Hallo dames, ik heb een vraagje over het volgende..
Ik heb een zoon van 8 die, in onze ogen dan, extreem emotioneel reageert als hij een spelletje speelt en het tegen zit of dreigt te verliezen. Hij begint vrij enthousiast aan een spel, maar dit kan dus in een split second omslaan naar enorme boosheid. Zal een paar voorbeelden geven..
We spelen het spelletje mens-erger-je-niet. We hebben allebei al een aantal pionnen op het bord staan, en hij heeft bijvoorbeeld al één pion van mij van het bord gegooid. Maar als ik dan één van zijn pionnen eraf gooi, is hij meteen heel boos en is het niet eerlijk.
Je zou nog kunnen proberen om hem te 'sparen' door bijvoorbeeld een andere pion te bewegen wanneer je zowel een pion van hem eraf kunt gooien, als een pion te verzetten die niemand raakt. Nu gebeurt het ook wel eens dat hij bijvoorbeeld al 3 pionnen op het bord heeft staan en ik maar 1. Ik kan dan met die ene pion alleen maar vooruit en ja, dan gebeurt het wel eens dat ik er dan een van hem af gooi omdat ik daar dan toevallig kom te staan. Maar hij wordt dan zo boos, wil niet meer verder en het duurt ook echt wel een tijd voordat hij weer normaal kan doen.
Nu heeft hij een minitafelvoetbalspelletje van mijn broer gekregen, we wilden dat graag samen met hem doen, maar ja, ik maak dan de eerste goal en het is meteen weer raak.. wordt boos want het is niet eerlijk dat ik als eerste gescoord heb, híj had dat willen doen. Het spel is nog niet eens beslist want we zouden doen wie het eerste 5 punten zou hebben. Dus nog voor dat we goed en wel begonnen zijn, is hij al helemaal over de rooie. En het probleem is, dat hij er ook heel lang in kan blijven hangen.
Welk spel je ook doet, ook als je er vooraf duidelijk over bent dat winnen nu niet het doel is, dan nog kan hij het niet hebben als jij als eerste een puntje scoort of het net iets beter doet dan hij. Het is zo op deze manier ook helemaal niet leuk meer om überhaupt een spelletje te spelen. Heel soms gaat het goed en lukt het hem het spel uit te spelen, en de ander te feliciteren als die gewonnen heeft, maar dat is maar zeldzaam.
Ik kan best begrijpen dat het bij kinderen kan 'horen' dat niet tegen zijn verlies kunnen. Daar zullen ongetwijfeld meer kinderen last van hebben. Maar ik vind het wel heel extreem hoe onze zoon erop reageert. Hoe gaan jullie er mee om en hoe haal je hem of haar uit zijn boosheid? Vermijd je het spelletjes spelen of probeer je het toch? Wij hebben ook teen tijdje een therapie gevolgd voor hem waarin dit ook ter sprake kwam en die adviseerden ook dat we het niet moesten gaan vermijden, maar ik heb eigenlijk ook geen idee meer hoe we dit nu om kunnen buigen naar iets positiefs, want de zin om een spelletje te spelen wordt eigenlijk steeds minder, omdat je op voorhand al weet hoe het zal eindigen. Maar ik vind ook dat hij moet leren tegen zijn verlies te kunnen. Iemand ervaringen of tips?
Ik las gisteren toevallig ergens dat dit tot en met een jaar of negen nog best normaal kan zijn, omdat ze dan nog niet altijd raad weten met hun emoties. Mijn kids kunnen er de ene keer beter tegen dan de andere keer. Bij bepaalde spelletjes zoals inderdaad mens erger je niet of uno zeg ik van te voren “ we houden het gezellig, bij huilen of miepen stop ik meteen”. Dat helpt wel redelijk. Of een beloning naderhand: als we het spelletje gezellig houden, ook bij verlies, gaan we nog even stoeien ofzo. Het gekke is dit gebeurt alleen in ons gezin. Bij een vriendje, op school of bij sport kunnen ze er veel beter tegen. Maar ja thuis is het meest vertrouwd en laten ze zich lekker gaan.
Meestal spelen wij de spelletjes gewoon eerlijk, heel soms bij mens erger je niet doe ik alsof ik niet zie dat ik de kids er af kan slaan, om de goede vrede te bewaren hah
Uhh...ik kon vroeger ook niet zo goed tegen verlies🙈😬. Ik heb het mens- erger- je-niet bord ook wel omgegooid. En ik speelde ook wel vals... 👻 Ik weet het ...Dit verdiend niet de schoonheidsprijs, maar het is uiteindelijk goed gekomen😉😇 Onze oudste kan ook niet tegen zijn verlies. Onze jongste heeft een heel ander temperament. 4 Jaar en kan heel goed tegen zijn verlies. Hieronder staan goede tips, die ik ook ga gebruiken👍🏻
2 broertjes hadden dit vroeger. Allebei onwijs fanatiek en met rood hoofd er mee bezig.. tot boos worden toe. M'n moeder zette diegene er dan even uit en als het gekalmeerd was ging het spel weer verder. Steeds maar weer uitleggen dat je winnaars en verliezers kent en dat dit bij het spel hoort. Verder niet zoveel voor ik mij kan herinneren. Nu volwassen mannen en nog fanatiek met spelletjes, maar de boosheid blijft uit. En van m'n ouders mochten we ze niet expres laten winnen.. dat is het enige..
Onze 8 jarige heeft om die reden een hekel aan spelletjes. We proberen meestal coöperatieve spellen te spelen. Samen winnen of verliezen maakt het al wat draaglijker, hoewel hij het dan nog steeds lastig heeft.
Ja onze zoon vindt een spelletje spelen dus wel leuk, maar alleen als ie wint. En samen doen dus in team verband vindt ie niets.. dus zo lang hij het zelf nog wip spelen wil ik het aanmoedigen..
Ik liet ze op die leeftijd het eerst scoren. Daarna deed ik even echt mee. En als de spanning dan teveel werd, liet ik ze winnen... Zo leerden ze, dat ook bij tegenslag er nog hoop is. Pas met een jaar of 10 kan ik winnen (nippertjeswerk om het leuk te houden) zonder dat onze zoon helemaal van slag is.
Mischien vragen hoe hij het spel voor zich ziet en duidelijk aangeven dat winnen en verliezen bjj hoort als je verlies dat je van zelf beter word. Mischien beloning systeem als hij spel netjes uit speelt zich netjes gedraag dat wat lekkers krijg? Zeg maar wat is altijd moeilijk zo iets 😑
Dat zou ik inderdaad ook nog kunnen proberen. Ik denk dat we inderdaad vooraf al moeten bespreken hoe we het spel spelen en wat we van hem verwachten en wellicht helpt het inderdaad om er een beloning aan vast te koppelen. Dankjewel voor het mee denken!
Herkenbaar. Hier de volgende tip van een specialist gekregen. Wij vragen van te voren, hoe wil je het spelletje spelen, volgens de spelregels, dan kan jij of ik winnen, of we spelen het zo dat jij wint. Hier koos ze heel vaak voor het laatste, dan zeiden we bijvoorbeeld, ik gooi nu expres slecht zodat jij kan winnen, of ik doe nu even niet mijn best want we zouden ervoor zorgen dat jij wint. Dit werkt hier geweldig, zo zelfs dat ze soms kies voor een spelletje volgens de spelregels omdat die andere manier van winnen toch niet zo heel leuk is. Wanneer ze dan verliest prijzen we haar toch omdat ze zo dapper is dat ze voor een spelregel spelletje kiest. Misschien kan je er wat mee.
Mijn broer had dit ook. Hij heeft een keer in een pingpong bal gebeten (hij was toen al een jaar of 8/9) en de playstation tegen de muur gesmeten. Uiteraard kreeg hij geen nieuwe en als hij dit soort reacties had mocht hij niet meer meedoen. Het is goedgekomen maar het heeft wel een poos geduurd, ondanks hij meerdere malen straf heeft gekregen en mijn ouders hem iedere keer uitlegden dat het om een spel ging en dat verliezen erbij hoort
Nou dat doet mijn zoon dan gelukkig niet, dat hoeft hij ook niet te proberen want dan is het huis hier te klein en heeft hij een groot probleem, dat tolereer ik al helemaal niet. Nou ja ik hoop dat het vanzelf een keertje gaat landen. Gelukkig is het niet altijd zo'n drama maar 7 van de 10 keer dus wel..
Mijn zus had dit ook. Die gooide echt borden om en zo. Toch is ze een heel genuanceerd, fijn, weliswaar vrij assertief (maar dat is een prima eigenschap) persoon geworden. Hij is 8 - ik vind het niet heel gek. Een leerpuntje maar daar heeft iedereen er wel een paar van 😊
Nergens zeg ik ook dat ik dit gek vind, en heb zelf ook wel eens andere kinderen gezien die het moeilijk vonden en niet tegen hun verlies konden, maar zo'n drama als mijn zoon er dan van maakt vind ik wél erg en is ook absoluut niet nodig, daarom vraag ik ook om tips.
Mijn neefje heeft dit ook heel erg gehad. Geen idee hoe oud hij was maar ik weet nog dat we monopoly speelde dus zal ook zeker een jaar of 8 geweest zijn. Wij benoemde dat je met een spelletje soms wint, soms verliest. Wij laten hem soms winnen, maar soms ook gewoon verliezen. Als tantes vonden wij het ook wel schattig (ik was 10 toen hij geboren werd dus een jonge tante) en er verder geen probleem van gemaakt. Inmiddels is hij een jaar of 25 en hij is niet ontspoort. Wij zijn allemaal vrij fanatiek😅.
Veel voorkomend probleem bij deze leeftijd ☺️ Het is wel iets wat je kunt oefenen. Een spel goed voorbespreken kan al helpen. Laat hem de spelregels uitleggen en spreek af dat jullie je daar allemaal aan zullen houden. Vertel ook dat het dus kan gebeuren dat hij verliest, wat kan hij dan doen? Hij vindt dat heel jammer. Wil hij dan aan tafel blijven zitten als hij boos/verdrietig wordt, of vindt hij het fijn om bijvoorbeeld even op de bank te zitten. Vraag eventueel ook hoe jullie hem kunnen helpen als hij zich zo voelt. Misschien wil hij op zo’n moment even een knuffel, of kan je hem helpen door een knipoog. Laat dit vooral aan hem. Zo is hij voorbereid op de gevoelens die komen, weet hij wat hij kan doen als hij zich zo gaat voelen & kan hij zelfs hulp van jullie ontvangen!
Nu komen de gevoelens op, weet hij er geen acties op en uit dit zich in ongewenst gedrag. Hem vaak laten winnen lost het probleem niet op. Kinderen op school laten hem ook niet winnen..
Oh en btw: mens erger je niet is ook wel ècht een spel met triggers haha.
Wij laten hem ook niet winnen hoor, daar heb ik nog nooit gedaan. Natuurlijk wel als het spelletje nog wat hulp van mij of mijn man vergde. Maar echt niet iedere keer.
Ik ga dit maar eens proberen inderdaad. Vooraf de spelregels bespreken en bespreken wat hij gaat doen als hij voelt dat hij boos wordt. Wellicht kunnen we het spel dan een keer uit spelen, want vaak is hij al boos nog voordat we goed en wel zijn begonnen en hebben we niet eens de kans om het af te maken.
Ja hij wil zelf dat spel spelen dus het is niet mijn idee ;) Bedankt voor je reactie!
Wat je ook nog kunt doen is er een beloning aan koppelen als je denkt dat het hem gaat lukken (anders niet ivm succeservaringen). Bijvoorbeeld als het lukt om het spel uit te spelen met zn allen een ijsje gaan halen om het te vieren :)
Heel herkenbaar. Ik gooide vroeger regelmatig mijn pionnen door de kamer en vertrok krijsend naar boven. Ook de jongste kan niet tegen zijn verlies.
Strikt genomen is dit gewoon (sociaal) ongewenst gedrag. En dat moet je dus niet accepteren. Hij moet inderdaad leren dat ook verliezen onderdeel van het spel is. Wat wij consequent hebben gedaan bij de jongste is benoemen dat dat gedrag niet kan, zeggen dat we op die manier niet willen spelen en hem vervolgens negeren. Als hij dan boos wegloopt, spelen we zonder hem door. Daarna kwam er een tijd dat hij de spelregels ging aanpassen in zijn voordeel zodra hij dreigde te verliezen. Daar was onze reactie hetzelfde op. Inmiddels is hij 11 en gaat het steeds beter. Maar winnen... dat doen we nog steeds graag.
Ja misschien moeten we het zo eens aanpakken.. Wij spelen meestal met z'n tweeën dus als hij dan boos is en wegloopt is die ander natuurlijk ook meteen klaar. Wellicht moeten we dan een wat vaker met z'n drieën gaan spelen zodat het spel wel door kan gaan ook al is hij dan heel erg boos.
Je hebt toch ook spelletjes die niet om winnen gaan? Misschien dat dat voor alle partijen leuker is om te spelen. Mijn broer kan nog steeds slecht tegen zijn verlies, gevolg is dat hij nu erg goed in (game)spellen is omdat hij altijd wil winnen.
Ja ik vind dat zelf geen oplossing. Met een winnaarsmentaliteit heb ik helemaal geen probleem, alleen maar goed als je het beste uit jezelf wilt halen. Maar als het dan een keer tegen zit of je treft iemand die nog beter is dan jij, vind ik dit gewoon onacceptabel gedrag. Online gamen win je ook niet altijd, ja als je hem uit duwt wellicht, maar tegen dat soort gedrag kan ik absoluut niet, opgeven als het niet lukt en ik wil mijn kind al helemaal niet mee geven dat het belangrijk is om altijd maar te winnen. Dus nee, ik ga hem echt niet aan het online gamen helpen ;)
Online gamen is iets wat je kind uiteindelijk zelf gaat doen als zn interesse er naar is, dat is niet perse iets waar je je kind actief aan helpt ;).
Ik denk vooral goede gesprekken vooraf. Wil je meedoen met het spel, wat als je gaat winnen, hoe reageren we dan en wat verwachten we dan van je, en hem daar tijdens het spel op positieve manier aan herinneren, hij wilde meedoen, dan wordt er bepaald gedrag verwacht.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (34) Verversen