Hallo ik ben hier nieuw . Op 29/08/2015 ben ik met 29 weken bevallen van onze dochter Aria . Ze was 40 cm en 1 kilo 190 , perfect op schema . Maar ze ademde niet zelfstandig , ze had een gespleten lipje en gehemelte , haar oortjes waren amper ontwikkeld . Allemaal zaken waar wij niets van af wisten maar wat was ze mooi . Om 00:42 is geboren en om 01:25 is ze gestorven . Het lukte niet haar te intuberen omdat het klepje aan haar strottenhoofd telkens inklapte . 10 vingers 10 teentjes alles erop en eraan ons mooi meisje . Nu morgen 2 maand verder leef ik alsof het nog steeds de dag als gisteren was . Ik beleef het telkens opnieuw dat ze kwamen zeggen dat ze overleden was . Het doet zoveel pijn . Alles liep goed tot die dag ,wat mis ik haar zo en bijna is het haar uitgerekende datum . Een dag waar ik eerst naar uitkeek maar nu tegen op zie . Wij hebben beslist nu de natuur zijn gang te laten gaan . Maar wat voel ik me schuldig dat ik graag een baby wil .
Ik wil je veel sterkte toewensen met het verlies van je kleine meisje... Het kost veel tijd om over zo'n groot verlies heen te komen. 2 maanden is nog maar kort, en voelt het nog als gisteren...
Het is voor ons nu al meer dan een jaar geleden, maar het blijft moeilijk. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk en ontzettend mis. (Ons zoontje werd geboren na bijna 40 weken, en bleek ook problemen te hebben waardoor hij niet zelfstandig kon ademen)
Maar schuldig hoef je je niet voelen. Het is eerder logisch dat je juist nu zo erg verlangd naar een gezond babytje in je armen. Hopelijk mogen jullie snel een broertje of zusje verwelkomen in jullie gezin.
allereerst wil ik zeggen wat een mooie naam hebben jullie uitgekozen voor jullie meisje:)
ik ben twee mannetjes verloren 1 bij 30 weken en 1 beeindigd bij 21 weken:(, ik mis ze ook nog iedere dag maar de pijn wordt op den duur minder, de scherpe kantjes gaan er vanaf, de betere dagen komen vaker langs dan de wat mindere.
Doe alles stap voor stap, en vooral waar jij je goed bij voelt.
Alles is snel teveel en doe dan ook een stapje terug waar nodig is.. Mijn laatste ben ik in januari dit jaar verloren maar ga nog regelmatig even terug in de tijd. Wat mij wel helpt is naar alle kleine dingen te kijken en daarvan te genieten, ik waardeer het leven wel veel meer omdat ik weet hoe kostbaar het is.
mocht je je ei kwijt willen je kan me altijd een pbtje sturen, ikzelf heb er veel aan gehad om contact te hebben met mensen die hetzelfde hebben mee gemaakt, gewoon je verdriet kunnen delen bij mensen die het wel snappen (onder andere MvRoos77 :) ,we hebben toen veel aan elkaar gehad in de toch al zo lastige tijd)
En dat je kinderwens alleen maar groter is geworden is helemaal niet raar ook ik had dat net als zovelen, en ook ik voelde me schuldig, maar het hoort er allemaal bij
Oh, wat is dat heftig, he? Zo moeilijk om je kleine meisje te moeten missen en met lege armen te zitten. Voel je niet schuldig! Je zegt het goed, moeder natuur…..dat hoort bij je, dat je graag een kindje in je armen wilt. Aria kon het hier niet redden en je kunt haar nu geen liefde meer geven……..hoe jammer dat ook is!! Neem de tijd voor jezelf, he?! Doe nu vooral wat goed voor jou is!! Veel sterkte!
Hier een België is het een andere wetgeving . Heb maar 9 weken dat ik mocht nemen mits ik eerst in zwangerschapsbescherming zat en dus al thuis zat aan 24 weken . Maar huisarts heeft me tot eind dees jaar voorgeschreven .
Dank je , ik neem tijd voor mezelf momenteel . Bevalingsrust loopt eind deze week af dus vanavond langs bij de huisarts voor een verlenging hopelijk tot na de feestdagen .
Je hebt gewoon recht op 16 weken verlof (na de bevalling). En daarna zijn er ook nog andere regelingen als je het nog niet redt om weer te werken. Voor mij is het volgende week een jaar geleden……ben nog steeds niet volledig aan het werk…….het is natuurlijk voor iedereen anders, maar neem echt je tijd om dit te verwerken!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Verlies
reacties (10) Verversen