Ik ben 16 weken zwanger vandaag en we hebben afgelopen donderdag een geslachtbepaling gehad. We krijgen een meisje!! 😊😊 Alleen voelt alles erg dubbel voor mij..
Ik heb al een zoon van 10 jaar en die wou zo ontzettend graag een broertje. Het is een erg gevoelige jongen en in zijn hoofd had hij al allerlei plannen gemaakt met zijn broertje. Hij heeft al een half zusje en veel nichtjes dus de jongens zijn in de minderheid. Uiteraard begreep hij wel heel goed dat het ook een zusje kon zijn en ik zei ook vaak dat hij er gewoon vanuit moest gaan dat het een zusje wordt want dan kon het alleen maar meevallen. Afgelopen donderdag mocht hij mee naar de echo en toen de vrouw vertelde dat het een meisje is moest hij intens verdrietig huilen. Tijdens de echo maakte de vrouw nog een opmerking dat hij en ik ook nog dachten dat het een jongen was dus toen ze en meisje zei kwam dat goed binnen bij hem. 'S avonds gingen we met mijn familie videobellen en gingen we een ballon prikken. Iedereen was enthousiast en hij weer intens huilen, zo sneu.
Wie herkent dit? Heeft dit ook meegemaakt en nu er broertje of zusje er is dat hij of zij er helemaal gek mee is. Ik wil erg blij zijn dat ik een meisje krijg maar had mijn zoon zo graag een broertje gegund en vind het erg sneu hem verdrietig te zien. Hij heeft gisteren een setje kleertjes voor haar uit gezocht en zeg ook dat zijn zusje heel erg naar hem op gaat kijken. Probeer er een positieve draai aan te geven maar toch doet het me pijn. Miss ook mijn hormonen wat erbij mee speelt momenteel.
Ik hoor graag als iemand zich een beetje in dit verhaal herkent. Liever geen commentaar over het gedrag van mijn zoontje want ik heb hem altijd geleerd dat hij zijn emoties altijd mag/moet tonen. Dit is nou eenmaal zijn gevoel momenteel..
Teleurstelling bij je kind is altijd naar om te zien, en dan maakt het niet uit waar het om gaat. Maar het is wel belangrijk dat hij hier mee leert omgaan. En uit jouw verhaal blijkt al dat je hem de ruimte geeft om zijn gevoelens te uiten. Erkenning van emoties doet al heel veel. Ik denk dat het echt wel goed komt. Wellicht niet meer zo lang je nog zwanger bent, maar wel daarna en zeker als hij zijn zusje eenmaal heeft gezien
Ik zou er zelf niet al te veel aandacht meer aan geven door steeds het positieve te benoemen. Ik zou wachten tot het wat meer gezakt is en hem alleen steunen als hij er zelf over begint. Ook niet zijn teleurstelling gaan 'voeden' door medelijden te tonen. Probeer aan hem niet te laten zien dat je het sneu vindt. Daar heeft hij niets aan. Benoem enkel wat je bij hem ziet en erken het gevoel, maar blijf zelf nuchter over de ontstane situatie en als hij er aan toe is, inderdaad benoemen dat hij met zijn zusje ook de dingen kan doen die je met een broertje kan doen. Succes, komt vast wel goed.
Geen herkenning hier. Onze oudste was 2 toen onze jongste geboren werd en wij wisten het geslacht van te voren niet. Wij hebben het altijd over de baby gehad. Misschien een idee om het geslacht niet prominent te noemen maar het over de baby te hebben. Hij zal toch echt moeten leren leven met teleurstelling, dat hoort nou eenmaal bij het leven. Waarschijnlijk zal hij na de geboorte er heel anders over denken.
Idd, daar moet hij ook zeker mee leren leven. Maar zie mijn kind niet graag verdrietig en deed dus veel pijn bij mij. Had hem het graag anders gegund. Maar ja, hoort idd bij het leven. We hebben niet alles voor het kiezen. En maar goed ook..
Ahh ik snap hem helemaal! Ik heb hetzelfde gehad.. ik was niet heel verdrietig maar baalde wel. Ik was 13 en 15 toen ik twee (half) broertjes kreeg (heb al een broer) En vond dat ook jammer maar inderdaad mijn stiefmoeder gaf er ook een positieve draai aan! Uiteindelijk kon ik met mijn jongste broertje alles doen wat ik met een zusje ook kon doen! Opmaken en leuk aankleden haha! Vond hij leuk! Dus mijn tip is zeggen dat hij echt wel kan voetballen of andere jongens dingen kan doen met haar. En weet echt zeker dat als hij haar ziet hij meteen smelt!! Wat ontzettend goed trouwens dat je je zoon zo opvoed, ik zou precies hetzelfde doen hoor. Gevoelens mogen er zijn!
Wat lief van jou, dank je wel! Mijn zoontje zit op freerunning en wou dat zijn broertje ook graag leren. Heb idd al gezegd dat hij zijn zusje dit ook kan leren en ook met haar kan voetballen en bouwen enz. Fijn te lezen dat je achteraf ook gewoon dol was op je broertjes ondanks je het graag anders wou.. 😊
Onze dochter is jonger, 4 jaar, maar was ook verdrietig toen bleek dat ze een broertje kreeg. Dag na bekendmaking zei ze nog wel dat ze graag een broertje wilde. Gewoon uitgelegd dat je het niet kan bepalen en het voor het broertje sneu is dat ze liever een zusje wilde. Hij is nu 2 mnd, ze is dol op hem! Nooit meer over een zusje gehad.
Fijn te horen dat ze dol op hem is! Mijn zoontje begrijpt heel goed dat niemand dat kan bepalen maar dat maakt helaas zijn teleurstelling niet minder.. Maar komt dan vast goed als ze er eenmaal is.
Wat sneu voor je zoon dat hij er zo verdrietig en teleurgesteld van is. Wel normale gevoelens en zeker op deze leeftijd. Hij had gewoon andere verwachtingen en was in zijn hoofd al een broertje rijker. Geef hem de tijd (en dat doe je volgens mij hartstikke goed en liefdevol) om eraan te wennen en nieuwe verwachtingen te maken bij de komst van een zusje. Zijn verdriet hoeft jouw blijdschap niet in de weg te staan, probeer het los van elkaar te zien. Goed ook om hem te betrekken bij de voorbereidingen. En wie weet blijkt dit een jongens achtig meisje te zijn met wie hij later gaat voetballen etc. Dat weet je nu nog niet. Er zijn veel volwassenen die moeite hebben met het geslacht van hun kind. Zelf heb ik 3 jongens en bij de derde vroegen mensen mij in de kraamweek nb (!) of ik niet teleurgesteld was... en bij de wens voor een vierde is het zeker zo dat we een meisje willen..aldus de buitenwereld. Voor ons geldt dat dus niet maar voor heel veel volwassenen wel. Laat deze gevoelens er zijn en hopelijk neemt zijn verdriet vlot af.
Mijn zoontje is dit weekend bij zij vader geweest en toen hij thuis kwam vandaag uit school vroeg ik hem of hij al een beetje aan het idee gewend was dat het een zusje is. Toen zei hij tot mijn verbazing, een zusje is eigenlijk wel leuker.. 😱 ?!? Ok jongen.., en waarom denk je daar nu zo over? Nou.., van die kleine meisjes zijn veel schattiger 😍 Nooit verwacht dat hij zo snel zou bij draaien! Ook zat ik vandaag op de bank en hij zat op de iPad en ging hij op mijn schoot liggen met zijn hoofd. Even bij mijn zusje liggen.. ❤ Dus ik kan vanaf vandaag ook optimaal genieten van het mini meisje wat in mij groeit.. Bedankt voor je reactie!
Wat apart he wat sommige mensen durven te zeggen en helemaal in een kraamweek.. 😳 Heel cliché maar als het maar gezond is toch?
Onze knullen waren er heilig van overtuigd dat ze een broertje wilden... Meisjesbaby's vonden ze niet leuk. Zelfs de dag voor de bevalling nog. Ze wisten gelukkig het geslacht niet van tevoren. Maar toen hun zusje eenmaal geboren was, waren ze meteen dol op haar en viel dat idee weg: hún meisjesbaby was wel leuk! De jongens waren toen 6 en 4. Ik zou dit in zekere zin niet te serieus nemen. Het is voor hem een leermomentje dat wat hij bedenkt echt anders kan lopen. Probeer het niet zielig te vinden. En vooral niet te compenseren. Daar help je hem niet mee. Leren omgaan met teleurstelling hoort bij groot worden
Je hebt helemaal gelijk.. Bedankt voor je reactie. Super om te lezen dat jou kids direct zo blij met hun zusje waren. Komt hier vast ook helemaal goed 😊
Ik heb ook een zoontje die toevallig vandaag zijn 10e verjaardag viert, en maandag komt er als het goed is een zusje aan. Hij heeft al een zusje van 3 jaar en wilde nu heeeel graag een broertje. Het is een jongentje met autisme en wou heel graag een vriednje, een broertje. Hij moest ook heel erg huilen toen hij erachter kwam dat er weer een zusje aankomt. Hij was zelfs boos op mij en wilde even niks met de baby te maken hebben. Ik heb hem even verdrietig laten zijn en op een gegeven moment een goede gesprek gehad. Waarin uitgelegd dat het veel vertrietiger zou zijn als het kindje ziek was enz. En dat we dankbaar mogen zijn voor een gezonde baby. Ook dat hij er later waarschijnlijk veel aan heeft, want nu zijn ze ook gek op elkaar met zijn zus. Maar ook zeker dat het ok om even verdrietig te zijn. Dit was al enkele maanden geleden. Nu is hij helemaal gewend aan het idee van een zusje. Hij kan echt niet meer wachten en is nachtjes aan het tellen tot maandag. Ik heb ook geprobeerd bij te betrekken bij het uitzoeken van babyspulletjes en kiezen van het naam. Dat vond hij ook heel leuk om te doen. Ik hoop dat jou zoontje het uiteindelijk ook nog leuk vindt om een zusje te krijgen en ze het heel leuk hebben samen als ze er eenmaal is.
Allereerst alsnog gefeliciteerd!! 🎉🎉 We hebben het dus eigenlijk hetzelfde aangepakt. Ik heb ook uitgelegd dat we dankbaar mogen zijn als ze gezond is en dat er ook heel veel mensen graag een kindje zouden willen waarbij dit niet lukt. Die mensen maakt het niks uit of het een jongen of een meisje is, die verlangen enorm naar een baby. En sommige krijgen het nooit. Dus dat wij idd erg dankbaar mogen zijn.
Hij is nu eigenlijk al bij gedraaid.., iets wat ik nooit zo snel verwacht had. 😊 Dus gaat vast helemaal goed komen. Bedankt voor je reactie!!
Denk dat het heel logisch en gezond is hoor. Hoeveel volwassenen hebben dit zelfde en 'balen' ook van het geslacht. Voor een kind wat vaak wat sterkere emoties heeft heel normaal denk ik en zou het lekker zo laten, gewoon hem laten huilen zo nodig en hem bemoedigen met positieve woorden, vaak trekken kinderen snel bij.
Mijn dochter was 2 (maar erg wijs) toen ze het geslacht van onze baby hoorden. Zij was ook erg verdrietig en riep boos: "Ik wou geen piemel zien!" 🤭 Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf ook teleurgesteld was. Heb er erg om moeten huilen en aan moeten wennen dat we een jongen zouden krijgen. Eenmaal geboren waren zowel ik als onze dochter meteen smoorverliefd. Ze wil haar broertje aan iedereen showen en heeft het heel veel over hem. Ze is blij dat ze eindelijk een eigen baby heeft (haar woorden 😁).
Wat fijn te horen! Zelf had ik niet echt een voorkeur maar neigde toch iets meer naar een jongen. En als je zoontje dan ook nog zo reageert doet dat echt pijn. Maar zo te lezen komt het dus allemaal wel goed.. 😊
zoveel aanstaande ouders zijn verdrietig over het geslacht Als het niet is ,waar hun voorkeur naar uit gaat . Dus dat is met jou zoontje gewoon hetzelfde het kan en het mag het zijn zijn gevoelens. Hij heeft gewoon tijd nodig om het een plekje te geven zoals je al zegt hij zag het al helemaal voor zich een klein broertje . Met de tijd zal zijn gevoel echt wel veranderen. En helemaal als ze er is. Dan leert hij echt zijn zusje echt kennen, Haar karaktertje , de grappige dingen die ze doet (daar gaan mijn tieners dus stuk om met hun kleine broertje ze smelten van hem als hij iets grappigs zegt of gek danst oid) dus het komt echt goed.
Zou niet weten waarom iemand commentaar zou moeten hebben, alhoewel hier weet je het nooit. Zijn gevoel is heel normaal zeker op die leeftijd. Meisjes zijn nou eenmaal stom als je 10 bent. Ik weet zeker dat hij straks gek is op zijn zusje. Helaas heb je geen keuze en probeer je niet rot te voelen
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Geslacht van je baby
reacties (24) Verversen