Ik wil even iets delen dat me sinds gisteren dwarszit. Mijn zoontje van 8 zit in groep 4, een energieke maar lieve jongen. Gisteren is hij aangesproken door de moeder van een klasgenootje. Ze zei dat hij ‘normaal moest doen’ tegen haar kind, anders zou ze naar mij komen. Ze heeft dat gezegd toen ik net weg was. Haar zoontje zit trouwens letterlijk achter mijn zoontje in de klas dus mij missen kon ze zeker niet.
Vorig jaar was er ook al een soortgelijke situatie met haar, maar toen heb ik het laten gaan. Nu vind ik het toch vervelend dat ze hem rechtstreeks aanspreekt in plaats van naar mij of de juf te komen. Hij is tenslotte pas 8, en zoiets kan best wat doen met een kind.
Ik ben wel van plan om haar hierover aan te spreken alleen heb ik haar vandaag niet gezien.
Hebben jullie dit weleens meegemaakt? Hoe zouden jullie hiermee omgaan — het laten rusten, of toch even het gesprek aangaan met de moeder of de juf?
als mijn kind iets doet wat niet mag , mag hij daar op aangesproken worden. wel verwacht ik dat dit op een nette en correcte manier gebeurt. luistert hij niet, kom dan naar mij toe. als een kind zich bij mij niet gedraagt, ga ik daar ook zeker wat van zeggen. net zoals ik wil dat ze mijn kind aanspreken.
Mijn bonuszoon had vorig schooljaar een kind uit zn klas met zn gezicht herhaaldelijk in het zand gedrukt. Ik wist hier niet van, juf heeft niks verteld. De moeder had mij er bij het kerstdiner op school over aangesproken. Ze had hem van mij gerust zelf aan mogen spreken op zijn gedrag. Vaak werkt dat meer dan wanneer ouders zelf er wat van zeggen. En een verhaal gaat (vaak) anders dan je eigen kind vertelt. Heb ik ook al menig keer meegemaakt. Ik zal hier dus niet mee naar de juf gaan maar naar de moeder zelf. 'Goh ik hoorde dat je mn zoon hebt aangesproken op zijn gedrag, wat heeft hij precies uitgespookt?' Zo breng ik het als dat nodig is.
Ja hoor ik heb ook een weleens een kind aangesproken over zijn gedrag jegens mijn kind. Dit doe je niet zomaar er is dan echt iets vervelends voorgevallen en vaak meerdere keren. En dan gebruik stevige taal .
Ik spreek ook weleens een kind aan als ik vind dat het ongewenst gedrag is. Laatst trapte een jongen tegen de fiets van mijn dochter, en toen ben ik ook even boos geworden. Andersom mogen mensen mijn kinderen ook aanspreken als ze iets doen dat niet door de beugel kan.
Mijn kind mag echt wel aangesproken worden als ze rot zijn tegen andere kinderen.kies je de actie dan ook de consequentie. Maar sowieso zou ik willen weten wat er gebeurd is bij de andere moeder. Wil weten wat mijn uithaalt of is het overdreven gedoe van die andere moeder.
Ik zou daar niet zo mee zitten denk ik. Als mijn kind iets heeft gedaan dat niet door de beugel kan, mag hij daarop aangesproken worden. Of ik dan navraag ga doen bij die persoon, hangt af van de situatie. Er zit altijd een andere kant aan een verhaal. Ik zou denk ik afwachten of die moeder mij nog zou benaderen. Juf zou ik hier buiten laten.
1: er gebeurt ter plekke iets, en ik ben er getuige van: ik spreek kind direct aan. Later ook juf en/of ouder 2: als het een algeheel gevoel/verhaal is, en ben er op het moment zelf niet getuige van. Dan gaat het via de juf.
Dus in het voorbeeld wat je zegt: het hangt er van af wat er gebeurde op het moment
En of ze bewust wacht tot jij weg was….. weet je dat zeker? Of voelt dat zo?
Nou vorige x was het .. Of ik zeg het tegen je moeder en laatste x weer Ik zeg het tegen je moeder. Zeg het dan meteen. Dat dreigen is nergens voor nodig.
Ze waren aan het stoeien in de pauze ja typisch kinderen en dat moest me zoontje niet meer doen? Maar stoeien doe je met zn tweeën toch?
Ik snap niet helemaal waarom de juf hierin betrokken zou worden. Je probleem is toch de moeder die tegen jouw kind zegt, wat moet de juf daar aan doen? Dat moet je dan toch onderling even oplossen. Je kunt die moeder zelf aanspreken. Iets in de lijn van: ‘joh ik hoor van m’n zoon dat je hem een paar keer aangesproken hebt, kunnen we het even hebben over wat er speelt?’
Gaat het echt om pesten of fysieke dingen ofzo, dan is haal je de juf er wel bij om de kinderen te begeleiden tijdens schooluren. Maar dit aanspreken van jouw kind, daar gaat de juf verder niet over. Die gaat de ouders niet opvoeden zeg maar. Ik vind er ook niets perse iets geks aan dat een moeder iets tegen een ander kind zegt als ze iets opvangt: Gebeurt mijn kinderen ook wel eens en doe ik zelf ook wel eens. Als ze iets lelijks zeggen of doen dan vind ik het heel normaal en oké dat volwassenen er omheen daar een opmerking over maken.
Ik weet niet wat ze gezegd heeft, hoe en waarom. Misschien was het te fel, ongepast, misschien niet. Dat ze je kind aanspreekt geeft in elk geval aan dat zij niet het gevoel heeft dat de kinderen er onderling wel uitkomen. Ook niet gek voor 8 jaar. Probeer ook open te staan voor een mogelijke achtergrond hierbij. Ik heb een keer meegemaakt dat een moeder echt een flink tikje te fel reageerde op mijn kind. Ik kwam net de bocht om toen zij wegstormde. Mijn kind was van de leg. Dus ik heb haar even gebeld om te vragen wat er was. Bleek dat haar kind gepest werd met een nare bijnaam en zij dacht op te vangen dat mijn kind dat zei. Raakte haar, en ze reageerde te fel. Wij even gepraat, onze kinderen even laten praten, elkaar verzekerd dat er niets aan de hand was tussen hen. Moeder uiteindelijk in tranen, voelde zich zo geraakt en machteloos door het pesten en schuldig dat ze mijn kind had laten schrikken. Kon ik begrijpen en ook prima uitleggen aan mijn kind.
Ik heb geen idee wat jouw kind heeft gedaan dus ik kan er niet over oordelen of het "terecht" is maar ik zou er geen problemen mee hebben als iemand mijn 8 jarige kind aanspreekt op zijn gedrag, it takes a village to raise a child! En tja, mijn kind kan schrikken als iemand anders reageert dan hij gewend is, maar dat zal hij nog heel vaak in zijn leven gaan meemaken. Hij speelt immers ook bij kinderen thuis, neem aan dat ze mijn kind dan ook aanspreken op zijn gedrag en niet wachten tot ik er ben. Zolang mensen niet tegen mijn kind staan te schreeuwen vind ik het prima. Aangeven dat ze naar mij toe komen als er nog een keer wat gebeurd dat vind ik helemaal niet gek. Dat werd tegen ons ook gewoon gezegd als we vervelend waren vroeger en dit is ook iets wat ik zou kunnen zeggen. Hebben we het over een kleuter die nog maar net naar school gaat dan vind ik het een ander verhaal, maar 8 jaar is voor mij niet pas 8 maar al 8, hij is op de helft van zijn basisschool carrière, nog 4 á 5 jaar en dan gaat hij naar de middelbare..
Maar hé, als het je echt dwars zit spreek je toch de moeder aan en vraag je wat ze heeft gezegd waarom ze het niet heeft gezegd waar jij bij was? Kleine moeite lijkt me :)
Mijn dochter gaf aan dat een jongetje steeds iets zei of deed en dit kon ze niet stoppen. Het hield niet op en ze was er ook dan verdrietig van. Maar soms speelde ze wel met hem op het schoolplein. Heel wisselend. De opmerkingen bleven wel. Heb toen met de moeder gesproken en gevraagd of ik met haar iets kon delen over onze kinderen. De moeder van het jongetje herkende wel bepaalde dingetjes en vond het zo jammer dat mijn dochter er wel last van had. Ze ging met haar zoontje er zeker over praten. Het is gestopt en ze spelen nog steeds op het schoolplein en ik hoor mijn dochter er niet over. Zo kan het dus ook.
De moeder die jou kind heeft aangesproken zou ik vragen of ik iets mocht uitleggen en vragen. Ik zou zeggen dat wanneer mijn kind iets vervelends zou hebben gedaan ik dat als ouder graag zou willen weten zodat ik dit bijvoorbeeld kan bespreken met mijn kind omdat dit ook mijn taak is te doen. Dat je graag alsnog verneemt van de moeder wat ze als vervelend heeft ervaren. Misschien kun je iets uitleggen?
En ik zou haar als advies meegeven dat je een kind niet als feedback kunt geven wat normaal doen is, want dat moeten ze allemaal nog ontdekken en leren. Ze kan beter benoemen wat ze liever niet horen of zien. Dat is beter begrijpbaar lijkt me. Het gesprek aan gaan deed ik wel, mijn kind is overrompeld en kan zich niet goed verweren. En het voorval zou ik nadat ik met de moeder te hebben besproken misschien bespreken met de juf, maar dat is afhankelijk van de.inhoud
Dus je zoontje is aangesproken door een moeder, hij zegt dat er niks was maar die moeder zal een ander verhaal hebben. En dit is vorig jaar ook een keer gebeurd? Ik mis denk ik de ‘ramp’ hier. Je doet net alsof dit om de haverklap gebeurt. Als je de onderste steen boven wil hebben vraag je aan die moeder wat er volgens haar is voorgevallen danwel gezegd. En hoezo ben je zo zeker van het feit dat ze gewacht heeft totdat jij weg was? Misschien heeft het pas daarna plaatsgevonden? En ik snap ook niet wat ouders in een klaslokaal doen tijdens een les? 😂
Echt typisch zo een reactie weer en dat lach emoticon ook🤣?.
Grappig dat je dit zegt, want vanochtend zei mijn zoon ineens een scheldwoord waar ik echt van schrok 😅. Toen ik vroeg waar hij dat vandaan had, noemde hij juist de naam van háár zoon.
En dat bevestigt voor mij alleen maar dat kinderen dingen van elkaar overnemen het gaat echt twee kanten op. Daarom denk ik dat het beter is als wij ouders het onderling of via de juf bespreken, in plaats van elkaars kinderen direct aan te spreken.
Mijn zoon heeft tijdens de les niets gedaan, en als de bel gaat ga ik altijd direct weg dat is ook de afspraak op school. Ouders die blijven hangen mogen dat doen, maar de regel is dat de kinderen dan gewoon met rekenen beginnen.
Als ik er niet bij ben en er gebeurt iets dan pak ik dat met juf op. Gebeurt er iets in mijn zicht dan zeg ik daar wel degelijk iets van tegen een ander kind. Je gaf hieronder dombo aan. Als ik dat zou horen zou ik daar ook zeker wat van zeggen.
Mijn oudste is vanmorgen aangesproken door een andere ouder maar niet op een correcte manier. (Lees ze werd bang van hem). Ja dan pak ik dat wel op met juf en de andere ouder. Maar gaat het op een nette manier dan vind ik het prima.
Ik heb de afgelopen dagen ook op het punt gestaan om een kind aan te spreken. Dan hebben we het over een kind van 6. De juffen doen niets en ik ben erg boos. Niet gedaan, ook ouders nog niet aangesproken. Ik snap de moeder van het kind wel qua emotie. Ze had andere woorden kunnen kiezen en het was netter geweest als jij er ook bij was op het moment van aanspreken. Toch vind ik een kind, op een normale manier, aanspreken niet gek.
Dat snap ik heel goed hoor, het is ook lastig als je ziet dat er iets speelt en de juffen niets doen dan voel je je als ouder gewoon machteloos.
Ik begrijp de emotie van die moeder ook, en als het op een rustige manier was gegaan terwijl ik erbij was, had ik het waarschijnlijk heel anders ervaren.
Maar omdat ze mijn zoon aansprak toen ik net weg was, kwam het voor mij niet goed over. Het gaat me dus niet om het aanspreken zelf, maar meer om het moment en de toon. Maar ik heb het gevoel dat hij voor elk klein ding aangesproken word want bij haar is dit nu al 2,3 het geval.
Nou ik snap je hoor, kinderen zeggen soms dingen tegen elkaar. Dat is niet direct pesten en soms mag je dat als ouder ook gewoon laten gaan. Al dat bemoei gedrag en overal wat achter moeten zoeken. We kunnen onze kinderen ook de gelegenheid geven om het zelf op te lossen. Krijgen ze goede vaardigheden van. Ik zou het, voor nu, laten gaan!
Ja klopt! kinderen moeten zeker leren om dingen zelf op te lossen, daar ben ik het helemaal mee eens. 👍
we mogen de kinderen ook wat ruimte geven om dingen onderling te leren uitpraten. Daar hoeven wij als ouder zijnde ook niet ons steeds mee te bemoeien.
Sinds wanneer is het vreemd om een kind op zijn/ haar gedrag aan te spreken? Als ik vind dat een kind 'normaal moet doen', dan zal ik dat zeker zeggen. Vooral tegen een 8 jarige. Zou ik dan echt eerst moeten wachten op de papa, of mama. Sorry hoor, maar ik spreek regelmatig een kind aan en accepteer het ook als een ander dat fatsoenlijk tegen mijn kind doet. Samen moeten we de wereld draaiende houden, zonder al teveel prinsjes en prinsesjes. Persoonlijk vind ik dat de meest onfatsoenlijke kinderen voortkomen uit ouders die alles toelaten door hun kind en het eigen kind teveel beschermen.
Ik snap je punt, kinderen mogen best aangesproken worden als ze iets doen wat niet oké is.
Maar in dit geval heeft een moeder bewust gewacht tot ik weg was en mijn 8-jarige streng toegesproken met dreigende woorden. Dat vind ik niet gepast.
Een kind aanspreken mag, maar wel met respect én in aanwezigheid van de ouder of via de juf. Dat gaat niet over prinsjes of prinsesjes, maar over normaal omgaan met elkaars kinderen.
Dat heeft niets te maken met overbeschermen, maar met respect en veilige grenzen voor kinderen.
Ik geloof ook in samenwerken als ouders maar dan wél met elkaar, niet langs elkaar heen.
Helder en mooi antwoord. Vervelende situatie dan. Zelf zou ik even overleggen met de juf/meester (of diegene meer informeren) en de moeder kort navragen over haar reactie mbt haar prinsje😉.
Wat is de reden dat ze hem direct aanspreekt. Als een ander kind iets doet of zegt tegen mijn kind, zou ik daar ter plekken ook iets van zeggen tegen het kind. Mocht het gaan om een voorval in de klas of wat dan ook, idd leerkracht het is immers op school gebeurd. Zou het gaan om bepaald gedrag etc zou beide doen, dus ook naar de moeder in kwestie gaan.
Zou het dus bespreken met de juf en moeder in kwestie, bedoel wat let je om navraag te doen kleine moeite voor het groot wordt.
Hmm dat is gek en zou ik zeker met de juf bespreken, wellicht dat zij iets heeft opgemerkt afgelopen weken dat er iets speelt tussen deze 2 jongens.
Ik zou door zoiets al meteen een oogje hebben op zo een moeder en zelf ten alle tijde mocht mijn dochter ergens last van hebben het met de ouder bespreken en niet het kind zelf, dat mag de ouder zelf doen.
Normaal gesproken spelen ze niet met elkaar, omdat mijn zoontje vindt dat hij “slechte” woorden gebruikt, maar sinds een dag of 2 praten ze wel vaker met elkaar en vandaag in de pauze samen gespeeld, zoontje zegt dat hij ook heel vervelend kan zijn en hij het dus blijkbaar terug doet, maar het blijven kids, vandaag ruzie morgen weer vrienden daarom maak ik me er niet zo druk om
Maar eigenlijk weet je dus helemaal niet waar die moeder op doelde... Voor hetzelfde geld deed jouw zoontje op dat moment iets vervelends? Dan had ik hem er ook op aangesproken. Ik zou niet weten waarom een volwassene een kind niet zou mogen aanspreken...
Ik vind persoonlijk niet dat een volwassene persoon een kind mag aanspreken, daar heb je ouders&juf voor plus wachten tot ik weg ben..? Vind ik ook heel raar. Zoontje was al begonnen met de les daarom vertrok ik ook.
Dat vind ik echt grote onzin. Stel een kind zegt iets lelijks tegen jou kind of slaat bijv jou kind. En jij staat erbij. Natuurlijk zeg je dan meteen "dat vind ik niet zo netjes" of "we gaan elkaar niet slaan" "dat mag niet" etc. Zou een beetje gek zijn toch, als ik dan naar de juf loop en zeg: "juf Pietje heeft mijn kind gegeslagen, wil je er wat van zeggen? ". Laten we het vooral niet gek vinden als een volwassene een kind aanspreekt op gedrag. Anders krijg je van die kinderen die naar niemand wil luisteren, want je bent mn moeder niet of vul maar in ...
Want wat is er nou eigenlijk gebeurd? een volwassene heeft jou kind aangesproken en jij maakt er een heel groot ding van. Er is niets ergs gebeurd, het voelt alsof je het zelf erg invul. Ook als jij ben weg gegaan kan er nog wat gezegd of gedaan zijn toch... ?
Jij komt nu wel met heel wat anders een heel ander verhaal 🤣. Mijn zoontje geeft aan dat er niks is gebeurd, was bezig met rekenen en zij sprak hem aan. İk hoor ook continu verhalen over pietje en jantje ga toch niet iedere x naar t kind toe om dit te zeggen hoor ook genoeg over haar kind maar zoals ik zeg het is een kind
Als een kind raar doet tegen mijn kind, waar ik bij ben, mag ik daar echt wat van zeggen... We hoeven dat echt niet te negeren. Wel op een nette manier natuurlijk. Ik zou rustig zeggen:"joh, dat klinkt niet zo aardig"... Maar we waren er natuurlijk niet bij en weten niet echt wat er gebeurd is... Dezecmoeder heeft jouw kind niets aangedaan, dus ik zou me er echt niet te druk om maken...
Het punt is dat hij niks heeft gedaan? Dus als mijn kind dombo roept moet hij dan meteen aangesproken worden door een moeder?😂 Mijn kind klaagt ook over andere kinderen maar het zijn kinderen, vandaag ruzie morgen weer vrienden, moet hij op elk klein dingetje aangesproken worden en dan voornamelijk wanneer hij alleen is.
Ik zou hier zeker de moeder over aanspreken maar dit ook naar de juf terugkoppelen. Ik weet niet waat het over gaat maar blijkbaar gebeurd het dus in haar klas en dan kan zij ook eens met de kinderen gaan praten om te achterhalen wat er nu precies aan de hand is en kan zij dat ook tegen die moeder van het andere kind zeggen.
Hier zou ik ook niet van gediend zijn namelijk. Dat je voor je kind op komt is goed. Maar wel op de goede manier en ook met het vermogen tot reflectie want geen één kind is heilig en waar 2 partijen zijn hebben meestal ook 2 schuld.
Het leuke is dat ze dus gewoon samen spelen? Vanochtend stonden ze samen in de rij te kletsen over roblox en in de pauze dus ook weer samen gespeeld, daarom vind ik het raar en mijn zoontje begreep ook niet waar het over ging, waarom hij aangesproken werd. Ik hoor natuurlijk ookwel is verhalen over haar zoon of andere kids, maar het zijn kinderen vandaag maken ze ruzie en morgen spelen ze weer samen denk ik dan
Nou precies dat. Dan zou ik dat ook tegen haar zeggen. Als er wat is, kom dan naar mij. Maar ook jouw kind doet wel eens onaardig naar anderen maar als ik ze gewoon samen zie praten dan is er ook geen probleem lijkt mij en daarbij, kinderen moeten het ook gewoo zelf onderling kunnen oplossen en in de eerste plaats is daar de juf voor want het gebeurd op school. Daar hoeven wij als ouders ons niet mee te bemoeien en als school het nodig acht, dan horen we dat vanzelf wel. Dus graag in het vervolg naar de leerkracht gaan als er iets is en niet meer op deze manier.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (43) Verversen