Ik heb een vraagje over mij peuter van 2,5 jaar. Dus aan de moeders die kindjes hebben rond deze leeftijd of die al wat ouder zijn en mij advies kunnen geven.
Mijn kindje van 2,5 is altijd wel een moeilijke geweest (lees: prematuur geboren/huilbaby door zijn reflux en koemelkallergie) wanneer hij rond 1 jaar was, was het nog altijd een huilkind.. vaak ooronstekingen en altijd ziek. Nu hij 2,5 jaar is gaat dat gelukkig veel beter. Wij wonen in belgie en hij gaat sinds 2 weken naar school, dit gaat erg goed alleen is hij nog altijd zo lastig. Het moment dat ik hem al ophaal op school is het direct alles eruit gooien huilen om het minste en thuis ook zooo lastig doen. Ik zit op het punt dat ik het gehuil gewoon NIET meer aan kan. Hij speelt met niets thuis is vaak gefrustreerd. Als hij zijn zin niet krijgt is het huilen, slaan met spullen gooien en het stopt maar niet. Zijn speentje afleren lukt niet hij blijft erom vragen krijsen schreeuwen. Ik weet niet wat ik verkeerd doe waaaarom is hij altijd gefrustreerd? Iemand ervaring mee?
Het komt op mij over als een flink overprikkeld kind. Onze zoon had dit soort buien ook als hij teveel overprikkeld raakte (is later ASS vastgesteld). Mijn advies: creeer voorspelbaarheid met een kalender met tekeningen erop en elke keer als er een verandering van actie is dit aankondigen van tevoren. Met school zou ik in gesprek gaan om te kijken waar ze hem rustmomrnten op de dag kunnen geven om wat te ontprikkelen. En zoek voor jezelf af en toe afleiding om op te laden want het kan flink pittig zijn!
Ten eerste zou ik nu geen speentje afleren. Ten tweede het gooien met speelgoed geeft aan dat de afleiding die je hem probeert te geven gewoon niet is wat hij nodig heeft, zijn allemaal nieuwe prikkels terwijl hij juist rust nodig heeft. Hier nam ik ze mee wandelen maar ik woon in het zuiden dus heb altijd wel mooi weer en anders bijvoorbeeld in de hoge stoel naast mij met koken, rustige muziek aan type klassieke muziek en lekker veel knuffelen. Dus niet steeds proberen af te leiden met iets anders maar lekker dicht bij je houden en ook de tranen even laten gaan in je aanwezigheid. Als het te erg is heb je misschien ook gewoon hulp nodig. Succes mama! Valt niet altijd mee🧡
Zijn speentje afleren is niet zo'n goed idee in deze periode. Wij hebben een "gezond" kind, gaat sinds 2 weken naar school in Nederland (bijna 4 jaar dus) en vertoont hetzelfde gedrag. Alleen is hij dus al wat ouder en gaat het beter. Is het in België een optie om school langzamer op te bouwen? Minder dagen in het begin? Dan zou ik dat proberen. Ik denk dat hij gewoon harstikke overprikkeld is. En dat hij alles heel onzeker vindt, geen controle heeft en daarom thuis probeert de controle terug te pakken. Ik laat ons zoontje thuis even een poosje trommelen met een speelgoed trommel of buiten met stokken op een tuinstoel. Ik denk niet dat je iets verkeerd doet. Ik denk dat je gewoon je verwachtingen bij moet stellen:)
Ik kreeg van andere moeders de tip om niet teveel te praten en sensorisch spel aan te bieden. Hier werkt de zandbak goed, ga ik van een afstand kijken. Of gewoon weggaan, maar hij is natuurlijk ouder. Hij verwerkt liever alleen. Een plastic bak met ongekookte macaroni en lepels, schepjes etc. was ook een tip. Lijkt me voor leeftijd van jouw zoontje een hele goeie. Gewoon naast zitten en je hoeft niet te praten.
Bij prematuren komt het geregeld voor dat ze moeite hebben met prikkelverwerking (zo ook mijn prematuur geboren dochter). Ik denk dat school overwelming is en dat hij helemaal op en overprikkeld is als hij terug komt. Ik zou zeggen, eerst rust, niet in deze fase zijn speentje weg, die heeft hij keihard nodig om te ontprikkelen. Wat ook kan werken is douchen met het kondje op de grond, straal op het hoofdje of gewoon even een filmpje. Echt niets van hem verwachten. Ik lees nu pas de reactie hieronder, ook over overprikkeling, dat denk ik ook echt.
Mijn dochter was ook een huilbaby met moeilijke start. Bij haar stopte het huilen ook niet echt na de babytijd. Met 2.5 jaar oud huilde ze vaak nog 4 uur op een dag. We zijn hulp gaan zoeken omdat we het echt niet aankonden. Nu met 3.5 jaar gaat het stukken beter. Mijn dochter is extreem prikkelgevoelig. Door de nodige aanpassingen is de omgeving nu prikkelvrijer voor haar en kan ze het wat beter verwerken. Dit betekent echter wel dat we ons leven flink hebben aangepast. We doen heel veel dingen niet die gezinnen om ons heen wel “gewoon” doen met hun peuters, of we doen dingen in aangepaste vorm. Ook binnenshuis hebben we veel moeten aanpassen.
Ik ken je kindje niet dus kan lastig advies geven. Behalve: probeer te achterhalen wat er achter het gedrag zit en dan te kijken hoe je bepaalde aanpassingen kunt maken om het voor je kindje hanteerbaarder te maken. Waardoor ook jij wat meer rust krijgt.
Het speentje zou ik overigens even zo laten. Veel 2,5 jarigen kunnen natuurlijk zonder speentje maar voor sommige helpt het hen gewoon enorm en dan is dat maar zo.
Denk dat je verwachten te hoog en niet rieel zijn. Het is een hele grote stap voor die kleintjes en ik vind hij doet niet lastig, hij heeft het lastig. Niet altijd maar vaak geven we het gedrag aandacht hij doet dit en dat, maar dit komt ergens uit voort. Daarbij is reguleren van de emoties iets wat lastig is en vaak dus ook iets van hen verwacht wordt, wij volwassen kunnen onze emoties vaak niet eens reguleren laat staan die kleintjes.
Een aantal dingen waarvan ik denk dat bij die kleintjes een rol speelt in het gedrag wat jij benoemt die uit school thuis komen - zich continue hebben moeten aan passen - prikkel verwerking - zich groter houden dan ze willen - vreemde omgeving en kindjes en juffen - meer concentratie gevraagd
- alle emoties van andere kinderen zien en ondergaan.
hoe zou je het zelf ervaren als je een week op je werk bent en je niet kunt zeggen (zo ver wat het kind kan op dat moment) je moet alles laten gebeuren. De ene collega schreeuwt nog harder dan de ander, de ene pakt het af en de ander duwt en trekt, je moet verplicht blijven zitten je mag niet helemaal je zelf zijn etc. Op dat moment zie jij je man wat doe je. Nu als je het jezelf zou afvragen als je dus op een volwassen leeftijd een rot week hebt gehad wat je dan doet. Meestal met je man praten en gal spuien en alle emoties die er bij horen uiten. Juist en dit is nu niet wat jouw kind nog niet kan en moet leren dus Zodra een kind dan zijn moeder ziet, zijn veilige haven dan valt dit allemaal van een kind af en thuis daar is de plek waar hij zich zelf kan zijn. Ligt wel aan per kind niet ieder kan is even vrij als de ander. Maar eenmaal thuis moet hij ontprikkelen en ontladen dan komt er gedrag wat jij niet prettig vind. Op dat moment komen er wellicht vragen of sturingen van af jou en dan komt er wrijving.
Ik denk dat je moet zoeken naar wat kan ik doen hem te helpen en het hem makkelijker maken Ipv je kind als lastig te ervaren. Er zijn genoeg activiteiten die kunnen ontprikkelen en kunnen helpen om hem beter te helpen met zijn emoties.
En de speen in grote gebeurtenissen afbouwen ook niet een hele goede zet als men dit doet. Een grote verandering en dan iets veiligs afpakken, zou zelf de tut lekker laten voor wat het is en hem dat niet ontnemen en dat komt later wel weer. Ook geen ramp die paar weekjes extra
overigens zie ik je zeggen hij gaat graag mee zijn zus weg brengen en verwarrend als je hem weer mee neemt. Eerlijk vind ik dit de raarste reden om daarom je kind weg te brengen. Is het dan een halve dag nee volle dagen echt heel vreemd tussen wat jij denkt en er klaar voor zijn zit een verschil plus moet het is het een ander verhaal maar om deze reden echt heel gek. Plus Kijk vooral naar de mogelijkheden hoe lastig ook maar ben van mening je kindje heeft het lastig en wellicht de leeftijd etc. Komt goed alles is een fases 🙂.
Je doet niets verkeerd! Je kindje zoekt nabijheid en lijkt overprikkeld en uit dat door alles eruit te gooien. Wat ik bij mezelf probeer is om uit mijn eigen ergernissen te gaan en samen weer in verbinding te komen: rondje dragen/knuffelen, iets ontprikkelends samen doen zoals kleien of iets als pop-it. En zoals de tips hieronder aangeven is wellicht toch wat minder lange dagen toch een mogelijkheid voor hem en jullie als gezin?
Is je kind niet gewoon dood en dood op van school? Vind dat altijd zo gek in België op zo’n jonge leeftijd al naar school. Mijn kind sliep op die leeftijd nog ruim 2 uren overdag.. als ze elke dag naar school zou gaan zou ze ook de hele dag door alleen maar janken😅. Ik vind het nogal wat voor zo’n kleintje.
Hij gaat volle dagen naar school ja.. dit omdat zijn zus ook naar school gaat en hij graag mee wilt. Want als ik haar naar school breng, en hem weer mee naar huis neem is dit ook verwarrend. We lopen ook langs zijn klasje om grote zus naar school te brengen. De kindjes doen ze elke dag in de middag in bed en de juf gaf aan dat hij soms wel slaapt en soms niet.
Hij praat heel vlot en duidelijk vooral voor zijn leeftijd dus uiten kan hij zich heel goed.
En thuis wilt hij ook nooit slapen.. al sinds de zomervakwntie wilt hij absoluut geen dutjes meer doen
Als hij vlot praat, kan je toch uitleggen dat zus ‘s middags terug naar school gaat, maar hij nog niet. Hier deed ik ze ook niet meer in bed op die leeftijd, maar wel op de zetel met een filmpje ofzo en dan vielen ze vaak wel nog in slaap.
Ik deed mijn zoontje van 3 destijds alleen halve dagen naar school (met 3 jaar al leerplichtig hier🙄), en mijn dochter kon met die leeftijd wel al hele dagen aan. Misschien is dat een optie? Woon zelf in Frankrijk dus systeem is denk ik beetje hetzelfde.
Ja vanaf 3 jaar sinds een aantal jaar, vroeger was dat 6 jaar. Vind het ook veels te vroeg en er wordt totaal geen rekening gehouden met het kind🙄 niet alle kinderen zijn er op die leeftijd klaar voor😔
Prikkels is wel iets anders dan moeheid. Als je 2,5 bent en je bent de hele dag omringt met nieuwe dingen en nieuwe mensen is dit een vrij normale reactie. Misschien is hij hoog sensitief en komt daar deze reactie van. Dan ga je ook niet slapen omdat je nog veel te verwerken hebt
Een kind van 2,5 kan niet beslissen wat goed voor hem is. Probeer eens hoe het gaat wanneer hij 2 weken lang halve dagen gaat. En daarnaadt, denk ik dat je veel teveel van hem laat afhangen. Ga zelf de leiding nemen en beslissen wat er gaat gebeuren. Dat geeft het duidelijkheid en dat geeft hem rust. Gooi je onzekerheid overboord, doe niet je best om lief gevonden te worden, maar geef hem duidelijkheid omdat je van hem houdt.
Ik herken het wel van mijn kindje dat even oud is, heb het idee dat het ook wel een lastige periode is (maar ja wat niet hè 😉). Ik hoor zo niets heel geks dus denk dan toch gewoon een fase, bv hier gaat het op het moment alweer een stuk beter en heb ik een veel tevredener manneke thuis dan een maand terug. Hij praat ook veel meer nu dus kan misschien een kwestie van het zich niet goed kunnen uiten zijn? Ik herken ook wel dat thuis alles eruit komt en voor het eerst naar school is natuurlijk ook best een verandering, waarbij hij zich misschien de hele dag groot houdt.
Ik zou als eerst zijn speen nog niet afbouwen.. Zou juist uit school hem dat ding even geven.en hem even laten. Misschien even laten slapen? En zou 2 dagen school doen en 1 dag gewoon thuis. Is heel veel denk ik voor het kleine mannetje. Wanneer het goed of beter gaat met school en hij minder gefrustreerd is, dan opnieuw proberen met de speen. Ik zou via de huisarts of consultatiebureau kijken of er ook begeleiding mogelijk is voor jullie als gezin. Niet om aan te geven wat er allemaal verkeerd is, maar om samen te kijken wat je het beste kunt doen wanneer hij gefrustreerd is. En voor jezelf om je verhaal te kunnen doen. Soms hebben dingen een wisselwerking zonder dat je er zelf erg in hebt. Zelf ervaren met onze oudste. Door hulp te zoeken rust gecreëerd in het gezin en ons kind was er mee geholpen. Zou zeker kijken naar hulp of begeleiding
Ik herken dit gedrag alleen als ik onze dochter van 2 ophaal bij de opvang en het slapen voor geen meter ging. Dan is ze dus moe en overprikkeld en is het zsm eten en op bed. Op die momenten bieden wij als ouders elkaar ook even hulp met de verzorging, omdat het anders zwaar is omdat je zelf ook moe bent en ze dan echt tegenwerkt met alles.
Heel soms zie ik dit gedrag (kortdurend) als ze iets niet mag en daarover zeeeer gefrustreerd is. Bij onze (gevoelige) dochter werkt het om haar even te laten in haar emotie, maar dan kan ze wel gaan gooien met van alles. Dat accepteren we natuurlijk niet. Maar het is dan een uiting van haar boosheid en we beiden haar dan een alternatief. Als stampen op de grond. Want anders blijft ze heel lang in dat negatieve gedrag van gooien. Hier heeft ze juist vaak behoefte aan een knuffel (echt even stevig armen om haar heen) en is het echt direct klaar. Maar dat is uiteraard bij elk kind anders en is uitzoeken
Slaapt hij genoeg? Nachtrust is zoooo belangrijk. Als ze hier te weinig slapen heb ik ook heel humeurige kinderen die om het minste boos zijn en huilen. Ik deed hun de eerste maanden halve dagen naar school zodat ze nog wat konden rusten ‘s middags. We hebben de volle dagen stilaan op gebouwd. Het is heel wat voor die kleintjes.
Wat vervelend zeg, voor jullie allebei! Het is soms als je er zo midden in zit en zo moe bent van al het gehuil en net-niet-lekker-gaan, ook echt moeilijk om de situatie helder te zien of iets te veranderen. Ik zou eerlijk gezegd hulp vragen aan bijv een orthopedagoog. Gewoon om wat handvatten te krijgen van iemand met verstand van zaken die jullie kan observeren. Er kunnen zóveel factoren meespelen (jullie gedrag als ouders, karakter, prikkels, eten, patronen waar je in zit, dagritme, communicatie) dat het best lastig is om van een online afstand tips te geven die echt zinvol zijn. Hooguit twee lees-tips, de boeken How2talk2kids en De kleine koning(in). Succes!!
Misschien iets te veel prikkels. Probeer een rust momentje te pakken als je net thuis komt uit school. Lekker op schoot even knuffelen en zo min mogelijk prikkels geven. Als het rust geeft even met speentje in. Een speentje is z’n geborgenheid nog, je kan misschien beter even wachten met afbouwen.
Je kan ook al het speelgoed weg zetten en 1 ding neerzetten om zo rust te creëren. School is voor heel veel kinderen in het begin heel veel en thuis gooien ze dat eruit.
Als ik het goed begrijp is hij sinds hij naar school gaat weer huileriger? Ik denk dat het dan makkelijk te verklaren is, moe, uitgeput, zichzelf de hele dag groot gehouden en bij mama voelt hij zich veilig en komt alles eruit. Toen mijn tweede werd geboren was mijn oudste net geen 2 jaar. De kraamverzorgster vond het een allerliefst en makkelijk kind, maar op het moment dat zij naar huis ging en de deur achter zich dicht trok, hoorde ik mijn zoontje ontploffen. Allemaal opgebouwde spanning wat er bij papa uit kwam als de 'vreemde' weg was.
Ik weet niet of je wat verkeerd doe, hoeft zeer zeker niet, niet alle peuters zijn even makkelijk. Speentje afleren zal ik juist nu even mee wachten tot hij gewend is op school, kan voor hem een rustmomentje zijn.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (28) Verversen