Lieve meiden/mannen.. Zoals de titel al zegt; ik vind er niks aan. Dat hele zwanger zijn ..
Ik ben nu bijna 15weken zwanger, en aangezien ik verder geen vriendinnen heb die nu zwanger zijn (en waar ik dus mee kan praten) wil ik graag hier mijn hart even luchten.
Allereerst, wij zijn natuurlijk heel blij dát ik zwanger ben,na veel rondes proberen. En het kindje is ook mega welkom. Dat wil ik even voorop stellen.
Maar het zwanger zijn vind ik tot nu toe vreselijk. Vanaf de eerste dag van week 5 heb ik last van mn borsten, de eerste weken kon ik zelfs niet normaal slapen zonder sportbh.. en nog steeds zijn ze gevoelig/krijg ik er steken doorheen. Ik ben iedere dag misselijk. Echt om gek van te worden, niet zo misselijk dat ik echt spuug, maar gewoon constant dat gevoel en ik werd er op een gegeven moment ook duizelig van . Heb medicijnen gekregen van de dokter (amesafene) maar dat hielp maar een aantal dagen en nu doet het niets meer
Verder voel ik me de hele dag moe/lamlendig .. lig soms in de middag al een paar uur te slapen als ik vrij ben, en als ik gewerkt heb of een drukke dag heb gehad lig ik om 20u in mijn bed. Terwijl ik normaal heél actief ben ( hele dagen bij de paarden/paardrijden enz)
Ook voel ik me zo emotioneel de hele tijd , ik kan binnen 2sec iets bedenken om om te gaan huilen en ik heb t gevoel alsof niemand mij begrijpt . Ook veranderd mijn lijf ,ben aangekomen maar ik heb nog geen baby-buikje.
Mijn vriend is super lief voor me, en zegt dat hij trots op me is enz. Maar ik wordt ondertussen echt helemaal gestoord van mezelf
Als ik aan mensen vertel van de kwaaltjes hoor ik; "dat hoort erbij" "geniet van de zwangerschap"enz En ik SNAP ook dat het erbij hoort,maar ik vind er niets meer aan. Het helpt ook niet mee dat mijn vriend morgen niet mee mag naar de verloskundige (ivm corona) en niet mee mag naar de 20-wkn echo . Daardoor heb ik nog meer het gevoel dat ik er "alleen' voor sta.
Ik besef dat ik echt als een zeikerd klink (oeps) maar ik heb gewoon echt even een baalmoment.
heel herkenbaar hoor. Enorm misselijk (wel overgeven vaak helaas) en ben morgen 17 weekjes. Gelukkig vind ik zwanger zijn verder wel heel leuk gelukkig, vooral omdat ik haar al kan voelen van binnen. Moe zijn herken ik ook heel erg, gelukkig is mijn man superlief voor mij, en me oudste is ook echt een schatje ! Die helpen me zo goed
Zwanger zijn is ook gewoon heel erg zwaar... Je bent overgeleverd aan de hormonen, je mag minder, met corona zit je ook nog eens opgesloten.... Het is ook gewoon heel zwaar, en dat mag je best ventileren. Daar moet ook ruimte voor zijn vind ik.... Ik ben nu 17 weken, en ook al is de misselijkheid grotendeels verdwenen, ik ben nog steeds niet mezelf......
Misschien kan je proberen het om te buigen? Toen Ik onwijs moe was dwong ik mezelf om ook naar buiten te gaan even een rondje om met de honden. Kreeg er niet meer energie van maar toch voelde het wel goed even een frisse neus. Ga lekker naar de paarden toe om te knuffelen, er gewoon even zijn. Wie weet doet het je goed.
Ik heb ook ontzettende last van m'n borsten. Vaak helpt het om de steken zachtjes weg te drukken of masseren.
Wij hebben een lange weg moeten gaan en ik baal ook enorm dat mijn vriend er niet bij mocht zijn bij de termijnecho en hij zal ook niet aanwezig zijn bij de 20 weken. Ik heb een USB bij de verloskundige gekocht die heeft de hele echo gefilmd op de usb gezet. Met de 20 weken doen we dit weer. Voor z'n verjaardag in april heb ik een babywatcher gehuurd voor een paar dagen zodat hij de baby live kan zien. We moeten er iets van maken in deze tijd.
Normaal ben ik ook van het laat opblijven maar nu kan ik het max tot tien uur rekken dan is het echt klaar. Al heb je daarvoor ook al niet heel veel aan me.
Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen en er mss ook van kan genieten!
Ooh jee als ik dit lees denk ik nee niet nog zo lang toch.. Hier morgen 7 welen maar ben al 3,5 week zo beroerd al wat en het word met de dag erger. Ik vind het dus ook echt niks aan tot nu en ben ook helemaal mezelf niet meer :(
Hopelijk is het snel over bij jou (en mij) en kun je snel genieten van je kleine wonder!
Lieverd het is ook vermoeiend om heletijd misselijk te zijn misschien helpt het om wat vaker tussen door te eten zoals cracker of rijstewafel of ontbijtkoek, Misschien ijzer prikken inverband ijzer te kort ( de vermoeidheid ) Ik snap best dat je blij bent dat je eindelijk zwanger bent na zoveel rondes en iedereen ervaart de zwangerschap anders Ik heb morgen me 20 weken echo bij 19+1 en mag alleen video bellen met mijn vriend onder die echo
Je klinkt helemaal niet als een zeikerd hoor! Ik ben nu in men tweede zwangerschap en vind vooral de onzekerheid (na een miskraam) en zorgen die ik nu ervaar ook echt helemaal niets! Toen een vriendin van me zwanger werd kon ik haar alleen maar zeggen hoe fijn het is om zwanger te zijn, kindje lekker dichtbij, buikje krijgen enzo maar nu ik zelf terug zwanger ben weet ik echt weer heel goed hoe blij ik was toen de eerste geboren was haha. Achteraf gezien, over een paar jaren, zal je meer van je zwangerschap kunnen gaan genieten als nu je daadwerkelijk zwanger bent denk ik . Veel succes!
Ik vond er ook geen fluit aan hoor. Bij onze dochter vond ik het wel fijn dat ze heel actief was. Ik kon daar wel van genieten (tot ik gekneusde ribben had 😅). Er ligt nu een prachtig meisje van bijna 8 weken op mijn borst te slapen. Ik heb het getrappel, mijn zwangere buik en dergelijke nog geen moment gemist. Ik was vooral blij dat ik eindelijk van het overgeven af was haha!
Ik hoop dat je een voorspoedige zwangerschap mag hebben!
Oh ik begrijp het heel goed. Ik heb niet eens zo heel veel klachten. Maar mis de bewegingsruimte en vrijheid die mijn lichaam had. Dit is mijn 2e zwangerschap en heb het net als bij de eerste nooit echt leuk gevonden op 2 dingen na. Je buik mag gezien worden. Niet meer schamen voor een "buikje". En als hij/zij gaat trappelen. Wat voelt het dan ineens echt. Er groeit leven in je buik en daar doe je het dan maar voor.
Die borsten is idd een dingetje waar niet heel veel over gesproken wordt. Nu is dat in het begin wel het ergst. Net als de eerste week(en) na de bevalling. Dat wordt wel ietsje beter. Draag inderdaad goed ondersteunende bh's.
Super herkenbaar hoor. Bij mij begon het genieten vanaf een week of 17-18. Toen wist ik wat het zou worden, voelde ik me gewoon goed etc. Na de 20 weken echo werd het nog beter! Langzaam begon mijn buikje te groeien, ik wist dat alles (voor zover te zien is) gezond was.. Hoop voor jou dat het genieten ook nog komt!
Met betrekking tot het je alleen voelen, ook herkenbaar. Ik ben ook de enige van mijn vriendinnen die zwanger was/een kindje heeft. Mij hielp het erg om op een forum een groep te zoeken met moeders die in dezelfde maand zijn uitgerekend. Die zitten in dezelfde fase, vond ik erg leuk om te lezen (zelf niet meegepraat).
Zwanger zijn is hard werken Vaak wordt het tussen de 20 en 30 weken iets minder zwaar. Probeer niet van jezelf te verwachten dat je je kwalen leuk vindt. Straks je kindje voelen, gaat de focus misschien een beetje verleggen. Vraag van tevoren of de echo's vastgelegd kunnen worden en hoe (soms mag je een usb-stick meenemen en anders zelf filmen...) Dan kun je er achteraf samen toch van genieten! Sterkte ermee!! Het komt goed!!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (12) Verversen