat ze sterk blijven hopen dat het (snel) weer lukt.

  • PatriciamvJR

    Bij mijn eerste was ik nog vrij jong (22 toen ik zwanger werd en woonde net samen) en toen hebben we het verteld toen we zelf net wisten dat ik zwanger was. Dus niet van te voren dat we bezig waren. Bij de tweede was ik 29 en was het geen geheim dat we er mee bezig waren. Na de bevalling van de tweede ben ik gesteriliseerd en dat was toen een goede beslissing. Maar... intussen ben ik een aantal jaren gescheiden van de vader van mijn kinderen en willen mijn huidige partner en ik heel graag samen nog een kindje. Het probleem is alleen dat ik om dat mogelijk te maken eerst een hersteloperatie moet ondergaan. Tot nu toe weten maar een paar hele goede vrienden daar van maar als ik straks na de operatie een paar weken rustig aan moet doen zullen er vast veel vragen komen waaraan ik geopereerd ben en dan weet iedereen dat wij een kinderwens hebben en dus bezig zijn. Onze leeftijd heeft ook zeker te maken met de keuze om al vrij snel in de relatie dit onderwerp te bespreken en de operatie te laten plaatsvinden. We zijn bijna 39 en 40 jaar.

  • Blubje79

    Heel bewust wachten wij met vertellen wanneer t raak is, tot we enige uitslagen hebben van de onderzoeken. Ik ben bijna 40 en heb gezondheidsproblemen. Zeker geen reden om te niet te doen. Alleen statistisch gezien meer risico. Ik wil niet mijn naasten meeslepen in die onzekere periode. Wanneer er uitslagen zijn zullen we t delen. Goed of slecht. We hopen natuurlijk goed en die kans is nog steeds reëel.

  • Kiro

    Na jarenlang te hebben gedacht dat we het bij 1 kind wilden houden (en dit ook altijd te hebben uitgedragen bij de vele vragen van de omgeving), konden we het toch niet afsluiten. Besloten voor een tweede te gaan. Ik 39, vriend 44 op dat moment. Alleen onze ouders en mijn beste vriendin hierover verteld omdat we nog maar moesten zien of dat een nieuwe zwangerschap zou lukken. Na dik een half jaar zwanger. Na het eerste trimester hebben we het verteld aan de rest. Alleen maar leuke reacties.

  • Kiro

  • Ritz

    Ben ook eind 30 en ben zwanger geraakt en is heel erg gewenst. Voorzichtig vertelde ik het aan mijn familie. Mijn moeder en zusje en broertje waren superblij. Heb nog een andere zusje aan wie ik het vertelde en haar reactie was gewoon kwetsend. Heb me daar niks van aangetrokken. Mijn leven mijn keuze.

  • Briefje

    We hebben het nog steeds niet verteld en dat houden we zo. Dank voor jullie verhalen!

  • Babybadeend

    Toen wij voor een eerste kindje gingen was ik 30 mijn man 35. Een jaar nadat mijn spiraal verwijderd was werd ik "pas" zwanger, liepen toen al bij de arts in het zhs wegens slecht zaad van mijn man. Sommige vrienden en familie wisten dit. Vervolgens kreeg ik een miskraam nadat we net verteld hadden dat ik zwanger was dus toen wisten mensen dat we bezig waren. Uiteindelijk na 7 maanden zwanger van onze zoon. Die 7 maanden waren zwaar omdat nu iedereen wist van onze kinderwens en mensen mij wilde sparen bij het delen van hun eigen baby geluk. Dit is me heel zwaar gevallen en heeft me erg onstabiel gemaakt en ik ging bijna onderdoor aan het feit dat wij zo graag wilde en het niet lukte.
    Afgelopen mei besloten om voor een tweede kindje te gaan (Ik, 35 manlief 39). Dit bewust tegen weinig mensen verteld. Uiteraard wel vaak genoeg vragen....wanneer komt de tweede? Maar ivm het moeilijk zwanger worden steeds afgewimpeld dat we het met 1 toch ook wel heel fijn hebben, puur om mezelf niet weer te kwetsen. Het blijft moeilijk om te horen dat andere snel zwanger zijn maar gelukkig ben ik inmiddels ook pril zwanger, na toch weer 7 maanden bezig geweest te zijn.

    Dus tsja mijn advies....ik vond het deze keer wel lekker dat niemand echt afwist van onze eens voor een tweede. (Behalve 2 vriendinnen) Het blijft iets lastige, misschien 1 iemand inlichten zodat je daar je verhaal tegen kunt doen want mocht het allemaal wat langer duren dan heb je die behoefte ook. En ondanks dat mijn man een schat is had ik ook behoefte aan girltalk.

    Heel veel succes in ieder geval en hopelijk is het snel raak!

  • Aapjeguppie

    Wij hebben het niet bewust geheim gehouden maar ook niet uitgebreid over gesproken, op vragen of wij geen kinderen wilden hebben wij altijd gezegd dat we wel zien hoe het loopt en wel eerlijk geweest over het feit dat wij (nu sinds 6 jaar) geen anticonceptie gebruiken. Nu ben ik 39 en mijn man is 44 dus hadden ze het helemaal niet meer verwacht maar ben ik 6 weken zwanger. En over de leeftijd geen enkel commentaar, iedereen is erg positief. Heb het wegens (werk) omstandigheden wel erg snel moeten zeggen.

  • Repelsteeltje2.0

    Wij hebben niets gezecht. Nu 14 weken zwanger. Als de baby er is dan ben ik 36 en mn partner 40.
    Het gaat niemand wat aan en je moet eerst maar eens kijken of het wel lukt om zwanger te worden. Straks krijg je nog mensen die gaan vragen waar die baby nou blijft en dat je, als je het nog wil wel moet opschieten want je wordt er niet jonger op en meer van dat soort opmerkingen. Super naar!
    Al die het graag met iemand wil delen moet je dat natuurlijk gewoon doen maar ik vind het iets heel persoonlijks. Je kan het altijd nog vertellen als het wel zover is.

  • Briefje

    @tweede83 dat is denk ik fijn, dat je dat zo met je schoonzusje gedaan hebt. Mijn schoonzusje zal door omstandigheden waarschijnlijk ook niet zwanger worden, dus mocht ik het ooit zijn, dan wordt dat ook een lastig gesprek. En wat je zegt, en hartewens08 ook, klinkt inderdaad ook plausibel, niets zeggen geeft ook geen opmerkingen ;)
    @wow met dat plezier komt het wel goed hahahaha

  • tweede83

    wij hebben er geen geheim van gemaakt altijd een kinderwens te hebben gehad. Nu bijna uitgerekend van de tweede. We hebben wel bewust een gesprek gehad met schoonzusje, omdat ik wist dat ze deze kinderwens ook hadden en een tweede zwangerschap maar niet wilde lukken. Dit werd wel gewaardeerd. Maar verder moet jij doen wat goed voelt. Door het niet te zeggen voorkom je ook veel vragen of opmerkingen.

  • Hartewens08

    Het is wat je zelf fijn vindt, wil je er lekker over praten dan zou ik het vertellen, maar zodra het zwanger worden langer duurt dan je verwacht, houdt dan rekening mee dat je vragen/opmerkingen gaat krijgen waar je niet op zit te wachten en achteraf denkt "was ik maar niet zo open geweest". Het heeft bij mij een dikke 5 jaar geduurd voordat ik zwanger werd. Ik ben nu zwanger van ons tweede kindje en we hebben het pas na het eerste trimester verteld (ik geloof dat ik bijna 14 weken ver was), heerlijk dat we samen een geheimpje hadden. Maar nogmaals, volg je gevoel

  • Wonderful-life

    Wisselend... bij de ene hebben we het wel gezegd, bij de andere niet. Volg je gevoel zou ik zeggen!

  • Wow!

    Ik heb na.een traumatische kraamtijd jaren gezegd dat er nooit een tweede zou komen. Ik heb het een half jaar geleden wel bij familie in de.week gelegd dat een tweede ook welkom zou zijn, maar als het niet zou lukken we ook tevreden zijn. Ik ben 35, 16 weken in verwachting en mijn man is 44. Leeftijd doet er niet toe, je moet er zelf geestelijk klaar voor zijn om een andere fase in het leven aan te gaan. Heel veel succes en plezier met het maken van jullie wonder

  • droomboom

    Niets gezegd. Komt het, dan komt het. Ik was natuurlijk wel erg gespannen, want mijn man gaat richting de big-40. Het is heeeeel moeilijk omdat je zo graag wil meepraten met iedereen die zwanger is/was.
    Maarr.. hier op BB van me afschrijven helpt wel!

Populaire topics
Populaire blogs

Babynamen zoeken

Jongensnamen | Meisjesnamen | Babynamen top 50