Ik heb weer jullie hulp nodig voor een artikel op BabyBytes.nl. Ik las nl een onderzoek over incontinentie na de zwangerschap. Uit recent onderzoek blijkt dat maar liefst 85% van de vrouwen die bevallen zijn hier last van heeft. En dan moet je denken aan je plas niet kunnen ophouden bij hoesten, niezen, springen, lachen, én ineens het gevoel krijgen dat je nu meteen naar het toilet moet en dat het vaak te laat is. Voor een artikel in de rubriek 'Lezeressen vertellen' wil ik graag weten of jullie er last van hebben (gehad), en of je er iets aan gedaan hebt (oefeningen, operatie) of dat het vanzelf is overgegaan. Ik plaats alleen jullie reactie in het artikel dus geen namen, blijft dus totaal anoniem. Ik hoor graag van jullie! Grtjs, Chantal, hoofdredacteur BabyBytes
Incontinentie: had jij er last van na je zwangerschap en heb je er iets aan gedaan?
Mijn kinderen weten niet beter dan dat ze af en toe een schone onderbroek naar mama moeten brengen, omdat ik vanaf de wc roep dat ik weer eens te laat was. Dat gaat bijna altijd zo:
“(Naam kind)! Kan je me even helpen?” “Wat is er mam?” “Kan je me een schone onderbroek brengen?” “O, heb je weer in je broek geplast? Wacht ff, ik kom er aan!”
(Voor de doorvragers: Ja, ik was mezelf wel na een ongelukje, maar de gang beneden, waar ons toilet zit, heeft ramen aan de straatzijde met een druk belopen stoep voor de deur. Ik ren niet graag — voor het oog van de natie — in m’n blote kont of met een natte broek naar de trap om me boven te verschonen. Vandaar die droge onderbroek. )
Als ik ga dansen doe ik een inlegger in tegen de ongelukjes bij het springen. Voor de rest red ik het meestal nog wel. Als ik maar op tijd ga. Problematisch is van buiten naar binnen gaan, uit kou de warmte in. Of liggend denken: “Ik moet plassen,” en dan opstaan en merken dat de druk in verticale positie veel hoger is. Idealiter zou ik dan in handstand naar het toilet moeten lopen, maar zo lenig ben ik niet meer.
Ik heb mezelf ook aangeleerd om me bij hoge nood zo hard mogelijk in te beelden dat ik in een drukke winkelstraat loop, ver weg van een toilet. Want zodra mijn lichaam de wc in het oog krijgt, laat mijn blaas de boel lopen, terwijl ik nog volledig gekleed buiten de wc deur in de gang sta, of terwijl ik in het hokje mijn broeksknoop probeer los te wurmen. Ik beeld me zo hard mogelijk in dat de wc er niet is, totdat ik er daadwerkelijk op zit.
Onder aan de trap de kinderen roepen dat het eten klaar is, is niet verstandig zonder eerst even te plassen. Die stemverheffing geeft genoeg druk om van onderen lekkage te veroorzaken.
Ik vind het verre van fijn, anderzijds deed ik er 10 jaar over voor de oudste werd geboren en had ik in totaal 7 miskramen voor ik mijn beide ventjes in mijn armen had. Incontinentie is een kleine prijs om te betalen voor het enorme geluk dat ze me brengen.
Yes! En 5 maanden na mijn bevalling voelde ik ineens dat het niet goed zat. 3e stadium verzakking helaas. Operatie mocht eerst niet omdat de arts mij te jong vond. Meerdere persarriums gepast geen bleef op zijn plek. Na bezoek aan een andere gynaecoloog, toch tot de conclusie gekomen dat een operatie het beste is en dit kan pas als mijn dochter oud genoeg is. Ook had ik de keus om nog 1 keer zwanger te worden. Gezien met de operatie mijn hele baarmoedermond wordt verwijdert. Hier heb ik het wel even moeilijk mee gehad. Maar uit eindelijk heb ik na 3 jaar medisch traject een gezond meisje op de wereld mogen zetten. Ik kan door de verzakking nauwelijks een halve dag gezellig lopen, of ik krijg last van mijn bekken bodem moet echt vaak naar de wc. En hierdoor zijn mijn menstruatie veel heftiger
Bij de eerste uitdrijving van ruim uur. Deed mijn bekkenbodem niet veel goeds. Daarna bekkenbodem fysio geweest, oefeningen gehad. Wel wat beter geworden, maar nooit over gegaan. Na 2e weer erger geworden, toen ook totaal ruptuur gehad. Weer bekkenbodem fysio gehad. Ook daarbij controle of alles goed genezen was, dat was zo. Maar nooit meer als voor de eerste bevalling. Sporten is met inlegkruisje. Kort rennen gaat, trampoline springen altijd problemen mee gehad hihi.
Jup, het leek eerst beter te gaan maar later werd het weer erger. Vaak was ik sochtends te laat bij de wc voor nummer 2, en moest ik dus weer schone kleren aandoen. Tijdens mijn 2e zwangerschap toch maar een bekkenbodem fysio ingeschakeld om het eindelijk goed aan te pakken. Door de zwangerschap en constipatie gaat het trouwens een stuk beter, dus die constipatie is toch ergens goed voor haha.
Na 3 bevallingen kan ik veilig hard lachen, rennen, trampoline springen, maar als ik moet niezen kruis ik m’n benen wel even. Ik heb na de 1e zo’n na-de-bevalling-cursus gedaan van 10 lessen, die oefeningen heb ik na de 2e en 3e ook weer gedaan maar dan gewoon thuis.
Ja, ik heb wel een speciale gekruiste benen move, of eigenlijk..niet helemaal gekruist, meer soort ‘tegen een been dichtdrukken’ 😂😂. Dan gaat het wel, maar trampoline springen of rennen en lachen..nee dan pis ik geheid in m’n broek. Heb er weinig schaamte over hoor. Ik roep het ook altijd tegen de kinderen als we aan het dollen zijn “ nee nee stop, anders pies ik in m’n broek!” Dan kijken andere weleens gek op en dan zeg ik “ echt hoor..dat is geen grap” ..tis ook zo 😂😂
Haha dat gaat hier ook zo en de kids vragen bij voorbaat al of ik trampoline kom springen want het is zo grappig als mama gilt dat ze in de broek piest.
Ja, in na alle zwangerschappen (3x) last, bij de eerste viel het redelijk mee, maar na de 2de en 3de gaat het frequent mis. Nu op de wachtlijst voor bekkenbodem check - maarja wachtlijsten zijn lang...
Ja al járen last van. In de zwangerschap wordt het erger. Daarna weer wat minder maar weg is het nooit. En ik ben te laks om er wat aan te doen zolang het niet erger wordt dan dit.
Niet of nauwelijks. Alleen heel soms met hardlopen als ik mezelf meer inspan dan normaal (bij evenement of zo op het laatste stukje, niet bij m’n eigen rustige rondje). Dus mag mezelf gelukkig prijzen :)
Ik had na 1e bevalling totaalruptuur. Toen wat moeite met ontlasting maar bekkenbodemfysio gehad. En na 2e geen klachten. Het enigste is nog dat ik bij een buikgriep echt niets kan ophouden.
Los van mijn eerdere bericht. Al bijna 18 jaar last van, fysio gehad, het is zelfs meegenomen in de hysterectomie, maar helaas aanhoudend hier. En je gebruikt inmiddels trucjes erdoor. Overigens is het bij plotselinge bewegingen of intense bewegingen niet tegen te houden.
Enkel na mn eerste bevalling bij het niezen, maar bij de andere bevallingen (momenteel zwanger van de 5de) niet meer gehad. Ook meer bezig geweest (in de kraamweek) met kegel oefeningen op aanraden van de kraamzorg.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Polls
reacties (17) Verversen