Hoi allemaal, vraagje aan de moeders die niet samen zijn met de vader van de baby en die wel een omgangsregeling hebben.
Hoe ziet het er bij jullie uit? Zoontje is nu 6 maanden oud, 1 maand geleden heb ik de stekker eruit getrokken omdat de situatie onhoudbaar was en ik nu voor mijn zoontje en mijn geluk durf te kiezen. Binnenkort ga ik verhuizen, maar ik vind het moeilijk hoe je tot een goede omgangsregeling komt? Ex was een paar weken geleden 3 dagen (2 nachten) naar zijn moeder geweest en mijn kleine was daarna compleet van de rel. Als ik uit beeld verdween krijsen, alleen maar bij me willen zijn. Zo kende ik hem niet. Heeft me 1,5 dag gekost om het weer terug in ritme te krijgen voor hem.
Toen zei ik tegen mijn ex dat zolang hij zo klein is ik nief wil dat mijn zoontje langer dan 24uur bij me vandaan is, uitzonderingen daargelaten. Die uitspraak heb ik gedaan omdat mijn ex vanaf begin tot nu minimaal heeft bijgedragen aan de zorg voor ons zoontje, waardoor hij veel beter aan mij gehecht is dan aan zijn vader. Weet net hoe hij een fles moet maken, maar is erg passief. Wel vind ik het erg belangrijk dat hij regelmatig de kleine ziet, al is het maar voor een fles of even knuffelen als ex daar de behoefte toe voelt.
Dus hoe ziet/zag dit bij jullie eruit?
En hoe heb je acceptatie gekregen? Het allerlaatste wat ik wilde was de relatie verbreken, maar in mijn ogen heb ik er echt alles aan gedaan om ons te laten werken en hij niet. Ik doe mijn best! Is nog vers natuurlijk, maar denk dat ik er uiteindelijk sterker uitkom.
Ik las zojuist je bericht en ik ben benieuwd hoe jullie eruit zijn gekomen? Ik bevind me op dit moment in dezelfde situatie. Baby is bijna 7 maanden oud en heb ook vorige maand de stekker eruit getrokken. De reden dat wij uit elkaar zijn is omdat hij depressief en drugs verslaafd is (volgens hem is dat niet zo). Hij zit al 11 maanden thuis. Tot nog toe heeft hij minimaal bijgedragen aan de opvoeding van onze dochter en ik vertrouw hem dan ook niet.
Nu is het zo dat hij haar 2 om 3 dagen per week wil zien en dan onder 'toezicht' van zijn ouders (die zijn het gelukkig met mij eens). Ik voel me er absoluut niet goed bij haar met hem mee te geven. Al is het maar omdat hij zelf vindt dat hij prima voor haar kan zorgen.
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe het nu bij jullie geregeld is.
Ik las zojuist je bericht en ik ben benieuwd hoe jullie eruit zijn gekomen? Ik bevind me op dit moment in dezelfde situatie. Baby is bijna 7 maanden oud en heb ook vorige maand de stekker eruit getrokken. De reden dat wij uit elkaar zijn is omdat hij depressief en drugs verslaafd is (volgens hem is dat niet zo). Hij zit al 11 maanden thuis. Tot nog toe heeft hij minimaal bijgedragen aan de opvoeding van onze dochter en ik vertrouw hem dan ook niet.
Nu is het zo dat hij haar 2 om 3 dagen per week wil zien en dan onder 'toezicht' van zijn ouders (die zijn het gelukkig met mij eens). Ik voel me er absoluut niet goed bij haar met hem mee te geven. Al is het maar omdat hij zelf vindt dat hij prima voor haar kan zorgen.
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe het nu bij jullie geregeld is.
wat lijkt mij dat ontzettend erg om je kleine baby mee te moeten geven. Heel mooi dat je voor beide probeert om een band samen te kunnen opbouwen. Soms zijn kleintjes al heel snel eenkennig en huilen ze veel om mama ook al loopt deze voor 10 tellen de kamer uit. Mijn dochter doet het soms nog als ze moe is, en ze is nu anderhalf. Daarnaast zijn kinderen ook heel flexibel en kunnen ze ook sneller wennen dan wij soms denken. Ik zou tot het eerste jaar een paar uurtjes per week doen en dan uitbouwen met 2 jaar, dan bijvoorbeeld een dag. Afhankelijk hoe het gaat kun je een nachtje proberen. Maar dat ligt ook aan andere omstandigheden. Een kind groeit er op die manier ook natuurlijk in mee en weet daarnaast ook niet anders. Ik wens je veel wijsheid en kracht toe voor de toekomst.
24 uur is nog hartstikke lang hoor. Ik was vanaf 8 weken alleen met mijn zoon. Ik had een omgangsregeling van eerst een uur onder toezicht toen twee uur onder toezicht daarna drie uur en zo breidde zich dit verder uit. De advocaat zei ook dat een baby zo jong in de steek gelaten zich nog niet veilig heeft gehecht en dat het belangrijk is om in zijn eigen veilige omgeving aan zijn "vader" te laten wennen Pas toen mijn zoon 1,5 jaar oud was heeft zijn vader hem een uurtje meegenomen en ook dit werd weer uitgebouwd
Geen ervaring mee, maar mijn beide kinderen reageren ook aanzienlijk beter op mij dan op mijn man. Als ik een avondje weg ben krijg ik standaard het bericht dat de kinderen niet rustig te krijgen zijn en dat de kleine constant blijft huilen. Vind dat dus niet gek om te horen, de moeder is in de meeste gevallen nou eenmaal de hoofdverzorger.
Ik heb dit schema van het internet geplukt. Zou meest in het belang van het kind zijn
Het volgende zeer precieze progressieve kalender wordt voorgesteld, aangepast aan de leeftijd van het kind : 0 tot 6 maand: 3 keer per week gedurende telkens 3 uur met de vader; 6 maand tot 1 jaar: 3 keer per week gedurende telkens 4 u + 1 nacht met de vader ; 1 tot 3 jaar: 3 keer per week gedurende 5 u maar 24 u tijdens het weekeinde met de vader; 3 jaar: niet meer dan 3 dagen met 1 ouder; 4 jaar: niet meer dan 4 dagen met 1 ouder ; 5en6jaar: nietmeerdan 5 dagenmet1ouder,b.v.5/5/2/2 7jaar: nietmeerdan6dagenmet1ouder; 8 en 9 jaar : niet meer dan 7 dagen (1 week) met 1 ouder , en 10 dagen tijdens de vakanties; 10 tot 13 jaar: niet meer dan 7 dagen (1 week) met 1 ouder, en 2 weken tijdens de vakanties; 14 jaar en ouder: niet meer dan 2 weken met 1 ouder, als de jongere het wenst. 2
Ik heb geen ervaring, maar er is best wat onderzoek gedaan naar wat het beste voor het kind is. Dat moet in ieder geval voor beide ouders voorop staan. In ieder geval dat jullie tot een compromis komen.
Ik vind het moeilijk om hierop te antwoorden. Ik ben ook uit elkaar met de vader van mijn 2 oudste kids. Maar die waren al kleuters.
Denk dat ik voor nu zou kiezen voor om vader de mogelijkheid zou geven om zoveel mogelijk op bezoek te komen om zijn zoontje te zien. 6 maanden is nog zo jong om voor zo lang aan iemand mee te geven. Zeker als hij ook niet veel bijdraagt....
Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt mij goed voor een kind om rust en regelmaat te hebben, zeker als het nog zo klein is! Ik vind het al heel dapper dat je hem een paar nachten aan hem mee hebt gegeven. Een dag lijkt mij inderdaad voor nu een goede optie. Ik zou je ex wel altijd accepteren (en uitnodigingen) om bij jou thuis jullie zoon te zien en misschien zelf op bezoek bij je ex schoonouders gaan zodat jouw kind zijn grootouders ook gewoon kan zien. Het is voor een kind fijn om beide ouders in zijn leven te hebben, maar het is vervelend als de stabiliteit en veiligheid weg is. Ik hoop dat je ex hier ook begrip voor heeft.
Ik vind het ook dapper! Het lijkt mij vreselijk je kindje te delen zodat je er zelf niet bij bent en moet missen. En dat geldt vast ook voor de pappa. Ik vind ook dat de deur idd altijd moet openstaan om bij zijn kind te zijn (als dat mogelijk is) want kinderen voelen ook spanning. En dapper omdat je zegt dat hij tot toen minimaal had bijgedragen en gelukkig weet hoe hij een flesje maakt. Dat is toch wel een dingetje.
Dapper? Het is gewoon de vader. Niet 1 of ander vage kennis. En opzoeken bij haar thuis. Het is de vader. Ik snap werkelijk niet dat een vader ineens zijn rechten moet inleveren bij een scheiding, dat hoeft de moeder toch ook niet. Hup maak een eerlijke verdeling. Denk in het belang van je kind en zet je eigen trots opzij.
Ja ik vind dat hij gewoon evenveel recht heeft. Hoe zou jij het vinden als hij zegt "Ik neem de kleine mee en jij mag hem 3 keer per week 2 uur zien". Als hij namelijk het gezag ook heeft dan zijn jullie rechten gelijk. Misschien kan je in het begin wel dagen doen maar dat die bij jou slaapt, maar over niet al te lange tijd zal slapen ook gebeuren.
Toch is dat voor de hechting en gewennig van het kindje wel het beste. En het zou helemaal fantastisch zijn als.beide ouders dat begrijpen. Belang van het kind moet voorop staan.
Ik geef jou wel helemaal gelijk. Maar tegen die tijd dat hij niet meer zoveel slaapt of niet mee slaapt dan kun je altijd naar een andere mogelijke bezoekregeling kijken. Nu is hij 6 maanden en er zoveel met zo een jong kind leuren is ook niet goed
Maar de vader is een vertrouwd persoon. Als ts moet werken zal het kind ook weggebracht moeten worden. Ik ben echt van gelijke rechten en slapen kan ik nog ergens begrijpen maar een omgangsregeling keer op keer wijzigen zorgt niet voor stabiliteit. Waar de andere ouder woont dat is ook gewoon het huis van de baby
Lastig. Toen mn dochter 6 weken was is haar vader vertrokken. Nu is ze 9 en ze ziet hem 1x in de 2 weken een middag, of minder. Ik heb een vaak aangegeven dat hij welkom is om haar op te komen zoeken. Zolang hij haar niet vaker kwam opzoeken, kwam ze daar niet logeren. Hij heeft ook nooit echt moeite gedaan, en nu nog steeds niet.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (19) Verversen