Hi allemaal, voordat alles stil kwam te liggen door Corona is ons zoontje van 7 maanden drie keer bij de gastouder geweest (1 dag in de week) met zijn broer (2). Dat ging niet van harte, maar de derde week ging eigenlijk best aardig. Sinds 11 mei is hij nu twee keer geweest en hebben en we hem beide keren voor de lunch moeten halen omdat hij ontroostbaar was. Het is echt heel zielig, maar hij zal toch moeten wennen. Hebben jullie kleintjes hier ook zo'n last van?
Grappig hoe dat zo verschilt van kind tot kind. Mijn nichtje van 6 maanden is nu ook enorm eenkennig, zelfs tegenover haar vader laat staan "vreemde" mannen zoals mijn man en schoonvader. Terwijl mijn dochter (7 maanden) veel interesse heeft voor mensen en met het grootste plezier naar het kdv gaat na al die tijd en gelijk begint te spelen zonder om te kijken naar mama of papa.
Mijn ouders zijn wel blijven oppassen en ze heeft redelijk wat mensen op veilige afstand gezien door veel wandelen enzo. Mijn nichtje heeft echt bijna alleen haar ouders gezien. Dus dat zal wel meespelen naast oa karakter, maar het kan natuurlijk ook nog komen bij mijn dochter.
Mijn dochter is 14 maanden en heeft dit nog steeds🙄 Als we in de speeltuin zijn en ze hoort een groep kinderen aan komen, rent ze al naar me toe en kruipt ze op m’n schoot. Dan moet ze weer ff ontdooien.. ik probeer het nu juist een beetje op te zoeken zodat ze er aan went. Dus veel naar de speeltuin, even naar buurvrouw zodat ze de buur kindjes weer ff ziet. Zal wel over zijn voor ze 18 is. Hoop ik..
Oh jee, dan staat me misschien nog heel wat te wachten. Zo het tegenovergestelde van zijn broer van 28 maanden. Die heeft nog nooit een traan gelaten om ons vertrek of afwezigheid. Hij begon vorige week bij de peuterspeelzaal, kende niemand, en toen ik wegging na 15 minuten kreeg ik een kus, draaide hij zich om en ging verder spelen. Deze week kwamen we bij het hek en hij liep bijna door naar binnen zonder afscheid te nemen. Gelukkig kreeg ik nog een kus door de spijlen. 👍🏼
Toen ik weer voor het eerste in een winkel was en er, met ruime afstand tegen mijn zoontje gesproken werd (7 maanden), begon hij toch te krijsen! Dat arme kereltje ziet maanden alleen mama en papa en dan waagt een vriendelijke mevrouw naar hem te kijken en tegen hem te spreken! Dus daar liep ik, met een wandelwagen, baby op mijn arm en het verplichte winkelmandje (hoe dan?!) door de winkel. Niks relaxed nieuwe kleertjes voor hem kopen. Achja, gisteren zagen we baardoom sinds een lange tijd weer en toen hij tegen zoonlief sprak (nadat hij al een kwartier naar baardoom en de vreemde omgeving had kunnen kijken) keek hij naar zijn mama, die geruststellend naar hem lachte, naar baardoom, nogmaals naar de lachende mama en besloot toen dat baardoom geen bedreiging vormde en gaf hem een half lachje, nog maar een keer naar de lachende mama kijken: weet je het zeker? Baardoom begint nu zo raar te praten?
Dus wij hebben besloten uit ons afgesloten wereldje te komen en familie te bezoeken. Het contact moet maar weer langzaam opgepakt worden, want baardoom is toch best wel lief en het avontuurlijke (lees alles slopende) neefje van anderhalf die we volgende week gaan zien, is ook best wel lief.
Ons zoontje van 7 maanden vindt andere, voor hem ondertussen weer vreemden, mensen ook maar niks. Ik ben blij dat hij vanaf mijn schoot dit avontuur tegemoet kan gaan. En niet naar de opvang hoeft (geen oordeel hier, gewoon een voor zichzelf opgeluchte thuisblijfmoeder).
Het zal allemaal wel weer wennen, maar de combinatie van zijn leeftijd en deze vreemde tijd maakt het wel even lastig.
Thanks! Herkenbaar! Toen oma, die eerst 1 dag in de week oppaste, na twee maanden dichterbij durfde te komen begon hij ook ook heel hard te huilen. Arme oma ook, zo sneu... Gisteren mijn schoonzus, eerst een wiebelende pruillip en toen echte tranen. Na een paar minuten konden we hem afleiden en even later lachte hij zelfs naar haar. Kleine overwinning!
Het is wel zo volgens ‘oei ik groei’ dat ze precies met 7 maanden na uitgerekende datum heel erg eenkennig worden omdat ze dan leren dat papa of mama zich afstand kunnen nemen van hem. Meerdere baby’s die ik ken hadden precies dit rond 7 maanden helemaal los van de Corona tijd.. succes, mijne is 5 maanden dus ben benieuwd hoe het zal gaan straks!
Hier precies hetzelfde. Zoontje ook 7 maanden. Bijna 8. Voor de corona ging het helemaal prima. Maar na 2 maanden alleen papa en mama wil hij niks anders meer. Op het kdv slaapt hij amper en wil hij continue vastgehouden worden. Wat niet gaat waardoor hij dus heel hard en veel huilt. Het gaat door merg en been. Terwijl hij thuis de vrolijkheid zelve is. Echt een probleem. Heb nu met me moeder afgesproken dat hij wel blijft gaan om opnieuw te wennen maar dat ze hem ophaalt wanneer het weer helemaal niet gaat zodat hij er in ieder geval er niet de hele dag zit. Is natuurlijk de eenkennigheid fase qua leeftijd en corona cocooning heeft er ook aan bij gedragen. Heel lastig. 😪 hopelijk snel voorbij deze fase.
Hij heeft wel extra aandacht nodig nu, maar ik weet niet of hij genoeg krijgt van de gastouder met de andere kinderen erbij. Ik probeer nu toch ook wat vaker langs familie te gaan, zodat hij weer went aan vreemde gezichten. 🤞🏼
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Oktober 2019
reacties (12) Verversen