Een wellicht bekend probleem in de baby wereld heeft ook hier zijn intrede gedaan: verlatingsangst. Dit uit zich overdag in hard gegil als mams de kamer uitloopt en op een piep in de oren na is dit nog prima te handelen. Zelfs met de slaapjes overdag geen probleem.
Maar dan ..... het slaapje waarmee ze de nacht in gaat....... Pittig!
Het in bed leggen savonds gaat de laatste weken gepaard met een hoop gebrul en ‘anti slaap’. Te snel in bed leggen is een no go maar te lang met haar lopen is ook gegarandeerd onrust ; ze wilt slapen maar niet in je armen. We zijn gerust een uur bezig om het juiste balans te vinden met het niet te snel en niet te langzaam weg leggen. En ze word ondanks een paar uurtjes slaap / of na een uur altijd weer wakker en wilt dan niet meer slapen. Een fles gaat er dan wel in en zorgt voor de nodige slaap maar heeft de laatste dagen ontdekt dat je ook gezellig snachts wakker kan blijven😜 Gevolg : een vrij overstuurde baby die stikt van de slaap maar weigert om ook echt te gaan slapen. Snachts is dit echt pittig voor ons en uiteraard ook voor de dame zelf.
Mijn vraag was of er meerdere mama’s zijn die hier meer te maken hebben momenteel of die tips hebben om haar van de verlatingsangst af te helpen en weer savonds rustiger te laten slapen.
Voor nu is haar slaap ritueel: slaapzakje aan, kort in de schommelstoel zitten en zachtjes een slaapliedje zingen , zachtjes wiegend met haar naar haar bedje lopen en weg leggen op haar zij. Muziek mobiel aan. Overdag werkt dit prima en draait ze zelf op d’r buik om te slapen. Ze word nooit slapend in dr bed gelet, ze valt merendeel zelf in slaap overdag.
Mijn zoontje had het ook. 2 weken snachts bij ons gelegen. Niks hielp. Maar nu hebben we hem in een campingbedje liggen, gewoon op zn eigen kamer en hij slaapt weer door! Zo gek..
Zou het helpen om wanneer je je kindje in bed hebt gelegd, in de schommelstoel te gaan zitten? Gewoon de nabijheid geven, maar niet de aandacht, zeg maar... Evt kun je iedere keer een beetje verder van het bedje gaan zitten...
En leg haar meteen op haar buik. Dat is de fijnste houding
Met d’r schommelstoel heb ik gedaan maar ik kan zooooo slecht tegen het gekrijs wat daarna ontstaat 😞 helemaal overstuur word ze . Laten huilen ben ik geen voorstander van... mijn man doet t wel eens naast haar zitten met de stoel maar wisselt het af door bij te grote hysterie haar weer te troosten. Ik kan dat niet 😬
Mijn zoontje had het ook. 2 weken snachts bij ons gelegen. Niks hielp. Maar nu hebben we hem in een campingbedje liggen, gewoon op zn eigen kamer en hij slaapt weer door! Zo gek..
Hier ook één met verlatingsangst. Hij is nu 15 maanden en als we geluk hebben slaapt hij een nacht in zijn eigen bed. Het naar bed gaan gaat op zich wel aardig, vanavond dan toevallig even niet. Maar rond 2 uur wordt hij dan wakker en wil dan echt niet meer in zijn bed liggen maar bij mij. Ik ben nu inmiddels zo ver dat ik hem dan naast mij neerleg en dan slapen we tenminste nog. in bed laten huilen heeft ook echt geen zin, die zou het zo de hele nacht vol kunnen houden. Dus wij gaan voor de gemakkelijke weg. Mijn ervaring is wel, dat toen ik dat met de oudste had, dat het vanzelf ook weer over gaat en ze dan ook gewoon weer rustig gaan slapen omdat je ze vertrouwen hebt gegeven en tegemoet bent gekomen aan hun gevoelens van angst. Het is even pittig maar goed dat is hoe wij het doen.
Oké een lange adem hebben dus! Ja ik vind t ook belangrijk om de angst gevoelens serieus te nemen in de zin van troosten en laten blijken dat ik ook weer terug kom
Weken heeft het hier geduurd! Ik vind het echt een moeilijke fase. Het is hier nog niet helemaal over, maar het gaat al beter. Onze dochter heeft lang tussenin geslapen. Nu slaapt ze sinds een paar nachten weer (redelijk) door. Er is weinig dat je kunt doen denk ik. Ik zeg telkens waar ik naartoe ga en wat er gaat gebeuren (papa gaat je afdrogen, we gaan naar het schooltje etc.). Tussenin geslapen en dan lag ze vaak in mijn armen. De laatste dagen was het ook hangen, hangen, hangen. Aan mijn been, aan mijn arm. Ineens is ze vandaag weer haar lieve, vrolijke zelf en kan ik haar weer opvreten. Ik heb gisteren nog naast haar bed zitten janken, omdat ik gewoon op was. Vandaag stond ze ineens een paar keer los en dan ben ik alles weer vergeten en zit ik als een soort debiel te klappen en te juichen haha! Maar echt... dit is een hele moeilijke en zware fase!
Oh pittig hé pff ja ik sta soms ook jankend in de nacht bij d’r bedje ; ik wil slapen!!!!! Haha! Moet echt als een ninja haar kamer uit lopen naar zolder toe (onze slaapkamer) om alle stukjes te vermeiden wat kraakt 😅 Benoemen wat je gaat doen enzo is wel een goeie ja. Ze is nog jong maar dat maakt niet uit!
Verschilt inderdaad. Oudste heeft nauwelijks last geen tot geen last gehad. Maar was rond 2,5 jaar wel een tijdje drama met ergens achterlaten, zelfs bij opa en oma. Maar daarvoor eigenlijk nooit problemen gehad. Duurde ongeveer een half jaar. Ene dag ging beter als de ander
Dochter heeft wel last gehad en begon al rond de 7 maanden. Pas met ruim 15 maanden ging dat weer helemaal goed.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (17) Verversen