Welke consequenties of straf voor wangedrag rond bedtijd zetten jullie in?
Even los van structuur, routine, bedtijd rituelen, gezellig maken, veilige sfeer etc. Die kennen we denk ik allemaal wel en de meesten van ons zijn vast ook heel goed in het toepassen daarvan.
Het gaat me puur om: Als je dan, ondanks al je positieve inzet, toch op dat punt komt dat je een consequentie of straf wil geven omdat de grens is bereikt en je kind wil niet van ophouden weten...welk middel zet je dan nog in?
Kinderen zijn nu eenmaal wezentjes met een eigen wil en soms willen grenzen gewoon een keer (of meer) afgetast worden. En het ene kind zal daarin voorzichtig te werk gaan en het andere kind - zoals die twee van mij - gaat er meteen grof overheen. Gordijnen van de muur af want Tarzan gespeeld. Deksels in tweeën want wij waren ridders en de deksels waren de schilden en stukken houten spoor waren de zwaarden. Waterballet in de badkamer ondanks verbod. Ruzie gemaakt en broertje’s Lego kasteel kapot getrapt. Dat soort werk. En als mama dan met je in gesprek gaat niet stoppen en sorry zeggen, maar er nog een schepje bovenop doen. Nog een keer doen wat je net verboden werd, baldadig en gek doen, je broer nog een keer een klap verkopen of een beker water over hem heen gooien waar mama bij staat... Deze mama kan nog best grinniken om sommige dingen van het bovenstaande, maar trekt hier ook een grens. Dit kan wat mij betreft echt niet.
Wat ik zo lastig vind, is dat de meeste consequenties die overdag prima werken om aan te geven dat de grens is bereikt, ‘s avonds totaal waardeloos zijn.
“Ga naar je kamer!” - “Eh...mam? Daar ben ik al.”
“Ga maar tien minuten op de trap zitten!” - (giebel giebel) “In m’n pyjama/blootje? Hihihi!” (Kat komt erbij zitten en laat zich uitgebreid aaien. Sjonge jonge wat een zware straf.)
“Vanmiddag geen schermtijd!” - “Mam, die heb ik vanmiddag al gehad en morgen ga ik bij (...) spelen, ga ik daar wel op de computer.”
“Geen toetje!” - “Die heb ik al op!”
“Lever je speelgoed maar een half uur in.” - “Mam, ik lig in bed! Daar mag ik helemaal niet spelen. Is goed hoor, neem die hele kist maar mee!”
Ik voel me ‘s avonds onthand. Ik weet soms echt niet meer hoe ik moet straffen. Hoe doen jullie dat?
Met sommige ‘gemene’ dingen wil ik niet straffen, zoals niet onderstoppen, geen nachtzoen of het afpakken van een lievelingsknuffel. Dat zal ik nooit doen, de veiligheid staat voorop en mijn kinderen weten dat ik altijd van ze hou, hoe stout ze ook doen. Ik ben best streng, maar ik bestraf het gedrag en zal nooit het hele kind afwijzen. Daarom zal ik ook niet mijn liefde onthouden, of hun veilige basis (lievelingsknuffel) afpakken.
Mijn kinderen zijn 6 en 9 (de oudste met Asperger en een sociaal emotionele leeftijd van 6) en een directe consequentie, dus die direct volgt op de straf, werkt beter dan een uitgestelde consequentie die morgen pas komt. Overdag heb ik daar geen problemen mee, maar voor ‘s avonds rond bedtijd weet ik bar weinig tot niets te verzinnen.
Vandaar mijn vraag: Welke creatieve methoden gebruiken jullie om je kroost ‘s avonds rond bedtijd te begrenzen of de wacht aan te zeggen? (Indien nodig uiteraard, ik ben me zeker bewust dat niet iedereen de zoontjes van Pippi Langkous heeft gebaard. Ik wil alle ouders van Annika’s en Tommies niet beledigen!)
Ik lees dat je veel verschillende soorten straf gebruikt overdag. Opzich kan dat natuurlijk heel goed werken, ik doe het vaak ook. Maar soms heb ik zo'n periode dat niks meer werkt. En dan moet ik toch weer terug naar het gebruik van de "naughty spot". Dan werkt dat toch net weer even beter. Is even doorbijten int begin. Het verschil is: de dingen die jij zegt (en ik ook doe haha) zijn straffen. De "naughty spot" is meer een time-out. Tip: kijk eens een aflevering van Jo Frost. En dan niet 1 waarin ze in de studio zit, maar een aflevering met huisbezoeken. En tijdens een time-out dan ook echt negeren en alle prikkels weghalen, dus ook de kat even weghalen;)
Geen idee of het bij jou helpt, maar hier moeten ze de gevolgen van hun gedrag zelf goedmaken. Dus een drijfnatte badkamer: zelf dweilen. Dingen kapot maken (expres)? Dat kost zakgeld. Gordijnen er af? Ga ze maar weer ophangen. Ze moeten zelf de gevolgen van hun gedrag ondervinden.
Succes met je boefjes. Je kan vast een boek over ze schrijven
Wow! Wat veel reacties! Reuze bedankt allemaal. Ik ga een lijstje maken van al jullie tips en het nog even rustig laten bezinken. Apart naar bed brengen klinkt alvast erg goed. Een systeem met beloningen (spaarkaart) hebben we al geprobeerd, maar functioneert niet. Mijn oudste ziet het als een soort betalingssysteem waardoor toestemming voor stout gedrag ‘gekocht’ kan worden: “Dus als ik een dag langer wacht tot mijn kaart vol is, dan kan ik vandaag lekker donderjagen?” Hij haalt er zijn schouders over op als hij geen sticker heeft verdiend. “O nou ja, jammer dan. Dat komt dan morgen wel weer.” Hij is al van jongs af aan bereid om straf, donderpreken etc op de koop toe te nemen als prijs voor het kunnen uithalen van streken.
Gelukkig speelt dit niet elke avond, maar het speelt wel regelmatig. Wat de vragen over mijn partner betreft: Die heb ik niet. Dus ik zal het zelf met mijn twee bengels moeten rooien.
Nogmaals allemaal heel erg bedankt. Ik ga aan de slag met jullie tips!
Ik zou geen consequenties inzetten, maar beloningen. Kijk eens naar alles wat de kinderen nu als “standaard” zien. Toetje? Schermtijd? Dat kunnen bijvoorbeeld al dingen zijn die zij moeten verdienen ipv gewoon maar krijgen. Zo verander je al de basis verhoudingen in huis. Ga met de kinderen zitten, vertel dat dit zo niet langer kan en je dit gedrag niet kan accepteren (ook vanwege hun veiligheid en jouw verantwoordelijkheid als moeder). Spreek goed af wat de kinderen kunnen verdienen en op welke manier. Daarna kan je ze 1 of 2x herinneren aan hun afspraken, maar als zij zich daar niet aan houden doe jij dat in ieder geval wel. Daarbij kun je wel een standpunt innemen en je verzetten tegen het gedrag. Ga bijv voor de deur zitten in de kamer van de kinderen, zeg dat je dit gedrag niet accepteert en blijf zitten. Laat je niet provoceren, gewoon blijven zitten. De volgende dag ga je in gesprek over de situatie. Hoe gaan we dit oplossen? Je wil niet voor de deur zitten, maar had geen andere keuze, want dit gedrag kan je niet accepteren. En blijf maar gewoon 20min stil aan tafel zitten tot ze zelf met een passende oplossing komen. Dat is ongemakkelijk, dan moeten ze verantwoordelijkheid nemen voor hoe zij zich gedragen, nadenken en reflecteren.. Dat gaan ze na een paar dagen zat worden ;)
Probeer daarbij de kans op succes zo groot mogelijk te maken door de kinderen bijv. Apart van elkaar naar bed te brengen of met hull van je partner. Haal écht breekbare/waardevolle dingen tijdelijk weg etc, zodat jij rustig kan blijven zitten zonder in te hoeven springen.
Dit blijven herhalen, zo blijf jij altijd in je kracht :)
Je kinderen apart op bed brengen, (of verdelen met de vader) dan hebben ze even 1:1 aandacht, belangrijk ook voor je kindje met ass denk ik om rust te hebben aan het eind van de dag. Eventueel met pictogrammen voorspelbaarder maken, niet alleen de activiteit maar ook het gedrag wat je wenst.
Ik zou heel duidelijk zeggen welk gedrag je wel wenst (dus tandenpoetsen /pyjama aan) en als je kindje dit goed doet, dan een beloning geven in de vorm van bijvoorbeeld boekje lezen of nog even extra tijd kletsen bij het op bed gaan (vond ik als kind heerlijk, ik kwam er ook altijd weer uit, maar zocht dan eigenlijk aandacht, extra knuffels etc)
Ja ik snap dat straffen op het moment beter werkt dan uitstellen tot de volgende dag. Maar hier gebeurt het ook wel eens dat onze oudste net voor bedtijd nog even over de grenzen gaat, m aar ik zou denk ik wat strenger optreden en niet zo bang zijn om een straf uit te stellen. Ze hebben vast geen last van dementie dus ik denk dat als je de volgende morgen aan tafel nog even terug komt op gisteravond, dan weten ze verdraaid goed wat ze hebben gedaan.
Als ze die dag al een toetje hebben gehad, krijgen ze er de volgende dag gewoon geen een. Daar herinner je ze dan de volgende ochtend aan de ontbijttafel nog even fijntjes aan. Niet leuk, maar wellicht wel effectief. Zo ook met schermtijd, hier kon hij dan mooi vergeten dat hij dan bij een vriendje zou gaan spelen. Dat betekend hier dan gewoon thuis blijven en géén schermtijd de volgende dag. Dan leren ze meteen dat je het echt meent en dan pak je ze ook echt iets leuks af. Doen ze één keer en daarna niet weer. Want dan moeten ze tegen vriendje zeggen dat ze straf hebben, nou hoe erg is dat!
Speelgoed inleveren, kun je ook naar de volgende dag verplaatsen, iets afpakken wat ze heel leuk vinden en dat leg je morgen een hele dag aan de kant.
Zij hebben volgens mij heel goed door dat de dag al voorbij is en je hun schermtijd en toetje etc, zo vlak voor bedtijd 'toch lekker niet kunt afpakken' want de dag is al om. Maar daar moeten ze zich even flink in gaan vergissen, dat ze leren dat de straffen ook doorgeschoven kunnen worden en dan de volgende dag dan wat minder leuk is.. zodat ze niet het idee hebben er mee weg te komen want mama kan nu toch niet straffen.. succes ermee!
Je kinderen apart op bed brengen, (of verdelen met de vader) dan hebben ze even 1:1 aandacht, belangrijk ook voor je kindje met ass denk ik om rust te hebben aan het eind van de dag. Eventueel met pictogrammen voorspelbaarder maken, niet alleen de activiteit maar ook het gedrag wat je wenst.
Ik zou heel duidelijk zeggen welk gedrag je wel wenst (dus tandenpoetsen /pyjama aan) en als je kindje dit goed doet, dan een beloning geven in de vorm van bijvoorbeeld boekje lezen of nog even extra tijd kletsen bij het op bed gaan (vond ik als kind heerlijk, ik kwam er ook altijd weer uit, maar zocht dan eigenlijk aandacht, extra knuffels etc)
Wat lastig als het naar bed brengen vaak zo naar eindigt! Ik ben de moeder van Tommie en Annika, dus echte ervaring heb ik niet, maar ik probeer even mee te denken.
Kan de oudste een half uurtje beneden blijven terwijl jij de jongste naar bed brengt of breekt hij dan de tent af? Hij kan dan een boek lezen of een taakje voor je doen. Belonen kan ook: als ze zich goed gedragen ga jij in het grote bed extra lang voorlezen. Ik denk wel dat gescheiden naar bed brengen scheelt. Anders voor het naar bed brengen samen nog de hond uit laten oid zodat ze lichaamsbeweging en buitenlucht krijgen. Straffen in de avond zal inderdaad niet werken. Je kunt ze wel herinneren aan eerdere succesmomenten. "Weten jullie nog dat jullie dinsdag zo snel in bed lagen? Kunnen jullie dat nog een keer doen? Ik weet dat jullie het heel goed kunnen!" En dan high fives als het lukt. Dat werkt als mijn jongste zoals gewoonlijk vreselijk treuzelt met het aantrekken van zijn schoenen 's ochtends. Als ik iets zeg over het treuzelen, dan denkt hij dat hij toch altijd treuzelt en zo is hij nou eenmaal. Hij ziet zichzelf dan als treuzelkont en hoeft daar niets aan te veranderen. Als ik hem herinner aan keren dat het wel goed ging, kan hij het ineens nog een keer.
Lees je voor of mogen ze zelf een boekje lezen? Dat is hier echt een straf als dat niet mag. Ik vind wel dat het hoort bij stukje veiligheid / rustig de dag afsluiten. Maar eenmaal eens toegepast zit de schrik er hier nog altijd in.
Waar kun jij je kinderen nou echt mee straffen? Bij mij broer was dat niet voetballen (zowel trainen als wedstrijd). Dat was natuurlijk niet de eerste straf, maar zeker wel bij zulk gedrag als van je kinderen
Doe je het avondritueel alleen? Of kun je delen met je partner? Misschien een mogelijkheid om ze om de beurt naar bed te brengen? De ene mag dan nog even met een boek op de bank? En de volgende avond de ander? Niet echt een antwoord op je vraag, maar ik zou meer inzetten op voorkomen dan op straffen.
Wat ik allemaal lees geeft mij de indruk dat straffen niet voldoende werkt. Je doet dit overdag ook en toch blijft er een drang bij hen die groter is dan het effect van de straf. Ik denk dan ook dat al zal je een straf vinden die uitvoerbaar is voor bedtijd dit kort effect heeft want daarna is het nieuwe er weer van af.
Ik zou op een rustig moment met ze in gesprek gaan en bespreken dat dit niet kan en het vaak ongezellig wordt en dat je dat jammer vindt. Je wilt het graag leuk houden en ze kunnen belonen. Wat zouden ze graag willen? Mag best iets groots zijn, maar laat ze ook kleinere dingen noemen. Vervolgens maak je een vel met een aantal vakjes waarop ze gaan sparen. Je kan daarbij kiezen voor bijvoorbeeld een sticker als alles goed gaat, maar in dit geval zou ik een sticker per onderdeel doen, want dat alles goed gaat is lastig voor ze en zo'n aanpak staat juist met behalen van successen. Dus dan moeten ze er gewoon meer halen voor dezelfde beloning.
Maak een vel met bijvoorbeeld 150 vakjes, bij het naar bed gaan kunnen ze een sticker, krul, Smiley of wat ze leuk vinden verdienen per vakje. Ze kunnen het verdienen met: omkleden, tanden poetsen, opruimen speelgoed, in bed gaan liggen wanneer jij dit aangeeft en . . . Dan heb je er 5, dus voor de grote beloning zou het een hele maand goed moeten gaan met 150 vakjes, wat je natuurlijk kan aanpassen naar wat jij een redelijk aantal vindt. De kleinere beloningen verdeel je in de weg naar de eind beloning. Dus bijvoorbeeld samen spelletje doen, lekker snoepje extra, keer 10 min extra filmpje kijken, mogen kiezen wat ze eten, ik noem maar wat. Belangrijk is dat je de beloningen met hen afspreekt, want wat ze zelf bedenken daar zullen ze meer gemotiveerd voor zijn, maar jij bepaald hoeveel stickers ze ervoor moeten verdienen. In het begin de wat kleinere beloningen zodat ze snel doorhebben dat het succes heeft en jij doet wat je hebt afgesproken. En iets kleins mag altijd tussendoor natuurlijk om ze te blijven stimuleren, je kan dat vast goed zelf invullen. En zo kunnen ze toewerken naar de grote beloning bijvoorbeeld middag naar een binnen speeltuin, keer zwemmen, of . . .
Het zal even tijd nodig hebben om dit systeem aan te leren, maar als het lukt zullen jullie er positieve energie van krijgen ipv negatieve door t straffen waarbij het 1 niet goed werkt en 2 je steeds zwaardere straffen nodig zal hebben. Dit systeem werkt ook bij kinderen met gedrags problemen bij mij op het werk en in hun thuis situatie, maar je zal echt even een moeilijke opstart hebben omdat ze straffen gewend zijn en de straf is nu 'alleen' geen sticker, maar het is wel iets wat direct zichtbaar is.
Je mag altijd pb sturen. Was erg lang bericht zo maar hopelijk heb ik het duidelijk verwoord.
Oh herkenbaar!! Ik ben overgestapt op belonen. Heb een hele lijst met picto's gemaakt voor de komende 2 weken met de dingen die moeten voor ochtend-/avondritueel (tandenpoetsen, omkleden etc.). Elke dag die goed gaat krijgt een vinkje, na zoveel dagen is er een beloning- deze gaat op afspraak; Mijn zoontje gaat beter op een directe beloning bijv. 1 pokemonkaart (koop er 500 voor €10 op marktplaats), mijn dochter "spaart" liever voor wat "groters" (na 2 weken een hatchimal ei bijv.). Ik ben nog bezig, maar tot nu toe scheelt het me best wat "pieken" tijdens de spitsuren.
Ben absoluut geen expert en mijn kinderen zijn nog ukkies, maar zou het kunnen zijn dat ze jouw reactie juist leuk vinden? Hoe geloofwaardig komt het nog over, als je heel vaak gaat dreigen met straf. Ik denk dat ze echt over je heen lopen en je niet meer serieus nemen.
Misschien eens kijken of ze het allemaal nog zo leuk en uitdagend vinden als je niet reageer en er geen aandacht aan geeft. De boel afbreken en weerwoord geven is dan helemaal niet meer zo leuk. Dan bij echte grenzen duidelijk aangeven dat je hier niet van gediend bent en als het nog een keer gebeurd je ze het bed in gooit, zonder pardon. Hoppa🤗
Misschien eerder in grijpen? Hoe krijgen ze het voor elkaar om gordijnen van de muur te halen? En een waterballet in de badkamer? Optijd er bij zijn! Ik zou ze dus niet meer alleen met zijn tweeën in een ruimte laten “spelen” blijkbaar kunnen ze dat niet.
Oohh wat een draken! Lijkt me heel grappig voor een avondje, maar iedere avond dit bengeltjesgedrag, ja dat moet wel een grens hebben 😅 Maar die heb je natuurlijk wel, je vraagt alleen om consequenties.. Ik ga even meedenken hoor, maar ervaring heb ik niet.
- gaan jullie zelf stoppen en naar je bed of moet ik jullie aan kop en kont pakken en jullie in bed leggen? - jullie hebben 2 keuzes. Of je gaat door en we gaan heel boos en ongezellig naar bed. Of jullie komen hier en we gaan een gezellig verhaaltje lezen - ik begrijp dat jullie heel graag nog even druk willen doen en willen rotzooien. Dat doen we buiten. Dus willen jullie nog even in de tuin/voor het huis rennen en springen? Dan hebben jullie 5 minuten, daarna komen jullie direct naar bed.
Zoals ik zei.. ik heb hier geen ervaring mee en dit zou werken bij mijn oudste (3 jaar). Die is echter wel wat minder baldadig dan jouw jongens zo te lezen. Dus misschien is dit allemaal te "lief" en heb je er niks aan. Dan hoop ik dat iemand anders iets weet!
Hier is de straf niet voorlezen. Met de uitleg dat het niet luisteren/ kattenkwaad, de tijd in beslag neemt die ze anders voorgelezen wordt. Ze is wel nog maar vier jaar, dus geen idee of dat ook effectief is bij jouw kinderen. Maar dit werkt hier heel helder en zorgt vaak (heus niet altijd) voor een iets sneller luisteren en stoppen met kattenkwaad.
Als ze bij het naar bed brengen niet luisteren, waarschuw ik met:"als je nu niet luistert, dan lees ik je niet voor". Dat vinden ze hier heel erg. Heeft echt flink boos worden, geen effect?
Sporadisch zal flink boos worden wel helpen denk ik. Maar daarvoor is het te vaak nodig. Mijn jongens zijn lid van de Belhamelbende! Altijd die twinkeling in de ogen als ze aan het bedenken zijn wat ze nu weer kunnen uitvreten.
Dat met het voorlezen kan ik proberen, ik lees momenteel De Hobbit aan ze voor. Nadeel is wel dat ze allebei al jong konden lezen en dat ze inmiddels zelf aan De Hobbit en In de ban van de ring zijn begonnen. Dus als ik niet voorlees dan vinden ze dat wel een beetje jammer, maar echt erg vinden ze het ook niet. Dan lezen ze toch gewoon zelf?
Hier gast het echt om het momentje samen, wat ze echt niet leuk vinden om te missen... Maar niet ieder kind laat weten dat hij een consequentie erg vindt. Dat betekent natuurlijk niet per definitie dat ze het werkelijk niets doet. Het kan ook een houding zijn om minder kwetsbaar te lijken...
Heel verhaal 🙈 Als dit bij mij in de avond gebeurt, bedenk ik me dat ik waarschijnlijk te laat met mijn avond ritueel begin. Ik neem aan dat die grote monden in je topic erbij verzonnen zijn, want die accepteer ik echt niet, ook niet voor het slapen gaan. De consequentie zou dan toch de volgende dag zijn. Bij mijn oudste zeg ik dan altijd morgen een kwartier eerder naar bed. Door blijven gaan? Weer een kwartier eerder. En dit ook echt doen de dag erna.
Was het maar waar dat ik die grote monden erbij verzonnen had! Ik accepteer ze ook zéker niet. Grote mond heeft bij ons direct een ergere straf als gevolg. Dus had ik net gezegd: Een hele dag niet achter een scherm, dan volgt na zo’n grote mond: “OK, dat is dan dus twee dagen niet achter een scherm.” Maar ik merk bij mijn kinderen dat een ‘straf die morgen pas volgt’ nauwelijks afschrikkend werkt. Dan gaan ze gewoon door. En de volgende dag is er weliswaar een hoop gejammer als de straf volgt, maar ze kunnen het dan al niet meer koppelen aan hun gedrag van de dag ervoor. Ik kan nog wel vertellen waar het door kwam. (Dat zijn ze na een lange schooldag meestal alweer vergeten.) En ze snappen dan wel waarom ze straf hebben. Maar ze leggen niet de link van “Goh, laat ik dat de volgende keer eens anders aanpakken.” Het werkt dus niet. Ze worden dan wel gestraft, maar dat is dan meer een soort ‘genoegdoening’ voor mij dan dat het ook maar enig effect heeft op hun gedrag.
Mijn jongens liggen er om 19 uur in. Nog eerder dan moeten ze halverwege het avondeten naar bed. ❤️ Maar bedankt voor alle tips en voor het meedenken!
Heel heftig. Misschien hulp vragen bij opvoedondersteuning. Ben bang dat er echt structurele veranderingen moeten plaatsvinden anders wordt het alleen maar erger en heb je straks niks meer te zeggen bij ze. Succes!
Wel ik heb het al gehad dat ik zo boos ben dat ze even niks meer krijgen van mij. Geen nachtzoen en geen knuffel meer. Gewoon hup in bed ligt uit en deur toe. Meestal staan ze daar dan na 5-10 min om sorry te komen zeggen en dan kunnen we er over praten en als de boosheid gezakt is, maken we het weer goed en leg ik hun in bed met kus en knuffel. Het zijn geen porseleinen poppetjes en er zijn dingen die echt niet kunnen. Dan mag ik best boos zijn en zullen ze het geweten hebben.
Ik respecteer jouw keuze hierin en ik zal ook zeker niet beweren dat dit bij mij nooit voorkomt, ook ik ben maar een mens. Toen er een gat in de badkamerdeur zat ben ik ook echt heel boos geworden en heb dingen gezegd waar ik achteraf spijt van had. Toen heb ik ze ook niet ondergestopt en het later weer goed gemaakt.
Voor mezelf probeer ik dit echter te voorkomen. Ik heb twee ondernemende jongens die een kruising zijn tussen Pietje Bell en Dik Trom. Hart op de goede plek, maar altijd pretlichtjes in de ogen en druk met het verzinnen van kattenkwaad. Als ik iedere keer dat het nodig is, ‘s avonds zo boos zou worden, dan zou het bijna structureel worden. En dat wil ik juist niet. Sporadisch een keer moet kunnen. Zoals je zegt, ze zijn niet van porselein. Maar voor mezelf ben ik op zoek naar een wat rustigere, structurele oplossing. Een paar vormen van straf die ‘s avonds rond bedtijd nog inzetbaar zijn.
Blijft lastig! Toen ik zo oud was, moest ik voor straf met blote billen naar bed. Mijn jongens slapen het liefst in hun blootje, dus die heb ik daar niet mee. Mijn ouders gaven vroeger billenkoek als we ons ‘s avonds misdroegen. Dat gaat nu ook niet meer. Maar wat kan dan nog wel? Ik hoop dat er hier nog wat creatieve ouders meelezen die suggesties kunnen doen.
Ik zou vooral proberen voorkomen dat het zover komt dat je hun moet straffen. Als ze de gordijnen eraf trekken en dingen stuk maken, moeten ze volgende keer maar niet meer alleen op hun kamer spelen. Alleen in bad of douchen zou dan ook niet meer mogen. Ze hebben duidelijk echt een strengere hand nodig. Zo’n dingen zouden hier echt niet gebeuren of toch zeker maar 1x en dan nooit meer.
Vind ik ook, als m'n jongste zoon (6) mij echt zover krijgt trek ik ook gewoon de deur dicht zonder hem in te stoppen. Hij moet weten als hij over mijn grens gaat. Als hij zich zelf niet komt verontschuldigen ga ik wel na max 15min gaan kijken, en dan zegt hij altijd sorry en praten we het even bij.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (37) Verversen