Hoi allemaal Ik vind dat er zo weinig informatie te vinden is over het lichamelijk herstel na keizersnede. Hoe heb jij dit ervaren? Dus puur lichamelijk, niet psychisch. Ik ben bijvoorbeeld benieuwd naar wanneer je weer op je zij kon slapen, trap kon lopen, buiten lopen zo'n 1.5 km (ivm zoontje van school halen), wondgenezing, gemeenschap hebben etc..
Vrijdag keizersnede. Zaterdagavond lukte het mij pas om een beetje uit bed te komen en zelf naar toilet te lopen. Zondag voor het eerst kunnen douchen. Dinsdag pas naar huis. Daar met moeite trap gelopen. Eerste paar nachten thuis ook niet plat kunnen slapen omdat ik anders niet omhoog kon komen om op te staan. Heeft een paar weken geduurd voordat ik op mijn zijn kon slapen. Pas na 2 weken even buiten geweest. Straat heen en weer gelopen en toen weer naar huis. Meer kon ik nog niet. Ik vond het herstel bij mij erg lang duren. Had ook veel pijn. Na 6 weken voor het eerst auto gereden en na 7 weken weer gemeenschap gehad. Hoe dat Was, weet ik niet meer.
Maar goed, het gaat bij iedereen anders. Ken ook iemand die paar dgn na ks met kind in draagdoek het ziekenhuis is uitgelopen ( weet alleen niet of dat zo verstandig is).
De eerste nacht geen probleem (blaassonde en pijnstilling via infuus). De 4-5 dagen erna waren een hel. Als ik naar het toilet moest, hing in eerst minstens 20min aan de arm van mijn vriend om uit het bed te geraken. Daarna moest ik nog schuifelen om naar het toilet te geraken (ook dat duurde lang al was het maar 2-3 meter). In het ziekenhuis douchen, deed ik enkel als mijn vriend er was omdat ik niet durfde als ik alleen was. ik kreeg tijdens het douchen pijnscheuten dat ik bijna ineen zakte. ons dochtertje was al 3 dagen oud voordat ik haar voor het eerst zelf kon verschonen (lees: naar het verzorgingskussen gaan en terug).Na 5 dagen mocht ik naar huis en kon ik kleine stukjes 'lopen'. Ik had zelfs een rollator geleend omdat ik bang was dat ik thuis die grote afstanden niet kon gaan zonder steun. éénmaal thuis, ging dat vlotter dan gedacht. ik kreeg ook een speciale band mee ter ondersteuning. ivm kleren moest ik idd kijken wat ik aan trok. vanaf dat de nietjes er uit waren, was het wel fijner. de eerste weken kon ik wel niet kaarsrecht lopen, had ik de indruk. trappenlopen was ook geen probleem en slapen op zich ook niet (wel rustig met draaien en in en uit bed komen). voor de rest (poetsen, onverwachte bewegingen,...) duurde wel een aantal weken voor dat weer vlot ging. deze keer zal het weer een keizersnede worden (wel een geplande dit keer) en ik hoop op minder pijn dan toen iig. al heb ik al meerdere keren gehoord dat een 2de keizersnede vlotter geneest.
Poeh...tja verschillend. Eerste keer duurde het herstel langer dan de tweede keer. Eerste keer had ik tot bijna 6 weken pijn. Tweede keer, moest ik de tweede week er al om denken om niet te veel te doen. Voelde me toen al weer op en top... Traplopen, direct bij thuiskomst al. Beide keren. Draaien in bed, en in en uit bed komen was ook verschillend. Eerste keer paar weken gevoeld. Tweede keer na een week al weinig hinder met die bewegingen. Wondgenezing verliep beide keren heel vlot. Stripjes begonnen op een gegeven moment los te laten. Toen zag de wond er al weer heel mooi uit. Wat betreft gemeenschap. Dat had fysiek gezien eerder gekund, maar duurde bij ons wel een paar maanden. Was meer dat ik er te moe voor was of nog geen behoefte had..
Al met al. Eerste dagen liep ik krom. Moest je me niet laten lachen. Niezen en hoesten was even vervelend, maar na die dagen scharrelde ik al vrij snel rond. Ik deed de verzorging: baden, tillen etc van de baby ook snel. Douchen deed ik ook direct zelf. Bij de tweede ging het snel goed, bij de eerste had ik tot ca 6 weken bij bepaalde / onverwachte bewegingen pijnscheuten.
Psychisch... Ik vind het aan één kant jammer dat ik geen vaginale bevalling heb gehad. Had dit graag willen ervaren. Maar eerste keer mondde uit in een spoedkeizersnee en de tweede werd een geplande ivm de complicaties bij de eerste keer. Ik vond het op zich goed te doen.
Eerste keer bevallen met spoed. Ik heb zrs weken de kuilen in mijn buik gehad van de scalpels die de buik open houden, hevens was ik git zwart bij de litteken. Maar ik liep na twaalf uur al tussen mijn eigen afdeling en de nicu in. Beste pijnstiller is adrenaline. Maar ik herstel sowieso altijd snel.
Ik heb de eerste paar weken veel moeite gehad bij het overeind komen in bed (ik moest er een soort van uitrollen AUWWW), gedoucht met een krukje en nog een tijd gemakkelijke kleding aangehad ivm de wond. Aangezien mijn kindje op de neo la moest ik elke dag meerdere keren heen en weer naar het ziekenhuis. Daar liet ik me in het begin rondrijden in een rolstoel en na een week of twee/drie liep ik zelf weer iets langere stukjes. Maar 6 weken herstellen kost het sowieso!
Ik herstelde van beide keizersnedes heel snel. Na een week had ik nog amper last van de wond. Ik heb alleen bij de 2e ontzettend last van lucht in mn buik gehad dat was vervelender dat de hele wond en gedoe bij elkaar...toen dat weg was voelde ik me super....toen kon ik ook mijn gewone broeken weer aan
Ik sliep na een week weer (perongeluk) op mijn buik . 2 weken na de keizersnede heb ik ook heerlijk genoten met mijn mannen van een weekje vakantie in zeeland. Maar wat voor mij geldt hoeft voor jou niet zo te zijn...luister vooral enorm goed naar je lichaam. Heb je pijn...dan heb je teveel gedaan...
En Ik lees bij iemand over normale broeken weer aan. Dit duurde bij mij ook erg lang. De druk op Mn buik verdragen van een spijkerbroek vond ik heel heftig.
Maar nogmaals: neem écht de tijd voor je herstel die 6 weken. Dat moet eigenlijk na elke bevalling. Maar zeker naar een keizersnede! Echt doen hoor. Je kan geen beter advies krijgen wat mij betreft. En denk dus ook niet dat je nog in je kraamweek zelf je vaatwasser ofzo moet uitpakken. Want dat hoeft echt niet! Dat komt allemaal wel weer. Je kan het nog vaak genoeg doen. Neem rust neem rust neem rust. En luister daarin goed naar het advies van de kraamverzorgster.
Hee! Ik heb er twee gehad. Dus ik zal mijn ervaringen met je delen. Ik ben een echte zijslaper. Dus zeker binnen een week deed ik dit gewoon weer. In het ziekenhuis lukte dit echt niet. Maar dat komt mede door de verrot harde bedden hoor! Trap lopen kon ik meteen weer (toen ik thuis kwam na 2 nachten). Dat deed ook niet echt pijn ofzo. Sowieso vind ik de pijn na die tijd echt mee vallen. Alleen helemaal rechtop staan wanneer je voor het eerst naar het toilet gaat vond ik echt een dingetje. Een stuk lopen is wat mij betreft echt afhankelijk per keer. Bij de eerste had ik die na een week of 4 weer gekund denk ik. Bij de tweede na 2 a 3 weken. Maar eigenlijk wordt 6 weken aangeraden. Ik zou er alles aan doen om dat zoveel mogelijk aan te houden. En dan nog; zodra ik gestopt was met vloeien kwam ons seksleven ook weer op gang.
Herstel is heel persoonlijk. Hier was het ergste na anderhalve week wel voorbij, maar dan moet je nog geen gekke dingen doen. Met wat hulp van een borstvoedingskussen kon ik heel snel al op mijn zij slapen. Trappen gingen meteen goed. Heb mij wel enkele keren vergist in wat ik al aan zou kunnen qua bedeging de eerste week.
Ik vond het lichamelijk zwaar, simpel zat. Ik kon pas na drie weken weer op mijn zij liggen, misschien duurde het eens nog wat langer. Langer lopen heeft ook weken geduurd. De wond ging niet zo goed dicht, heeft zeker twee weken geduurd. Al met al echt zwaar.
Nee geen idee. Ik heb er met de vk en huisarts over gesproken maar ze zeiden dat het soms wel eens voor komt. Het was één plekje dat niet mooi wilde genezen. Gelukkig na twee weken dicht.
Ik ben op een donderdag middag rond 4 uur bevallen. Die nacht heel veel pijn gehad en de vrijdag was ik volledige uitgeteld. Kon helemaal niks. Die nacht heeel goed geslapen en was de zaterdag herboren. Ik ben de zaterdag middag naar huis gegaan en moest thuis al gelijk 2 stijle trappen lopen. Zag hier erg tegenop. Zelfs bedacht dat ik maar in de douche zou gaan plassen want naar beneden gaan zou hem niet worden.... dat dacht ik teminste want trap lopen ging eigenlijk super goed. Ik sliep dag 5 alweer op m’n zij en heb dag 6 m’n laatste paracetamol geslikt. Ik zag ook erg op tegen alles maar het viel me echt reuze mee. De kraamzorg moest me echt tegenhouden met niet te veel doen. Ik ben wel pas laat naar buiten gegaan maar het was elke keer zo slecht weer.... Ben nu bijna 3 weken verder en voel me echt top. Rij al auto, kook en doe alles weer!
De wond trekt af en toe een beetje van binnen& viel wat beurs aan. Maar ik kan echt totaal niet tegen pijn en nogmaals; het viel me echt mee!!
Traplopen kon ik thuis weer, 2 dagen na de bevalling. Sex heb ik 5 weken mee gewacht, tot het vloeien gestopt was, had dus niets met de keizersnede te maken. Na ongeveer een week kon ik weer comfortabel op m'n zij slapen (irritant!). Een stukje lopen denk ik ook na ongeveer een week. Ik moest een stapje terug doen omdat de wond een stukje openging, waarschijnlijk wilde ik te snel.
Persoonlijk had ik niet zo een last van keizersnede. De wonde geneesde snel en was snel op de been. Een week na bevalling waren we aan verhuizen en had toen zelf alle keukenkasten binnen en buiten gepoetst. Wandelen deed ik ook al snel weer. Bij die bevalling had ik enkel pijn van de epidurale verdoving die verkeerd gezet was en er hersenvocht in rug liep. De 2de was vaginaal bevalling en had een scheur hier had ik veel meer last van dan bij de keizersnede. Denk gewoon dat het bij elke persoon anders ligt.
Dinsdagnacht 02.45 bevallen met spoedkeizersnee (wel nog met ruggenprik gelukkig), woensdag om 08.00 uur na het zelfstandig douchen mocht ik naar huis. Ik vond het herstel 2x enorm meevallen! Traplopen kon ik meteen thuis weer, gewoon licht huishoudelijk werk (koken, afwas, was, etc) ook. Dag 8 ben ik met mijn jongste zoon boodschappen wezen doen en heb ik mijn jongste dochter opgehaald van het kinderdagverblijf - denk ongeveer 1,5 km lopen totaal. Dag 10 ben ik nieuwe schoenen wezen kopen in de stad met (voor) mijn oudste zoon. Stad is denk ik 1.5 km, dus 3km fietsen totaal en in de stad lopen. Nergens last van. Eigenlijk heb ik alleen in week 5 echt last gehad, toen heb ik in reactie mijn zoon van 23 kilo de trap af getild nadat hij zijn vinder tussen de deur had en er tegelijkertijd een panieksituatie met kraambezoek speelde (zwangere collega met heftige bloedingen). Dat deed ik automatisch, maar had ik niet moeten doen...
Ik heb nu (na 5 maanden) nog lichamelijke klachten. Heb een MRI gehad om te kijken of er iets in de baarmoeder is wat mijn krampen en bloedverlies veroorzaakt.
Na 1 week kon ik weer rechtop lopen, het trekken van de wond duurde ongeveer 2 weken. Sex had ik na ongeveer 5-6 weken, maar wel heel rustig aan gedaan. Een wandeling maken kostte mij veel moeite, ik was snel moe en had pijn. Ongeveer 10-15 min wandelen na 3 weken. Op de zij slapen deed ik na 1/2 weken met een voedingskussen Ik heb ook een deel van de buik rondom litteken een “dood” gevoel. Maar is nog maar een klein stukje wat zo aanvoelt. Ik heb nog steeds veel knobbels onder het litteken, die probeer ik onder het douchen los te masseren. Ik ben een buikslaper en nu nog als ik op mijn buik lig doet het pijn, maar goed dat zijn ze nu aan het onderzoeken en krijg ik deze week de uitslag van. Traplopen deed ik nadat ik thuis was (na 4 dagen in het ziekenhuis) om te gaan slapen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel als pittig heb ervaren en dat ik sommige klachten nu nog heb zoals bloedverlies, krampen en een pijnlijke buik (tussen navel en litteken).
Ohja broeken en onderbroeken kan ik nu nog steeds niet verdragen op het litteken.
Ik vond het herstel zwaar. De eerste week kon ik alleen maar half zittend slapen en hoesten/lachen deed enorm pijn. Na een week mochten mijn zoon het Z-H verlaten mocht gelukkig bij hem blijven en toen langzaam aan kon ik op mijn zij liggen en normaler lopen. Daarna ging het steeds beter.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (20) Verversen