De titel is een beetje onduidelijk maar ik weet niet goed hoe ik het anders moet omschrijven haha. En alvast sorry dat het ietwat chaotisch is geschreven 😅
Ik ben 36+3 wk zwanger en loop onder controle bij het ziekenhuis omdat ons eerste kindje te klein was bij de geboorte (2400 gram). Om alles extra in de gate te houden hebben ze mij dus met 28 weken overgedragen aan het ziekenhuis om om de 2 weken groeiecho's te maken. Deze groeiecho's gingen eerst super, ons meisje groeide goed al was ze wel wat aan de kleine kant, kan gebeuren! 2 weken geleden met 34 weken werd ze geschat op iets meer dan 1900 gram. Dit was helemaal prima en de gynaecoloog was heel hoopvol dat ik niet in het ziekenhuis zou hoeven bevallen. Nou heb ik afgelopen maandag de laatste groeiecho gehad waar we definitief het besluit zouden nemen, of thuis of in het ziekenhuis. Ons meisje was tijdens deze echo ontzettend onrustig en constant aan het bewegen waardoor het helaas wel wat moeilijker was om alles goed te meten en haar hoofdje ligt al zo goed als ingedaald dus konden ze die niet meer opmeten. Na de echo werden we door de verloskundige die de echo had gemaakt gerustgesteld dat alles helemaal goed was, de doorbloeding van de navelstreng was ook helemaal in orde en het babytje groeit op haar eigen lijntje goed door... niet dus. Ze werd geschat op zo'n 2100 gram en volgens de gynaecoloog was dit dus te weinig groei in vergelijking tot de vorige echo maar mijn buik zag er voor dit termijn wel heel goed uit. Toch kregen we dan toch het advies om in het ziekenhuis te bevallen. Ik denk zelf dat de meting niet helemaal goed is gegaan, of deze niet of de vorige niet, want er zat echt erg veel verschil in de "kruisjes" op de groeilijn (geen idee hoe je het noemt haha). Na een traumatische eerste bevalling zie ik er echt extreem tegen op om in het ziekenhuis te moeten bevallen, ik wil heel graag gewoon thuis. Nu weet ik zelf dat het niet heel verstandig is om een medisch advies te negeren, maar vraag ik me af of er meerdere zijn die in deze situatie zitten of hebben gezeten?
Ik ben thuis bevallen van een te klein kindje (P3). De verloskundige wist dat het geen hele grote baby was, maar dat ze zo klein zou zijn hadden ze niet verwacht. Helaas na de bevalling toch naar het ziekenhuis toe omdat de kleine zich niet goed op temperatuur kon houden. In het ziekenhuis kreeg ik op mijn kop, met zo’n klein baby’tje mag je niet thuisbevallen. Ik heb me werkelijk geen moment tijdens en na de bevalling onveilig gevoeld. Diezelfde week nog met eigen verloskundige erover gehad omdat ik er toch een raar gevoel bij kreeg, en die gaf aan dat het vooral is dat ze de baby meteen goed kunnen helpen als er wel wat is, maar dat de bevalling opzich niet gevaarlijk is oid. Als jij je er beter bij voelt om thuis te bevallen, zou ik dat dan ook zeker doen. Naar het ziekenhuis kan altijd nog.
Vandaag opnieuw controle gehad en zoals ik had verwacht konden/mochten ze niet meer meten aangezien ik vandaag 37 weken ben en de baby te groot is om accuraat op te meten (hun woorden haha). Mijn buik meet super goed, baarmoeder zit goed hoog en baby ligt al met het hoofdje ingedaald. Alles ziet er keurig uit, behalve dat die ene echo van vorige week dus zo slecht gemeten was, want het leidende advies is nog steeds hetzelfde. Ik ben geen ernstig risico maar ik ben ook niet volledig veilig, net op de grens vonden ze. Ik krijg zelf de keus om thuis te bevallen of in het ziekenhuis, maar er word wel sterk geadviseerd om in het ziekenhuis te bevallen. Ik heb gezegd dat ik het eerst overleg met de verloskundigen of die zich überhaupt comfortabel voelen om een thuisbevalling te doen als het advies daar eigenlijk niet naar is, en die gaan het eerst overleggen met de gynaecoloog die mij onder controle heeft. Toch heel erg bedankt voor iedereen zijn adviezen en ervaringen! Word heel erg gewaardeerd!
Bedankt voor de vele reacties iedereen! ik heb ze allemaal doorgelezen en zal nog wat info geven van waar ik vandaan kom met dit topic. Het advies van de gynaecoloog is alleen een advies, geen medische indicatie. Er zou een grote kans kunnen zijn dat ons baby wederom te klein is, vandaar het advies om in het ziekenhuis te bevallen. Dit weten ze dus alleen niet helemaal zeker en omdat de laatste echo zo tegen viel qua groei (of omdat ze het dus niet goed konden meten) is het voor de zekerheid. Ik vroeg me alleen af of er anderen waren die in deze situatie zitten/hebben gezeten en toch uiteindelijk thuis zijn bevallen ondanks medisch advies.
Zoals ik eerder zei heb ik aankomende maandag nog een extra groeiecho om alles goed na te meten en te kijken of ze wat groter is geworden, dan zal ik updaten hoe de situatie is! nogmaals heel erg bedankt voor alle reacties en dit helpt wel om alles realistisch in te zien, je weet nou eenmaal nooit hoe een bevalling gaat lopen!
Een bevalling is niet te plannen dus je kan nu wel zeggen dat je iets niet wil maar als het eenmaal zo ver en je zou toch om wat voor reden dan ook naar het ziekenhuis moeten ga je ook. Ik had liever 3x thuisbevallen, had ook alle 3 de keren alles daarvoor in huis en klaar staan. Toch ben ik 3x in het ziekenhuis bevallen omdat de bevalling medisch werden, weg keuze. Ik zou eerder je angsten en wensen bespreken met de gyn.
Je zou kunnen vragen om een second opinion, of er iemand nog een groeiecho zou willen maken. Als je kindje echt te klein is, is het levensgevaarlijk om thuis te bevallen. Dan zou ik dat echt niet willen riskeren, hoe traumatisch je vorige bevalling ook was.
Ik zou vragen of je nog een groeiecho mag, omdat je er niet goed bij voelt. Desnoods uit eigen zak. Als deze echo hetzelfde zegt, zou ik kiezen voor de veiligste situatie voor mijn kind.
Vraag me af wat een verloskundige zou doen, of die überhaupt een thuisbevalling gaat doen als het advies van de gynaecoloog ziekenhuis is. Ik denk niet dat die dan een thuisbevalling gaat doen, als t mis gaat is de verloskundige verantwoordelijk..
Natuurlijk luister je naar het advies van de gyn. Ik begrijp deze vragen echt niet eerlijk gezegd. Als je ergens angst voor hebt, moet je dat bespreken of aanpakken op een andere manier met therapie. Maar niet in de vermijding gaan en daarbij risico nemen voor je kind.
Je kunt ook vragen of iemand ooit het leven van zijn kind geriskeerd heeft vanwege eigen onderbuikgevoelens. Maar wat heb je aan het antwoord? Je kunt hooguit concluderen dat er mensen zijn die onverantwoordelijke keuzes maken. Zou dat jou geruststellen om ook een domme keuze te maken?
Wees nuchter: ook thuis kan een bevalling traumatisch zijn. Daar heb ik zelf ervaring mee. Het is nl de pijn en paniek die het trauma veroorzaken. Niet het bed waarop je ligt. Probeer die dingen van elkaar los te koppelen en maak de keuze die het beste is voor je kindje. Daar gaat het namelijk om. Je kindje verliezen omdat je niet de juiste hulp bij de hand hebt, of met gillende sirenes in de ambulance in de hoop dat je kindje het haalt is vele malen traumatischer dan de ellende van een nare bevalling....
Ik denk dat de kans op een tweede traumatische ervaring een stuk kleiner is dan het risico van het negeren van medisch advies. Ik zou me daarom eerder richten op vertrouwen in een tweede bevalling in het ziekenhuis en je zorgen daar bespreken, ipv op een thuisbevalling aan te sturen. Thuis kan er ook van alles misgaan of anders dan gehoopt, thuis is geen garantie op een ‘relaxte’ bevalling.
Ik heb drie bevallingen met een weeënstorm gehad, alledrie een supersnel verloop. De eerste keer was ik flink overrompeld en zelfs een beetje in paniek door die weeënstorm. Morfine ook even gehad, dat zwakte wel de weeënstorm wat af. Bij de tweede en de derde had ik weer zo’n weeënstorm, maar die keren had ik er veel meer mentale rust bij. Omdat ik het herkende, kennelijk is dat hoe mijn lijf het doet, en het voelde oké om me er aan over te geven. Bij beiden was geen tijd voor pijnstilling, maar ik heb het prima zonder kunnen doen terwijl dat bij de eerste geen optie was. Het verloop van je eerste bevalling hoeft niets te zeggen over de volgende. En zelfs als je er weer in terecht komt, kan het heel anders voelen dus.
Probeer in de voorbereiding niet teveel te bedenken wat je allemaal wil. Het loopt altijd anders. Weet vooral wat je mogelijkheden zijn, en beslis op het moment zelf wat je wil. Zo heb je veel minder het gevoel dat je controle moet inleveren, en meer of je het samen met je vk etc doet.
Ik zou nooit n medisch advies negeren ongeacht wat andere mensen hebben gedaan. Je vergeeft t jezelf nooit als er iets gebeurd en je niet in t ziekenhuis bent. Dat is pas traumatisch
Je kan vragen of ze nogmaals een echo willen doen. Onze dochter was ook klein en licht. Uiteindelijk bleek zij bij de geboorte nog geen 2300 gram. Bevalling begon met 36.6 daadwerkelijk en vlak na middernacht met precies 37 weken bevallen. Ik was medisch en ben in het ziekenhuis bevallen. En voor onze dochter was het in het ziekenhuis ook beter op dat moment. Wij hadden ook geen keuze toen. Maar vraag gerust om advies als je twijfelt. Persoonlijk zou ik niet bewust kiezen om thuis te bevallen.
Ik ben bij de zwangerschap van onze oudste met 31 weken zwangerschap doorverwezen naar de gynaecoloog omdat de verloskundige vermoedde dat het kindje dysmatuur was. Uit de groei echo's bleek dat ook. Het geschatte gewicht was bij 40 weken zwangerschap nog geen 2400 gram. Dus toen met 38+3 de vliezen braken, wisten we dat de kans groot was dat ons kindje na de geboorte in de couveuse of een warmtebedje zou moeten, en niet mee naar huis zou mogen. Daar zitten de risico's namelijk, de extra zorg die je kindje nodig heeft na de bevalling. Zorg die niet thuis verleend kan worden en waarvoor je kindje echt in het ziekenhuis moet zijn.
Objectief gezien is het daarom onverstandig om thuis te willen bevallen. Dat weet je zelf ook. Het is alleen heel logisch dat je dat niet wíl vanwege het trauma van je eerste bevalling. Het lijkt me verstandig dat je daar hulp voor zoekt. Thuis willen bevallen lijkt een makkelijke uitweg, maar het is weglopen voor je problemen en het creëren van een risico op een nieuw trauma voor jezelf (je pasgeborene die halsoverkop naar het ziekenhuis moet) en een slechte start voor je kindje...
Bespreek je angsten, wensen en zorgen dus komende maandag met je vk/gyn.
Ik ben bij de tweede (dysmatuur) thuis bevallen.. daarna moesten we wel naar het zkh (rond 4 uur in de nacht) vanwege zijn gewicht. Dan gaan ze daar elke x zijn bloedsuiker meten. Dus ik zeg het kan wel maar hou er rekening mee dat je naar het zkh moet als je net bevallen bent. Idat is een keuze die jezelf moet maken. Overleg met je eigen verloskundige.
Ja dit zou ik wel het fijnste vinden achteraf, geen probleem om achteraf naar het zkh te gaan maar wil zo graag voor de complete bevalling gewoon thuis.
Dat zeg je nu. Alleen is er best een kans dat het (fijne) beeld dat jij hebt bij 'achteraf naar het ziekenhuis gaan' helemaal niet klopt met de realiteit. Denk aan: je kindje met spoed naar het ziekenhuis terwijl jij thuis in bed ligt en nog niet bekwaam bent om met je baby mee te gaan. Check dat soort dingen maandag ook even.
Nou zeker.. best een extra aanslag op je lijf hoor! Hier was het bevallen en gelijk kleren aan en naar beneden "lopen" in de auto. En mijn thuisbevalling vond ik ook traumatisch... en zou dat nu ook nooit meer willen. Dus dat topic starter dat gevoel heeft (maar dan andersom) kan ik mij ook.zeker voorstellen.
Is het alleen het gevoel van een nummertje? Kan je niet met je eigen verloskundige bevallen in het zkh? Dat kon bij mij ook nog alleen toen mijn zkh bevalling echt medisch werd werd het overgenomen. En dat zijn kritieke toestanden dat het je ook niet meer uit maakt wie je helpt als dat kind er maar uit komt 😉
Als met nog een echo het advies het advies blijft zou ik dat echt niet negeren. Natuurlijk kan het prima goed gaan thuis, maar als er wel iets mis gaat vergeef je jezelf nooit dat je niet geluisterd hebt. Vooral goed bespreken dat je vorige keer nare ervaringen had en waarom, dan kunnen ze er hopelijk wat mee doen (als het door personeel kwam dat het traumatisch was, want een bevalling kan op zichzelf natuurlijk ook heftig zijn. En last minute met volledige ontsluiting met een ambulance naar het ziekenhuis moeten vanuit thuis lijkt me ook niet erg rustgevend 😅)…
Nee dat lijkt me ook niet heel fijn om last minute nog naar het ziekenhuis te moeten 😅.. De traumatische bevalling lag niet aan het personeel gelukkig, dus daar ben ik niet zo bang voor.. Als ze deze keer dan maar iets beter naar mijn wensen luisteren, waar dat mogelijk is natuurlijk haha.
Thuis kun je geen pijnstilling krijgen, mocht dat nodig zijn. In het ziekenhuis hoef je echt niet standaatd ingeleid te worden of aan een infuus. Het trauma dat jij hebt opgelopen, was waarschijnlijk nog veel groter geweest wanneer je thuis was bevallen, of niet?
Ik wou toen en wil nog steeds geen pijnstilling, dit had ik liever nooit gewild haha. Ik werd ingeleid met een goeie reden toen, dat moest nou eenmaal en daar had ik niet veel keus in. Als ik thuis zou zijn bevallen bij de eerste en niet ingeleid zou zijn geweest had ik waarschijnlijk ook geen weeenstorm gehad. En dan had ik waarschijnlijk ook veel meer rust gehad in mijn hoofd, maar dat is achteraf.
Voor iedereen die aangeeft om voor een nieuwe echo te vragen, dit heb ik gedaan! ik heb aankomende maandag een echo en hopelijk was het gewoon een foute meting! Al waarschuwde ze wel dat ik dan al 37 weken ben en ze dan liever geen groeiecho's meer maken omdat het kindje dan al zo groot is dat de meting niet accuraat kan zijn of zoiets.
Nieuwe echo aanvragen, dan kun je een goede keuze maken.
Hier zelf ook een standaard protocol advies genegeerd, maar dan precies de andere kant op, namelijk een te grote baby. Een advies blijft een advies, lees je in, bespreek het met de verloskundige en weet waarom je ergens wel of niet voor kiest. Als jij achter je keuze staat doet dat mentaal enorm veel met je bevalling. Ja, je lijf moet het doen maar onderschat de kracht van je hoofd niet. Sterkte! 😘
Zie het probleem zelf niet zo, vraag een nieuwe groei echo aan. Onthoudt zijn metingen die af kunnen wijken natuurlijk. Je mag het niet negeren wat hun advies is, vergeef je het je zelf als ze idd zo klein blijkt en direct hulp nodig te hebben, die jullie niet kunnen geven omdat je eerst nog maar het ziekenhuis moet. Vandaar zou ik dus een nieuwe echo aanvragen en de keuze met consequenties goed overzien
Hier eerste dochter geschat tussen 3500/3800 gram met de hand ivm corona, dochter geboren op 3680gram. Tweede dochter middels hand en groei echo liep ze voor en rond de 4 kilo zou ze wegen dit is niet veranderd ze bleven er bij. Mevrouw is geboren met 4405 is nogal een verschil 😂
Hier zoontje geboren met 2166. Volgende zwangerschap ging best oké bij 30 weken toch kleine buik zei de gyn dus om de twee weken voor echo’s . Ik kreeg van iedereen te horen dat vast flink naast zitten . Uitendelijk geboren met 2560 in het ziekenhuis ik zou echt wel naar medisch advies luisteren desnoods nog een echo . Maar als het afwijkt denk ik aan max 200-300 gram en niet dat ze zeggen oh je kindje is aan de kleine kant geschat rond 2500 geboorte gewicht en dat je dan een baby krijgt van 4kg lijkt me erg onwaarschijnlijk
Ik zou om nog een groeiecho vragen. Is die weer niet goed dan zou ik echt luisteren naar het advies. Sowieso zou ik nooit medisch advies in de wind slaan.
In twee zwangerschappen een groei achterstand. Bij de vierde dachten ze aan 2500 gram mocht thuis bevallen.Ze was 3220. Bij de 5de moest ik worden ingeleid ivb dismatuur allemaal apparaten op de kamer heel erg angstig geweest ze zou 2 zijn.Nou ze was ruim een kilo zwaarder. Zou niet advies afslaan mocht wel wat zijn ben je niet direct in het ziekenhuis. Je kan evt ook met ziekenhuis afspreken dat je nare bevalling hebt gehad ze houden dan echt rekening met je heb dat ook gehad en ze deden alles eraan om zo goed mogelijk te maken badbevalling mocht na vliezen breken zelf even afwachten voordat ze gingen inleiden.Bespreek je zorgen
Mocht je in het ziekenhuis met medische indicatie bevallen in bad? Dat zou wel echt heel tof zijn als dat zou kunnen, dat is wat ik uiteindelijk juist heel graag zou willen. Een inleiding wil ik echt proberen te voorkomen, vorige keer luisterden ze alleen totaal niet toen ik zei dat ik na het breken van de vliezen even wou wachten tot het zelf op gang kwam.. ze gaven me een uur.
In 'mijn' ziekenhuis mag je wel ontsluiten in bad met medische indicatie, maar niet uitdrijven. Ik heb nog geen duidelijkheid over het waarom daarvan, maar dat ga ik waarschijnlijk niet meer krijgen ook aangezien mijn baby binnen nu en een week wordt geboren 😅
Dat zei mijn gynaecoloog inderdaad ook, wel ontsluiten maar niet uitdrijven. Ik zal maandag vragen wat daar de reden precies van is dat je de uitdrijving niet in bad mag doen, ben wel benieuwd haha.
Wat zijn de risicos bij een thuisbevalling? Met het gewicht kunnen ze niet veel, maar is er bijv. Met risico op een slechte start waarbij medische hulp noodzakelijk is? Overleg met je artsen en verloskundigen waarom je graag thuis wel bevallen en wat hun daarna de risicos vinden. Advies is leuk, maar vaak alle redenen erachter weten helpt je beter in een goede keuze te maken. Hoeveel kans/procent is het dat je de medische hulp daadwerkelijk nodig heb?
Ik snap heel goed dat je voorkeur naar een thuisbevalling gaat. Mijn voorkeur ook, maar in mijn situatie vind ik dat echt te risicovol (1x placenta die bleef zitten, 2e keizersnede). Daarom nu bekeken wat ik kan doen om ontspannen de bevalling in te gaan, misschien heb je er iets aan. En... Deze dingen kunnen ook evt. Thuis ;-) - ik heb een tens-apparaat aangeschaft(tenminste via de verzekering) -ik heb mijn eigen verloskundige bij de bevalling, die van het ziekenhuis zijn achterwacht voor het geval het meer medisch wordt. -eigen muziek+luisterboek met koptelefoon geregeld, zodat ik me kan afsluiten -heb altijd graag wat in m'n handen, dus stress balletje gaat mee ;-) -met verdiept in verschillende houdingen en dit aangegeven dat ik meerdere houdingen wil proberen. Yogabal en baarkruk beviel me vorige keer goed. -infuus prikken bij binnenkomst is prima, maar verdere rustig aan met alle medische toeters en bellen ;-) Geen idee of ik overal gebruik van ga maken, maar je kunt het maar beter bij de hand hebben ;-)
Maar ga vooral na wat je de vorige keer traumatisch vond en waarom. Mogelijk kun je de traumatische momenten van de vorige keer al verminderen of voorkomen.
De vorige bevalling die ik als traumatisch heb ervaren verliep zo ontzettend snel dat ik gewoon niet wist waar ik het zoeken moest. Ons meisje werd de dag voor de bevalling nog opgemeten met een echo en werd geschat op 3100 gram, maar wel verminderd vruchtwater dus werd het een inleiding en mocht ik de volgende dag om 7 uur melden om te bevallen. 8 uur is vruchtwater gebroken, 9 uur is infuus aangelegd met weeën opwekkers en om 10 uur begonnen de weeën. Om 11 uur waren het geen normale weeën meer maar had ik een weeënstorm die ik moeilijk op kon vangen. Uiteindelijk was het om half 2 niet meer te doen en smeekte ik om iets van verdoving, toen zat ik op 7cm ontsluiting en kreeg ik een morphinepompje. Hier heb ik misschien 15 minuten gebruik van kunnen maken want om 10 voor 2 had ik 10 cm ontsluiting en begonnen de persweeen en om 1 over 2 is ons meisje geboren.. met dus een geboortegewicht van 2400 gram, wel een verschilletje met 3100 gram! Alles ging zo ontzettend snel en was zo pijnlijk dat ik niets kon er nergens geen controle over had, want het geboorteplan wat jij beschrijft had (en heb) ik ook. Ik wou ook verschillende houdingen maar absoluut NIET op mijn rug bevallen, ik wou op de baarkruk! En het liefst wou ik ook alles zonder medicijnen.. maar dat was met de weeën opwekkers al mislukt helaas. Verder was na de bevalling met ons meisje alles helemaal prima en was ze kerngezond, helaas moesten we wel een nacht blijven (om suikerlevels te controleren vanwege te laag geboortegewicht) en kon mijn partner niet bij me blijven dus dat was alweer een domper.. ik heb een hekel aan ziekenhuizen 😅
De kans dat ik medische hulp nodig ga hebben is (lijkt mij) klein, aangezien mijn buik veeeel groter is in omvang en de controle's uitstekend zijn wanneer ze aan de buik voelen. Ook met de echo's is voor de rest alles goed gegaan, we kregen steeds te horen dat we nou eenmaal geen grote kindjes krijgen.. geen probleem, we zijn zelf ook niet zo groot! Maar ik ben ook geen expert dus vandaar de vraag om andere ervaringen 😊
Ai... Dat klinkt inderdaad alsof je het zelf allemaal niet meer bij kon houden mentaal en lichamelijk....
Hier ook echt een hekel aan alles wat medisch en ziekenhuis heet...
Vaak mag je medisch ook inderdaad in bad bevallen, vraag dat even goed na! Bespreek inderdaad hoe je vorige bevalling ging. Hebben ze het nu weer over inleiden of mag je wachten tot het natuurlijk op gang komt? Hier 1x ingeleid en 1x normaal gestart(wat keizersnede werdt). Maar een natuurlijk begin gaat vaak wel geleidelijker aan.
En ook met een inleiding mag je allerlei houdingen proberen he! Geef alles goed aan en bezoek het van te voren goed! Dat heeft mij echt heel veel rust gegeven!
En ja, je kan weer een weeenstorm enz. Krijgen, het is nu eenmaal niet te voorspellen. Maar dat je de voorbereiding goed voor elkaar heen zorgt toch voor meer controle en ontspanning!
Dat is de perfecte beschrijving ja, mentaal en lichamelijk was het echt niet bij te houden! Ja een weeenstorm kan je nou eenmaal altijd krijgen, helaas ook bij een natuurlijke start.. Ik mocht helaas qua houdingen niet heel veel behalve op mijn rug, nou kon ik ook echt bijna niet bewegen door de pijn dus was het ook niet echt mogelijk om meer uit te proberen. Ik mag deze keer wel wachten tot het natuurlijk op gang komt gelukkig, tot dat er last minute iets moet veranderen waardoor ik toch echt medisch word, dan niet.
Probeer inderdaad goed na te vragen wat wel/niet mag. Qua houdingen is het van praktisch voor hun als je op je rug lig, maar voor jezelf.... Totaal niet.
Lastig hè, dat ongrijpbare van bevallen.... Herken ik helemaal!
Bereid je zo goed mogelijk voor en betrek hier je partner/eigen verloskundige bij. Dan heb je er in ieder geval veel aan gedaan!
En... Hopelijk begint het lekker spontaan en krijg je een prachtige bevalling!
Klopt! Nou ben ik al totaal niet goed met veranderende situaties en controle verliezen maar zodra ik door had dat er niet echt werd geluisterd en alles volgens een standaard ritueel verliep was het toch wel even heel moeilijk.
Nee geen hulp gehad hiervoor, maar de huidige behandelaar is wel op de hoogte! Die geven zelf ook aan als ze naar mijn dossier kijken dat mijn bevalling wel heel erg snel ging.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (61) Verversen