Wij wandelen onze dochter (13 maand) al haar slaapjes in slaap in de draagzak. Overdag valt ze binnen een paar minuten in slaap en in de avond duurt het wat langer.
Omdat we voor een tweede willen gaan. Lijkt het ons verstandig om de overgang te maken naar zelf in slaap laten vallen in bed terwijl we bij haar blijven. Vooral omdat ik niet goed zie hoe ik dit alleen ga doen met een zwangere buik of pasgeboren baby wanneer mijn man werkt.
Waar ik tegen aan loop is het volgende; Ze is erg ondernemend. En heeft een sterke eigen wil. Wanneer ik haar wakker neerleg draait ze zich gelijk om en gaat kruipen en staan in bed. Ze maakt er een spelletje van. Als ik probeer haar dan op haar rug of zij tegen te houden zodat ze blijft liggen wurmt ze net zo lang tot ze gedraaid is.
We hebben een co-sleeper voor haar dus het is een open verbinding met ons bed. Dit bevalt ons goed maar wanneer we het in eigen bed slapen proberen dan kruipt ze naar ons bed over.
Ze wordt hier zo druk in dat ik niet goed zie hoe we de overgang van draagzak naar zelf in slaap vallen het beste kunnen maken. Iemand hier ervaring mee? En hoe hebben jullie dit gedaan?
Het is ook helemaal normaal dat ze gaat kruipen en staan in bed. Dat heeft te maken met haar ontwikkeling. Dat is omdat ze wil stappen/lopen. Als je dat overdag met haar oefent wordt er aan die behoefte voldaan. Dat is niet omdat ze opstandig wil zijn en haar willetje wil doordrijven.
Eigenlijk moest je dat al maanden geleden beginnen oefenen zijn... nu is ze aan dit patroon gewoon geworden... dit is wat ze kent en daar voelt ze zich goed...veilig bij...het zal waarschijnlijk langzaam aanpassen zijn... haar laten spelen in bedje tot ze in slaap valt is niets mis mee. Als het niet lukt na een aantal weken om zelfstandig in slaap te vallen dan kan je proberen om het patroon langzaamaan te veranderen. Altijd wat langer alleen in bed tot het gewoon is voor haar en ze er geen probleem mee heeft om zelfstandig in slaap te vallen.
Ik zou er naast gaan liggen (de co-sleeper) en telkens wanneer ze wil opstaan haar weer neerleggen. Wel erbij blijven. Ja het zal even tijd kosten maar ik zou me hier het prettigste bij voelen omdat je haar tevens troost door je aanwezigheid. Eventueel handje geven (dat hielp ook ontzettend) maar persoonlijk vind ik 13 maanden te jong. Ik begin hiermee met 18maanden, dan zijn ze toch wat wijzer.
Ja, ik wiegde mijn dochter altijd in slaap. Daarna mocht ze in slaap vallen in mijn armen terwijl ik op bed zat (werd te zwaar dat wiegen). Daarna hebben we haar bedje wel tegen ons bed aan maar dichtgemaakt. Toen legde ik haar suf en bijna slapend neer en bleef ernaast zitten tot ze sliep. Als E ging staan, gek doen, kruipen, etc. Herhaalde ik rustig dat ze mocht gaan liggen en gaat slapen. Iets met de hele lange adem, maar dat lukte uiteindelijk wel. Veel uitleggen hielp. Soms ook weer even oppakken, even vasthouden zoals ze gewend was en vervolgens weer neerleggen.
Het ritme wat je had aanhouden. Ik zou dan kiezen om een ledikant te doen en dan in een slaapzak. Onze dochter draait ook alle kanten op en valt wel in slaap. Je houd dat echt niet tegen
Leg haar in een dicht ledikant, en laat haar maar kruipen en spelen... Dat kan geen kwaad. Ze hoeft niet binnen 5 minuten te slapen... Als je haar wilt leren om zelfstandig te leren slapen moet je haar daar ook de gelegenheid voor geven. Dat doe je niet wanneer je haar afhankelijk houdt van jou en de draagzak.... Schenk haar wat meer vertrouwen...
Tussenstapjes maken tussen in slaap wiegen en wakker wegleggen. Begin met op de arm wiegen ipv de zak, of op schoot wiegen. Dat doe je tot ze slaapt en dan leg je haar weg. Leg ze daarna steeds iets eerder/iets meer wakker weg, elke keer als het goed gaat, ga je een paar dagen later weer een stukje verder.
Of je doet het gewoon in 1x maar dan wel consequent blijven en niet alsnog weer de draagzak er bij pakken. Want dan leer je haar niet alleen niet zelf in slaap vallen maar je leert haar dat er veel gedoe nodig is voor ze de draagzak in mag.
Een eigen bed zal ook helpen. Een eigen kamer misschien wel. Ik merkte aan mijn kinderen dat er een moment kwam waar ze onrustiger werden met ons er bij dan zonder ons, vanaf dan lieten we ze ook wakker in bed. Dan lagen ze met ons er bij meer de keten, of te woelen op schoot. En als ik ze dan alleen liet, sliepen ze zo.
Maar het zal hoe dan ook een lange adem zijn, want ze heeft dit nog niet geleerd en je moet een cirkel doorbreken. Je hebt geduld nodig en duidelijk en consequent blijven. Eindeloos hetzelfde herhalen, supersaai voor haar en vermoeiend voor jullie maar wel duidelijk.
Hoe wij het deden. Neerleggen en weggaan, 5 minuten wachten. Als hij ging staan, was het niet meteen huilen. Als hij dan huilde terug, troosten en weer gaan. Als het meteen hysterisch was, bleef ik bij hem. Als het rustig was, kon ik gewoon 5 minuten later weer terug komen (meer jammeren). Dit deden we Max 3x. Na 3x hadden wij een matrasje in zijn kamer en gingen we naast hem liggen. Doordat wij er naast lagen, zei ik: ga maar liggen, mama gaat bij jou slapen. Hij viel dan binnen 20-30 minuten in slaap.
Dit doen we nog steeds zo bij sprongetjes / slaapregessie of als het even niet lukt. Ik moet zeggen 9 van de 10 keer valt hij zelf in slaap. Maar soms heeft hij wat hulp nodig en dan lig ik er gewoon naast.
Hij ging vaak dan na een tijdje wel weer zitten. Maar als het hysterie huilen was, dan bleef hij staan. En zodra wij er dan waren, ging hij wel weer zitten. Ik hoorde altijd aan zijn huiltje of het wel of niet ging lukken. Maar moet er wel bij zeggen dat mijn zoontje rond 3 maanden alleen al in slaap viel.
Gewoon doen. Hier 2 slechte slapers en onze jongste (9 maanden) staat ook vaak in bed te dansen, terwijl ze overduidelijk moe ik. Telkens neerleggen, over het hoofdje aaien etc. Bij onze oudste dochter (bijna 3) zitten we nog steeds tot ze slaapt
Ik zou kijken of jullie in ieder geval overdag een ledikant kunnen gebruiken. Daar kan niet zo makkelijk uit geklommen worden als de co-sleeper. Onze zoon (pas 10 maanden) kan ook niet alleen in slaap vallen. Daar zie ik ook niet snel verandering in komen. Maar wat tegenwoordig wel steeds vaker lukt is hem slapend wegleggen als hij in onze armen in slaap is gevallen. Daar zou ik mee beginnen. Dit gaat echter niet met draagzak. Dan moet je haar immers helemaal los maken zonder haar wakker te maken. Dus dan heb je wel geen handen vrij in de periode dat ze moe is en in slaap begint te vallen. En verder niet te veel zorgen om maken met betrekking tot een tweede kindje. Als je eenmaal zwanger bent is er tijd genoeg en uiteindelijk vinden jullie vanzelf een weg die voor jullie werkt.
Ik kan haar gelukkig heel makkelijk wegleggen in haar bedje als ze in slaapt valt in de draagzak. Ze valt er dus alleen in slaap in en gaat dan over naar haar eigen bed. De situatie rondom haar bedje is helemaal veilig en ik heb een babyfoon met camera. Ik ben dus snel bij haar wanneer ze wakker wordt.
Ik denk als ik de reacties lees dat ik het beter zo kan laten voorlopig haha.
Tja, dan heb je over een paar maanden hetzelfde probleem met een kind dat zwaarder is en een nog sterkere wil heeft... Je kunt ervoor kiezen. Maar vooruitschuiven maakt problemen meestal alleen maar groter... Het feit dat jullie haar dit zo aangeleerd hebben zegt iets... Waarom zijn jullie zo bang voor een reactie van haar?
Ik werd zwanger toen onze oudste 13 maanden was. Zijn dutjes deed hij op mij, in de draagzak, naast mij in bed of in de auto. 's Nachts lag hij bij papa in bed. Het zelf in slaap vallen lukte ons niet op die leeftijd, niet op een manier waarop de oudste zich veilig voelde. We hebben een eenpersoonsbed met hekje aangeschaft voor de oudste (toen 16 maanden), hier ging hij in slapen met papa, dat vond hij best stoer. Toen hij daar aan gewend was heeft mijn man een matras naast zijn bed gelegd. Zo slapen ze nu nog steeds. De oudste is snel bang en wilt graag een ouder nabij hebben. Af en toe valt hij zelf in bed met de deur open in slaap terwijl ik of mijn man de was opvouwt in de kamer ernaast.
Ik ken genoeg mensen die een familiebed hebben waar alle kinderen in kunnen slapen (baby aan de kant van mama, niet naast andere kinderen) of die een eigen bed hebben op de kamer van de ouders waar ook de baby slaapt.
Ik weet niet goed wat jullie visie is, wij laten onze kinderen niet alleen huilen. Ik maakte me er best druk om, hoe die slaapjes te regelen. Maar het vind elke keer wel weer zijn weg. Zo stopte de oudste een paar maanden met middagdutjes toen de jongste geboren was. Hij wilde niks missen. Het kwam eigenlijk wel goed uit. Na die paar maanden gingen we steeds regelmatiger op stap en dan vielen ze beiden op de terugweg in de auto in slaap. Fles water voorin, wat te eten, oortjes, haaktasje en ik kon heerlijk in de auto relaxen terwijl ze sliepen. Natuurlijk was het handiger geweest als ze allebei in hun eigen bed hadden geslapen, maar dit was een manier zonder huilen en dat vonden we belangrijker. Ondertussen is de oudste drie en doet hij af en toe nog een middagdutje wanneer hij in de auto in slaap valt. Wanneer dit niet tegelijkertijd met de jongste valt, kan ik hem zo in bed overleggen (kon niet toen hij jonger was). Heel verhaal ;) Wat ik probeer te zeggen is, wanneer je het 'dit hoort zo' los laat, kom je met wat creativiteit een heel eind.
Als je dat wil gaan leren wat ik goed kan begrijpen, zal dit heel veel tijd en aandacht vragen. Helemaal met haar sterke eigen wil zal ze het niet direct accepteren en kunnen denk ik. En ze is het al een hele tijd gewend op deze manier. Het direct weer opstaan is heel herkenbaar.. zwaar vermoeiend. Het is ons op die leeftijd niet gelukt, zij kroop steeds uit de co sleeper het bed op en dat vonden we niet wenselijk. Daarom toen ook geprobeerd zelfstandig te leren slapen. Na een week heb ik het opgegeven, kreeg wel hulp vanuit het cb maar uiteindelijk hielp het niet.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (20) Verversen