Ik ben al jaren geleden gediagnosticeerd met adhd en in het verleden Methylfenidaat gebruikt, weinig resultaat. Heb dus goed kunnen functioneren zonder, geen hinder van mijn coping mechanisme en ongemakken laten we het zo zeggen.
Nu zit ik echt in de top van mijn adhd en heb er wel echt mega hinder van. Ook mijn omgeving heeft er nu hinder van, vooral ikzelf waardoor ik aan het overwegen ben toch echt wel medicatie te nemen. Heb volgende week gesprek over medicatie en zo ja welke nu mijn vraag, meer mensen met adhd en medicatie gebruik.
Ik heb ook ADHD. Vindt het veel moeilijker te handelen met kinderen. Zeker nu we een kindje hebben van 2 en een halfjaar. Constant geluid en weinig tijd voor jezelf maken het heel erg zwaar. In combinatie met je eigen onrust soms niet te doen. Nooit medicijnen geslikt, maar vooral veel rekening gehouden met mijn adhd (alleen kan dat best). Ik ben gestart met Methylfenidaat in overleg met de arts van de psycholoog. Kreeg bijwerkingen zoals enorme misselijkheid en een meer down gevoel. Slik nu Elvanse 30 mg. Lijkt wel iets te doen, maar ga nu 40 slikken om te kijken of dat ook wat meer doet. Wat betreft de voor en tegenstanders. Voor mij was het niet meer goed te doen om voor mijn kinderen te zorgen. Ik trok alle prikkels gewoon niet meer en dat zorgde voor zoveel onrust, frustratie en woede (niet richting de kids, maar intern). Toch heeft dat zijn weerslag om mij natuurlijk. Huilen triggert helemaal iets bij mij.Het is voor mij dus geen keus voor mijn gevoel. Er moet wat anders, dus daarom gestart. Ook omdat mijn omgeving er inderdaad last van heeft. Succes!
Dank je wel voor je reactie! Mijn kinderen zijn echt enorm makkelijk nu beide ziek en vragen ze beide aandacht en de kleinste wat sneller jengelen en krijg dan error idd. Heb heel vaak dat ik als een beton blok genageld sta dingen doen voelen als een last en lijkt haast onmogelijk. Ga er wel tegen in en voelt achteraf wel fijn maar het is zwaar. Ook de gedachten 24/7 over letterlijk alles en dan de triggers 😂
Ik huil eigenlijk zelde en ook geen woest buien eerder richting partner dan kids. Soms verlies ik mijn geduld in combinatie met schuldgevoel nadien is niet leuk. Ik heb mezelf 4j weg gecijfer en nu bezig met mezelf hervinden en vaker op de voorgrond plaatsen, dit is gek en brengt van alles te weeg.
In ieder geval fijn te weten dat je niet alleen bent. En dat ik mezelf er niet meer in herken met hoe ik er nu in sta, mijn kinderen zijn 10 en 12. Het wordt dus echt wel beter naarmate je kinderen weer wat (gezonde 😉) afstand van je gaan nemen. Maar goed, daar heb je op dit moment niet zo heel veel aan. Ik vond de eerste 2 jaren echt heel erg zwaar, tot nu toe de zwaarste periode van het moeder zijn.
Herkenbare blog en mooi gezegd! Ik heb ook ervaren dat het echt een stuk makkelijker wordt naar mate ze ouder worden. Zoveel meer ruimte in het hoofd en tijd voor jezelf. Ik zit er nu met een kleine erbij weer middenin en ik was bijna vergeten hoe pittig het kan zijn met ad(h)d.
Vind moeder zijn niet per definitie zwaar meer alles er om heen en je 24/7 aan staat. Ik heb 10j geleden de diagnose gehad maar als kind had ik het al alleen nooit iets mee gedaan, nou ja mijn ouders was mijn tijd niet. Heb op latere leeftijd dus pas zelf gedaan
Add, 99% zeker. Komt erg veel voor in ons gezin, heb mijzelf alleen niet laten testen. Nu de oudste naar school gaat krijg ik structuur en dan gaat het wat beter.
Vanuit professioneel oogpunt (niet eigen ervaring) > waardoor komt het dat de negatieve kanten van de adhd nu domineren. Want daar de oorzaak wegnemen zie ik mensen veel meer baat bij hebben dan medicatie. Als eerder de methylfenidaat niet werkte zal het dat nu ook niet doen maar er zijn varianten en alternatieven. Dus als je het overweegt dan een psychiater vinden die goed kan meedenken daarover. Sandra Kooij is psychiater in NL met ervaring cyclus en adhd .. zou zeker bij haar eens te raden gaan als het om medicatie gaat
Zijn wel wat trucjes die je kan aanleren/toepassen waardoor er wat meer rust komt bij het gezinsleven. Begrijp uit ander bericht dat je niet in NL woont..? In NL zou ik daar wel tips voor hebben namelijk maar in ander land durf ik het niet te zeggen. Succes met de zoektocht! Het is niet altijd even makkelijk ..
Ik heb genoeg handvaten alleen lijk ze nu even niet te kunnen toepassen. Heb gewoon nog therapie in Nederland en woon zelf in Spanje. Komt goed zijn fases en neem het serieus vind zelf zorg even belangrijk als die voor mijn gezin
Is echt per mens verschillend welk medicijn gaat helpen. Mijn dochter slikt ook methylfenidaat maar gaat alleen goed op Medikinet. Langwerkende methylfenidaat (die Medikinet helaas niet levert) werkt bij haar dan weer niet. Het is een zoektocht geweest. Meestal doe je dat onder begeleiding van een psychiater.
Hoe oud zijn je kinderen? Bij mij zakte de klachten weer toen ze naar school gingen, en wat ouder/ zelfstandiger werden en niet continu een beroep op je deden. En ik zelf ook weer beter kon slapen, dat scheelde ook veel.
Bijna 4 en gaat na de zomer vakantie naar school en de jongste 6m.
Bij de eerste sliep echt 2,7j slecht en de jongste slaapt super. En zelfs na een goede nacht ben ik moe en sta ik aan de grond genageld ben 24/7 moe en totaal leeg gezogen
Misschien contact leggen met een Nederlandse psycholoog, om samen te achterhalen wat er speelt? Doordat je zo moe bent, kunnen bepaalde grenzen vervagen. Net als bij kinderen die druk worden als ze moe zijn. Ik heb geen Adhd, maar mijn man merkt asn mij wanneer het 23.00 is geweest: dan ga ik ratelen Ik zou eerst wat dieper gaan kijken, voor je aan symptoombestrijding gaat doen...
Therapie heb ik al en dit is al heel lang een topic dus dieper graven doen we al. Ben geen voorstander van medicatie is niet voor niets al tien jaar zonder
Misschien is het wel goed om te beseffen dat jij in een paar maanden tijd 2 life-events hebt ondergaan: een baby krijgen én emigreren. Dat zou ook zonder ADHD wel erg veel zijn... Hoe leuk het ook is, het zijn beide heftige gebeurtenissen... Mag jij van jezelf daar last van hebben? Sta je het jezelf toe, dat het even anders gaat in jouw hoofd dan je eigenlijk zou willen? Je hoeft niet perfect te zijn, meid! Ik begrijp dat het je in de weg zit. Maar geef jezelf ook een break: stel niet te hoge eisen aan jezelf
Als adhd'er dacht ik ook aan iets van een burn out, waar je als adhd'er gewoon wat gevoeliger voor bent. Als ik last heb van mijn adhd, ben ik chaotische, schuif ik alles voor me uit, ben ik boos, geïrriteerd en ongeduldig. Nu is dat ook weer bij iedereen anders natuurlijk maar ik zou dat wel even onderzoeken.
Gemis en verveling ken ik niet dus het zijn een aantal dingen bij een. Vooral het 24/7 bloot staan aan prikkels daarnaast eind van mijn cyclus echt drama. In NL was het ook alleen had ik meer om handen (bewust) dus eigenlijk liep ik er voor weg en hier niets om voor weg te lopen. Nou ja voor weg lopen kan ik het niet noemen ik
Vulde het op met dingen die ik hier niet doe en of van plan ben. Had juist voorgenomen meer aan mezelf te denken en mezelf meer op 1 te zetten, en dat is onwennig. En ook goed moet toch een keer toegeven en maar jezelf kijken ipv wat ik in NL was.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in V&A
reacties (27) Verversen