Aarggg zijn dit mijn hormonen?! Inmiddels bevallen van ons 3e zoontje en echt ontzettend gelukkig. Altijd gezegd dat ik 3 kinderen zou willen (als ons dat gegund was). Pittige zwangerschap gehad en na de bevalling zei ik nooit weer. Inmiddels anderhalve week verder.... En af en toe begin ik spontaan te brullen. Dat herken ik helemaal niet van de eerste 2 zwangerschappen. Maar nu dacht ik : de laatste keer een kraamhulp (keihard janken toen ze de laatste dag wegging), de laatste keer zo'n klein baby'tje, zelfs net met regelen van retour van de klossen werd ik emotioneel! Dat is toch niet normaal meer...
Ik word zo verdrietig van het idee dat elk ding voor het laatst is en je echt een fase afsluit. Maar 4 kinderen is voor mijn man echt niet bespreekbaar en daarnaast vooral praktisch en financieel best een ding. Daarnaast vraag ik me af of dat complete gevoel überhaupt ooit komt. Voor mijn gevoel zou ik zelfs bij kind 7 nog moeite hebben met het afsluiten... Herkennen mensen dit? Voelde jij je direct compleet na de geboorte? Aan de ene kant voelt het voor mij echt als droom: 3 kinderen en allen gezond, maar dat het nou echt compleet voelt kan ik niet zeggen....?!
Heel herkenbaar. Al bij de zwangerschap van de 3e had ik het gevoel dat dit ons laatste kindje zou zijn. Had al de helft van de spullen weggegeven. Ik was er echt klaar mee. Maar toch voor een 4e gegaan.
En ook nu hebben we écht genoeg van de luiers, de babyfase, dat we geen vrijheid hebben, die peuterfases, mijn moeilijke zwangerschappen, etc... Maar tegelijkertijd verlangen we ook nog écht naar een groter gezin
Voor ons hoofd zijn we compleet. Voor ons hart nog niet
Ik herken het, maar juist andersom. Yeah laatste keer zwanger! Yes nooit meer bevallen. Hoera, laatste kraamweek. En ook: fijn geen baby-tijd meer Ik hou van m’n kids. Maar ben zooo slecht in zwanger zijn, bevallingen gaan mij nog slechter af. En ik ben geen baby-moeder. Dus hier ging echt de vlag uit met ‘nooit meer!’
Voor mij voelde het na de derde helemaal compleet, maar ik was me ook heel bewust van de laatste keren. Alsof ik er extra van moest genieten, want het kwam nooit meer terug. Maar ik wilde niet nog een kind.
Het voelde voor mij direct na de geboorte van mijn tweede helemaal compleet. Ik ben echt gelukkig met twee en wil geen derde, mijn man heeft zich inmiddels laten steriliseren. En toch moet ik vaak ook slikken bij al die laatste keren, nu na een jaar nog wel eens! Terwijl ik niet eens fan van de babytijd ben. Het besluit of gevoel dat drie genoeg is, kan prima bestaan naast het verdriet van het afsluiten. Beleef alles bewust, geef ruimte aan het verdriet, maar verbind er geen conclusies aan. En zeker niet als je 1,5 week geleden bent bevallen!
Herkenbaar hoor. Heb ook wat af gehuild de laatste weken, lekker hormonaal. Ik ben heel blij met 3 gezonde kinderen. Jongste is nu 1, of echt compleet voel dat kan ik niet 100% zeggen. Maar afgelopen jaar groeit het wel dat ik steeds meer kan weg doen en het ook goed is zo. Ik vind het best druk en pittig soms, icm werken, huis ect. Een 4e is in mijn hart dik welkom en altijd een wens geweest. Maar verstandelijk is het goed zo.
Bij mijn tweede had ik een vreselijke zwangerschap. Onzekerheid rondom hartje van de baby en heel erg misselijk en ziek eerste 20 weken. Toen kwam hij.. och ik was zo verliefd. De hele kraamperiode dacht ik; dit is niet mijn laatste baby!!!!!! Zelfs toen een vriendin van mij net bevallen (3 maanden na mij) was een dag ervoor, ik haar kapot en ellendig en doodmoe in haar bed zag zitten met haar nieuwe baby, kon ik alleen maar weemoedig terug denken aan die kraamtijd met die van mij en ik dacht ik wil het liefst NU weer.
Maar toen… op een gegeven moment kwam de structuur weer in de dagen, kwam ik weer een beetje op aarde, ging het leven weer door, betere nachten, borstvoeding na 11 maanden klaar en toen opeens dacht ik; wat een tijd en ruimte weer voor mijzelf. Genoeg aandacht voor mijn eerste en tweede, daarnaast partner en werk en eigen dingen in het leven. Mijn wens was opeens echt niet sterk meer, ik was tevreden en zelfs klaar om baby spulletjes weg te doen.
Het zijn grotendeels hormonen, vermoeidheid, waardering ook voor het moois wat je hebt waar je geen afscheid van wilt nemen. Je hoeft echt niet na 1,5 wk na te denken over de rest van je leven. Ga genieten, kroel, kus, heb lief en zie over een aantal maanden hoe het gevoel dan is.
Ik wist al dat het de laatste was toen ik nog zwanger was. Met veel blijdschap heb ik de babyspullen weggedaan. Ik vind het veel leuker nu ze wat ouder worden. Mijn kraamweek -met name die van de jongste- was echt niet leuk dus ben ik blij dat ik niet meer hoef.
Ik kan me ook wel wat voorstellen bij het niet compleet gevoel. Misschien ook hormonen...
Ik had dit na onze tweede we waren erover eens dat dit goed voor ons was. En elke keer dacht ik, oh dat komt nooit weer terug. Heb ook niks weg gedaan qua spullen. En toen kwam er nog een kindje! Maar nu voel ik me wel anders. Heb al spullen weg gedaan zoals kleding, slaapzakken, voedingskussen enz. Ik beleef het ook niet zo heftig
Ik heb nooit gehuild erom. Ik vind het soms jammer maar kan er niet om huilen. We mogen blij zijn met onze kinderen en moeten genieten. Vergeet niet te leven in het hier en nu. Ik heb nu 2 zoontjes en een dochtertje en mijn verstand zegt het is goed zo en mijn hart ook steeds meer
Je heb nog teveel last van hormonen denk ik hihi. Je was net bevallen toch?
Ik d8 altijd max 1 maar heb er nu 3 de jongste is 2 jr me.man wil wel heel graag maar.ik niet meer .
Eerst 7 maanden toen ze geboren was dacht ik zo makkelijk als haar kan nog wel 1 hihi
Tot na.7 mnd toen begonnen de slaap problemen etc etc . En na moeilijke zwangerschap en een hel.als bevalling gehad . Had ik in begin toch wel die gevoel 1 kan nog wel. Ben achteraf blij dat ik het nog eerst heb aangekeken haha
En je man moet natuurlijk wel volledig erachter staan als je voor een 4de wilt.
Ik zou het nog even lekker aankijken komende tijd of dat gevoel blijft.
Ik snap je gevoel. Rationeel denk je, het is prima zo. Klaar! Gevoelsmatig...misschien niet 100%. Denk dat dit gevoel momenteel wel erg door hormonen wordt versterkt. Ik had dit ook wel hoor. Heel lang ook met kleding maten gehad. Waar ik bij de oudste uit keek naar elke nieuwe fase en ontwikkeling, dacht ik bij de jongste...' stop de tijd'! Ik heb het af en toe nog wel een beetje. Voor de zomervakantie nog... Nooit meer samen een 1-1 moment tijdens de lunch op vrijdag. Hij blijft nu ook de hele week tot 14u op school. Kleuter af🫣... mijn kuiken🥰
Vreselijk gevoel is het.Gelukkig heel normaal. Word minder.Alleen ik heb er vaak aan toegegeven.Zelfs nu nog ruimte in mijn hart. Maar keer is het klaar en dat mag soms verdrietig voelen.
Ik denk dat ik het heel normaal is. En dat het minder wordt. Probeer bewust van alles te genieten. En ik denk dat het complete gevoel pas over een jaar komt.
Je zit nog steeds onwijs in de kraamperiode dus nu nemen de hormonen nog steeds de overhand. Waarschijnlijk denk je over een half jaar/jaar anders over. Kijk ook vooral naar de toekomst ipv blijven hangen in het verleden. Er komen nog zoveel eerste keren aan!
Ik denk dat het voor mij nooit 'af' is. Ik voel me gelukkig met 3 kinderen en ik kan me goed voorstellen dat het hierbij blijft. En toch elke maand weer die twijfel, misschien toch nog een 4e Maar van mijn moeder weet ik ook dat een 4e nooit helemaal uitgesloten was. Op een gegeven moment vonden ze het leeftijdsverschil gewoon te groot worden.
Heel normaal. Je loopt over van hormonen ook. Hoe ouder de kindjes worden, hoe meer het gevoel weg ebt. Ik zou zelf echt absoluut niet meer een baby in huis willen. Ik zie mezelf niet meer achter een peuter lopen in de speeltuin of op straat, of weer die onderbroken nachten doen en middagdutjes enzo.. nee het word steeds fijner als ze groter worden en je zelf weer meer tijd hebt voor jezelf. Dat is dan ook weer een nieuwe fase in je leven. En die eerste keren blijft gewoon ook als ze ouder zijn.
Inmiddels hoogzwanger van de derde kan ik mij ook niet voorstellen dat ons gezin compleet is na deze. Wel weet ik dat mijn lijf rust nodig heeft en dat ik intens ga proberen te genieten van deze kleine en haar grote broers. Of er in de toekomst nog een paar kindjes bij komen geen idee, geen idee hoe mijn leven er over een aantal jaar uitziet. Ben wel van mening dat financieel én praktisch meestal totaal geen bezwaar moeten zijn voor meer of minder kinderen. Praktisch valt altijd een mouw aan te passen en financieel kan je het zelf zo gek maken als je wil.
Probeer wel te genieten van je derde kindje, want dat kan je maar 1x doen! Daar wil je achteraf geen spijt van hebben 😉
Misschien komen gevoel en verstand niet altijd overeen, maar ik heb zelf zoiets van: ik tel mijn ‘zegeningen’ en ik vind dit het beste. Je kunt een besluit gewoon met je verstand nemen. Dat emotionele zakt vanzelf, probeer te genieten van de momenten met je baby’tje.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (28) Verversen