Had al eerder deze topic geopend maar dan zonder uitleg, per ongeluk. Oeps... dus bij deze nog de uitleg. Ben nu zwanger van nummer 2. Die zal als alles goed gaat worden geboren als nummer 1 13 maanden is. Inmiddels ben ik gewend aan het idee, het was namelijk een verrassing. We wilden sowieso graag een broertje of zusje voor nummer 1, maar we dachten er nog even mee te wachten. De natuur dacht er echter anders over 😅 Eerst paniek, maar nu ik gewend ben aan het idee vind ik het wel heel erg bij ons passen. En ik realiseer me dat we dit gewoon cadeau krijgen. Dat is toch eigenlijk onbetaalbaar. En zie ik voor me hoe onze twee kindjes straks dikke maatjes worden en altijd iemand hebben om te spelen. Ik zie voor me hoe ik ‘s avonds gezellig uit hetzelfde boekje kan voorlezen omdat ze beide in dezelfde leeftijd zitten. Hoe ze leren delen. Hoe leuk de vakanties worden omdat ze lekker samen kunnen optrekken. Met andere woorden: de roze wolk is zich aan het vormen.
Maaaarrrr... zoals een professioneel piekeraar betaamd zijn er ook zorgen. HOE OVERLEEF IK HET EERSTE HALVE JAAR? Zou wel eens wat ervaringen willen horen van moeders (of vaders natuurlijk) die ook twee van die kleintjes in huis hadden tegelijk. De slapeloze nachten, de vermoeidheid, er op uit gaan met de kids (kom je überhaupt nog wel eens over de drempel van je voordeur), etc. Tips? Inzichten? Viel het misschien juist mee? Of is het echt loodzwaar? Ben benieuwd...
Mijn nummer 2 en nummer 3 schelen 14 maanden. 6 maanden na de bevalling van mijn tweede was ik weer zwanger. Ze zijn nu 4,5jr, net 2jr en 9mnd. Het is op sommige momenten wel pittig, maar over het algemeen heel gezellig. Ik zal zelfs nog wel een vierde willen, maar mijn man niet. 😂😂
Door een vrij traumatische eerste bevalling zijn wij gelijk doorgegaan voor een tweede ( onder het motto als ik hier te lang over na ga denken komt er echt geen tweede meer). Mijn kids schelen elf maanden en ik heb twee jaar op een roze wolk gezeten! De oudste sliep na 12 weken door, de jongste na 10 weken. Was echt wel moe hoor maar geen jarenlange gebroken nachten. De tweede zs was lichamelijk niet heel zwaar en bovendien had ik de wandelwagen met de oudste als steuntje tijdens het wandelen. Toen de jongste eenmaal geboren was heb ik geprobeerd de slaapjes een beetje in het zelfde ritme te krijgen. Dat lukte best goed tot de oudste op zijn eerste verjaardag besloot geen middagdutjes meer te doen🤦♀️. Wilden ze niet slapen of hadden ze een huildag, hup de duowagen in dan werden ze rustig en liep mama de kilo’s eraf. De oudste leerde al snel dat ie zich af en toe zelf moest vermaken als ik met de jongste bezig was. Toen ze 2&3 waren werd ik een jaartje gek van de eenkennigheid/eigen willetjes maar dat heb ik weer overleefd. Ze zijn nu 7&8, twee jongens, zelfde interesses, dus dat scheelt met speelgoed en tv, uitstapjes.Zelfde kledingmaat, ook handig. Ze kunnen spelen met elkaars vriendjes omdat die ook ongeveer in dezelfde belevingswereld zitten. Snel uit de luiers. Ze maken wel eens ruzie ( welke broers/zussen niet) maar kunnen ook prima samen spelen. Dus ik zou het zo weer doen! Enige jammere is dat de jongste wat minder 1 op 1 tijd met mij heeft gehad en als de ene niet wou eten deed de andere dat dus ook niet meer🤦♀️.
Hier hetzelfde verhaal. Een dochter van januari 2019 en een dochter uit februari 2020. Eerst paniek, toen berusting en nu ontzettend verliefd, ze zijn zo leuk samen. Onze oudste is een gemakkelijk meisje, sliep snel door en nog steeds. Maar liep pas met 18 maanden had natuurlijk met 13 maanden nog alle zorg nodig. Ik ben van de 2e bevallen met een spoed keizersnede helaas met een lang herstel dus heb de eerste drie weken elke dag moeder/schoonmoeder/vriendinnen over de vloer gehad om te helpen met de oudste (in de stoel, uit de stoel, trap op, trap af ik kon niks). Na drie weken kon ik dit zelf weer. Jongste was en is een rustig poppetje maar de nachten zijn nog steeds onrustig. Die wisselen man en ik af.
Ik heb een bewuste keuze gemaakt voor flesvoeding zodat ook anderen (man, opa/oma/vrienden) de fles konden geven zodat ik mijn handen vrij had voor de oudste.
Onze oudste gaat drie dagen naar het kinderdagverblijf dus ik had ze twee dagen per week samen en de zaterdag want dan werkt mijn man ook. Helaas een lockdown dus zeven weken thuis met twee hele kleine kindjes. Ik deed één uitstapje per dag, even frisse neus halen of snel boodschapoen doen. Dat moest ik dan echt plannen om de slaapjes en flesjes heen.
Ik ging s avonds in bad met beide en man pakte ze dan aan. Dat ritueel deed ik niet alleen. Huishouden tussen de bedrijven door. Dus als de oudste een broodje at in de stoel en de jongste op de bank in 't babynestje ging ik even snel stofzuigen en dweilen. Voor boven heb ik een werkster.
Ten tijde van de lockdown vroeg ik moeder en schoonmoeder onze oudste een middag mee te nemen elke week. Dan kon ik bij slapen na een slechte nacht.
S morgens eerst de jongste aankleden en fles en dan de oudste klaarmaken (die slaapt tot uurtje of half 8 dus dat was/is fijn) en daarna mijzelf klaarmaken. Vaak nam ik ze mee naar boven. Op ons bed tv kijken en dan kon ik aankleden en make up doen.
Je ontwikkeld vanzelf een ritme. Inmiddels slapen ze beide één keer van half 12 tot 2, heeeeeerlijk zoveel tijd voor mijzelf
Hier hetzelfde verhaal. Een dochter van januari 2019 en een dochter uit februari 2020. Eerst paniek, toen berusting en nu ontzettend verliefd, ze zijn zo leuk samen. Onze oudste is een gemakkelijk meisje, sliep snel door en nog steeds. Maar liep pas met 18 maanden had natuurlijk met 13 maanden nog alle zorg nodig. Ik ben van de 2e bevallen met een spoed keizersnede helaas met een lang herstel dus heb de eerste drie weken elke dag moeder/schoonmoeder/vriendinnen over de vloer gehad om te helpen met de oudste (in de stoel, uit de stoel, trap op, trap af ik kon niks). Na drie weken kon ik dit zelf weer. Jongste was en is een rustig poppetje maar de nachten zijn nog steeds onrustig. Die wisselen man en ik af.
Ik heb een bewuste keuze gemaakt voor flesvoeding zodat ook anderen (man, opa/oma/vrienden) de fles konden geven zodat ik mijn handen vrij had voor de oudste.
Onze oudste gaat drie dagen naar het kinderdagverblijf dus ik had ze twee dagen per week samen en de zaterdag want dan werkt mijn man ook. Helaas een lockdown dus zeven weken thuis met twee hele kleine kindjes. Ik deed één uitstapje per dag, even frisse neus halen of snel boodschapoen doen. Dat moest ik dan echt plannen om de slaapjes en flesjes heen.
Ik ging s avonds in bad met beide en man pakte ze dan aan. Dat ritueel deed ik niet alleen. Huishouden tussen de bedrijven door. Dus als de oudste een broodje at in de stoel en de jongste op de bank in 't babynestje ging ik even snel stofzuigen en dweilen. Voor boven heb ik een werkster.
Ten tijde van de lockdown vroeg ik moeder en schoonmoeder onze oudste een middag mee te nemen elke week. Dan kon ik bij slapen na een slechte nacht.
S morgens eerst de jongste aankleden en fles en dan de oudste klaarmaken (die slaapt tot uurtje of half 8 dus dat was/is fijn) en daarna mijzelf klaarmaken. Vaak nam ik ze mee naar boven. Op ons bed tv kijken en dan kon ik aankleden en make up doen.
Je ontwikkeld vanzelf een ritme. Inmiddels slapen ze beide één keer van half 12 tot 2, heeeeeerlijk zoveel tijd voor mijzelf
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (4) Verversen