Ik heb een dochter van bijna 3. Ze is met haar spraak best laat op gang gekomen. Ze zei bijv pas mama en papa toen ze 20 maanden was. Nu wordt ze bijna 3 en praat ze met 3/4 en soms een zin met 5 woord zinnetjes. Mijn dochter is vrolijk supersociaal en een dromertje. Gek op leeftijdsgenootjes en wil altijd delen. Er zijn echter een paar dingen die mij opvallen waar ik me zorgen om maak. Ik hoop echt ontzettend dat iemand dit herkent en me gerust kan stellen of evt gewoon herkenning zou al fijn zijn. Mijn dochter weet dus al best veel te benoemen en haar spraak is in een jaar met sprongen vooruut gegaan. Echter merk ik dat ze me vaak napraat dus mijn vragen herhaalt. Vooral vragen waarop ik haar een keuze stel; dus bijv wil he pindakaas of jam op je brood? Zegt ze me na zonder ewn keuze te maken. Als ik haar vraag waar ze zojuist gespeeld heeft krijg ik geen antwoord. Ik heb haar geleerd het antwoord 'ja' te geven want dat gaf ze gewoon niet omdat ze het denk ik niet snapte. Ik snap niet zo goed waarom ze mij napraat want als het goed is moet ze mij grotendeels wel begrijpen. Ze weet wat pindakaas is en brood en jam. Toch praat ze mijn zin na en krijg ik geen antwoord. Zo gaat het eigenlijk met de meeste vragen die ik stel. Ik hoop dat iemand dit herkent. Verder heeft ze sinds een aantal weken een soort 'tic'. Ze kan zomaar ineens heen en weer gaan lopen en dromerig voor zich uit staren en daarbij lachen. Echt heel apart heb dit nog nooit bij een peuter of kind gezien. Soms gaat ze erbij springen en dan ligt ze helemaal in een deuk. Eerst werd ik er giechelig van maar inmiddels word ik er naar van. Ze raakt in een soort trance waarbij ze met haar ogen knipperd en dus zomaar lacht. Alsof zij iets ziet wat wij niet zien. Dit is nu inmiddels zo een 6 weken aan de gang en dit doet ze een paar keer pwr dag. Hier 'stapt' ze ook bewust in. Ik moet haar ferm toespreken om.haar er weer uit te halen. Sorry voor de lange tekst. Ik hoop ontzettend dat iemand hier iets van herkent. Ik heb niet het idee dar mijn dochter autistisch is oid. Ze vertoont verder weinig tot geen andere symptomen. Ze is super sociaal, wijst, vraagt en begrijpt heel veel. Verder ook geen nood aan structuur en speelt gewoon functioneel en doet mee met wat de rest van de kinderen doet. Hoop echt op reacties.
Film het eens, en vraag of je dit naar de huisarts kunt sturen, zodat hij het eens beoordeeld. En als je je zorgen maakt om de spraak kun je (als alles weer open is) altijd even een afspraak bij een logopedist maken.
Als dit aanhoudt ga ik er zeker informatie over opvragen bij de ha. Ondertussen hoop ik op reacties van herkenbaarheid en het liefst nog dat het overwaait...
Ik snap dat je die hoop hebt, maar wat bij het ene kindje overwaait hoeft niet te gelden voor jouw kindje.. dus zoek daar in geen zekerheid. Elk kind is anders.
Mijn dochter van ruim 2 praat mij ook vaak na als ik iets vraag, maar dat is alleen als ze het antwoord niet weet. Bijv waar is de muis? ( Die zit dan verstopt) kan ze hem niet vinden dan zegt ze "waar is de muis?" Nu is zij wel heel snel met taal, maar misschien heb je iets aan de connectie met een moeilijke vraag. Misschien vind ze de keuze gewoon moeilijk of te abstract. Maar ik heb ook vaak dat ze niet reageert als ik haar maar roep bijvoorbeeld.
Ik dacht dat ze me altijd wel begreep omdat ze eigenlijk alle opdrachtjes wel uitvoert. Voor mijn gevoel hou ik de vraag ook simpel en kort. Maar ze doet het gewoon nazeggen, ook wanneer ze wel antwoord geeft. Een ander vb is: wil je een plakje kaas? Dan zegt ze wil je een plakje kaas? Ja!
Dingen die in me op komen zijn een denkbeeldig vriendje. Mijn oudste dochter benoemd al sinds ze kan praten dat ze een spookje ziet. Hier was ze bang voor. Mijn schoonmoeder heeft haar gezegd dat het een beschermengeltje is en nu ziet ze het ook zo en is ze niet meer bang. In haar wereld praat ze hier echt mee, zelfs als ik er naast sta. Met het herhalen zou ook kunnen dat je dochter de zinnen wil leren of woorden wil leren. Om te verwijzen naar je voorbeeld zou je misschien beide producten voor kunnen houden zodat ze het aan kan wijzen en dan zou kunnen benoemen... Mijn jongste is 3,5 jaar en praat best wel goed, maar als ze alleen is dan praat ze alle zinnetjes tegen haar knuffel die wij ook zeggen. Succes met je kleine meisje 😊
Mijn dochter vertelt er verder niets over. Als ze dat deed zou ik het nog enigzins begrijpen wat haar bezighoud. Maar ze verdwijnt erin en is dan ook gewoon niet aanspreekbaar. En ik merk dat ze het heerlijk vind in die trance te stappen dat doet ze dan ook bewust. Ik spreek haar dan ferm toe omdat ik niet wil dat ze erin blijft hangen. En meteen daarna voel ik me rot omdat zij er niks aan kan doen. Bovendien helpt het niet want ze snapt niet dat het niet mag. Ze gaat 2 min later weer vrolijk verder lachen/ giechelen Ik hoop dus eigenlijk door haar zo veel mogelijk af te leiden dat ze die eigen wereld vergeet. Zo los ik het inderdaad op door de keuzes visueel te laten zien. Dan wijst ze wel wat aan. Maar het is niet alleen de keuzes. Zullen we naar oma gaan? Herhaalt ze ook. En eerder ook wil je chips? Nu zegt ze wel ja maar het komt niet spontaan ze moet er echt bij nadenken. Weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, maar hopelijk is het duidelijk zo.
Niet helemaal hetzelfde maar mijn dochtertje van bijna 3 heb ik het idee dat ze soms ook in een soort trance raakt maar dit is meestal als ze bijna in slaap valt of als ze hoge koorts/ziek is. Dus niet zomaar overdag.Dan begint ze ook te lachen en hele verhalen onverstaanbaar (overdag praat ze super duidelijk) en naar dingen te wijzen, als ik dan contact probeer te maken reageert ze niet tot nauwelijks. Vaak valt ze daarna in slaap. Geen idee wat het kan zijn trouwens maar ik geloof wel dat ze dan misschien dingen zien die wij niet waarnemen?
Een beetje hetzelfde maar dan idd niet overdag. Mijn dochter doet dit trouwens ook weleens als ze half in slaap is. Zo begon het bij haar ook. Als ze bijna in slaap valt doet zij ook hoofdschudden dus ik dacht eerst dat ze erbij lachte omdat dit haar een lekker gevoel geeft. Mijn man deed ook hoofdschudden tot zeker 8 jaar. Maar nu ze het overdag doet en er soms bij wijst en springt begin ik me er toch zorgen om te maken. Best wel eng idee dat ze dingen zien die wij niet kunnen waarnemen. Dat moet haast wel want anders ga je niet zo wijzen en lachen 😳
Nee nog niet aan de huisarts laten zien. Het is enkele weken geleden begonnen en juist toen ik me er zorgen om ging maken was ineens corona er.. ik hoop zo dat iemand reageert met dat het herkent wordt. Epileptie heb ik ook aan gedacht maar dat lachen erbij klopt dan niet. Tis net of ze reuze lol heeft met een denkbeeldig iemand. Daarbij is het bij epileptie zo dat ze ergens mee bezig zijn ff stoppen ivm de abcence en daarna weer verder gaan waar ze mee bezig waren. Mijn dochter kan dan heen en weer-en en springen zo 10 min volhouden(of miss wel langer). Doordat het corona is kan ik niet zeggen of ze het ook buitenshuis doet omdat we meestal alleen maar thuis zijn.
De vraag over het broodbeleg is een voorbeeld. De vraag kan ook zijn bij wie wil je spelen? Dan zegt ze bij wie wil je spelen? Om de vraag niet al te open te stellen probeer ik haar dan een keuze te geven en die keuzevraagt herhaalt ze dan weer. Het is mogelijk dat ze me niet begrijpt wat ik bijzonder zou vinden. Want als ik haar vraag waar is papa zegt ze daar en wijst ze hem aan. Of waar is de afstandsbediening, hoe heet je broer etc. Daar geeft ze wel antwoord op.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Kwaaltjes en aandoeningen
reacties (16) Verversen