Ik wilde even wat met jullie delen... Mijn partner en ik zijn helemaal in het begin van onze relatie per ongeluk zwanger geraakt, maar zijn ons kindje toen verloren aan 3 maand zwangerschap. Wij hadden hier zodanig veel verdriet om, dat we het idee aan een gezin niet meer konden loslaten. Ons verlies had een onuitwisbare band tussen ons gecreëerd. Bovendien zat ik met kankercellen (niveau 1, nog niet dermate ernstig dat het al moest behandeld worden) aan de baarmoederhals en drong de tijd: het was nu of misschien nooit meer. Wij zagen elkaar graag en wilden allebei nog dolgraag een kindje. Dus wij waagden de sprong. Reeds na een maand proberen was het al zover: ik was zwanger! We hebben lang gezocht naar een mooi huis om met ons gezinnetje te kunnen wonen en vonden die. De babykamer naast onze slaapkamer, pracht van een omgeving,rustig, vlakbij schooltjes, veilige fietsstraat, heel mooi ingericht, mijn vriend heeft alles opnieuw geschilderd en we keken enorm uit naar ons gelukkig gezinnetje samen. Plots, aan 26 weken zwangerschap kregen we onverwacht een rare ruzie. Ik stelde voor om naar een leuk concert te gaan, en mijn vriend zei uit het niets: "Als we dan nog samen zijn.". Ik viel volledig uit de lucht, omdat hij de week ervoor nog keihard in ons nieuw huis had gewerkt voor de baby, en nog had gezegd hoeveel hij van me hield en dat hij nog vele jaren verder met me wilde. Ik had meteen door dat er iets niet klopte en dat er wellicht een kaper op de kust was. Zijn vreemde, plotse vluchtgedrag sloeg nergens op. Een week later gaf gij eindelijk toe dat hij weer contact had met zijn ex die ons al een jaar lang stalkte en hem smeekte om terug bij haar te gaan. Tijdens mijn zwangerschap is mijn behoefte aan seks stukken minder omdat ik continue bang ben dat we ook dit kindje zouden verliezen zoals het eerste kindje. Hij is plots op een zwak moment gezwicht voor haar, hebben een heel weekend samen doorgebracht en zondag kwam hij opduiken. Het weekend erna gebeurde net hetzelfde. En maandag heeft hij plots beslist met haar verder te gaan en ons in de steek te laten. Ik kan dit huis niet alleen betalen, hij zit bij haar en ik moet dus op 7 maand zwangerschap nog holderdebolder zien te verhuizen of ik kan geen spulletjes kopen voor mijn kleine schat. Zij krijgt binnenkort een riante erfenis van haar vader en heeft hem de wereld beloofd. Al weet ik nu al dat geen geld van de wereld de liefde van zijn zoontje zal vervangen die hij vanaf nu zal moeten missen. Ik kan hem mijn zoontje ook niet laten erkennen want zij is psychisch niet in orde en probeert er alles aan te doen mij de muren op te jagen zodat er alsnog iets zou misgaan met mijn kindje... Zij is dus een gevaar voor mijn zoon. Maw ik sta er plots helemaal alleen voor, ben ten einde raad, doodsbang dat ik die ene leegte in het hart van mijn zoontje nooit zal kunnen opvullen en schtik dat ik hem nu niet alles zal kunnen geven wat hij nodig heeft. Laat staan hem gezond ter wereld brengen, want met al dit drama ben ik zo bang dat hem iets overkomt... Zo bang...
Maakte iemand iets dergelijks mee? Hoe gingen jullie hiermee om en hoe vergaat het jou en je kindje nu?
Meis ik vind het heel erg voor je dit! Ik wens je heel veel sterkte. Ik ben ook tijdens mijn zwangerschap er alleen voor komen te staan. Bij mij was er sprake van huiselijk geweld en hierdoor is het afgelopen tussen ons. Ook mijn kind is niet door hem erkend en dat zal ook niet gaan gebeuren. Het was erg lastig met de laatste loodjes. Ik vond het heel eng dat ik middernacht weeen zou krijgen en in me eentje naar het ziekenhuis zou moeten gaan rijden. Maar alles is heel goed verlopen en viel het reuze mee. Je baalt wel als je daar op de kamer ligt en je ziet de vader van je kamergenoot naast de kraamvrouw en bij de baby. Maar dat vergeet je ook weer gauw. Qua opvoeding is het zwaar maar ook dat is te doen!!! Ik wens je veel succes en je komt er wel!
Hoi, Dankje. Vanaf hoeveel weken ben jij er alleen voor komen te staan? Inderdaad ook niet niks wat jij meemaakte! En alleen in het kraambed liggen zonder de papa aan mijn/onze zijde zijn idd zaken waar ik verschrikkelijk tegenop zie en die me zeer pijnlijk lijken... Heeft de papa wel contact met jullie kindje? Of contact proberen zoeken?
Chapeau dat je dit allemaal alleen doet. Hoop dat ik het ook allemaal zo goed zal kunnen doen! Ga daar in elk geval héél hard mijn best voor doen...
Hij is hier egoistisch in en jij verdient het niet zo behandeld te worden, naar..
Wees de wijste van jullie 2. Dit kind is van jullie beiden en jij hebt Het recht niet om je kind een ouder te ontzeggen omdat de nieuwe partner je niet aanstaat. Hij is net zo goed de vadee ala jij de moeder. Draai de rollen eens om
Ik heb nooit gezegd dat ik mijn zoontje zijn papa ga ontzeggen. Integendeel. Ik wil de papa juist zoveel mogelijk in mijn kindje zijn leven houden en liever als gezin! Maar die vrouw is zodanig labiel dat zij een gevaar vormt voor mijn kind en ik kan als mama niet riskeren dat hij in haar omgeving vertoeft. Daar is iedereen in mijn omgeving het over eens. Maar dat vind ik net zo pijnlijk aan deze hele zaak... Zolang mijn kindje riskeert in haar omgeving te vertoeven kàn ik de papa zijn kindje niet officieel laten erkennen. Want dan ben ik verplicht mijn zoontje met hem (en dus haar) mee te geven... Maar de papa mag zijn kindje zien zoveel hij wil: bij mij of als ik op bezoek ben bij zijn familie, die ik ook blijf betrekken in het leven van ons zoontje. Ik doe echt het allerbeste voor alles en iedereen, maar in de eerste plaats in het belang van mijn kindje. En hem zijn papa ontzeggen is wel het laatste wat ik zelf ooit gewild heb. Ik zal de papa zelf dan ook nooit een duimbreed in de weg leggen. Dat heb ik steeds gezegd.
Wat verdrietig! En je zult je behoorlijk naar voelen onder alles. Maar weet ook dat niet alles uitzichtloos is. Ik hoop dat je lieve familie en vrienden hebt om je te steunen. Maar ga informeren bij je gemeente wat je mogelijkheden zijn. Ik zou gewoon zeggen dat je op straat staat met een ongeboren kind. Misschien heb je een accountant die jou financieel kan helpen met de woning waar je nu niet meer kunt wonen. Ik zou zo snel mogelijk een plekje voor mijzelf willen waar je tot rust kunt komen voor jou en de baby.
Jou ideaalbeeld van je toekomstig gezin/huis en alles wat erbij hoort is opeens kapot. Maar ik weet zeker dat je een liefdevol huis kunt bieden aan je zoontje. Het is alleen niet zo op de manier dat je in gedachten had. Heb vertrouwen in jezelf! En je hoeft heus niet alleen ouder te zijn voor hem, misschien dat als alles voor jou en je zoontje er beter uit ziet, je ook dan kunt kijken of er mogelijkheden bestaan om zijn vader te betrekken in zijn leventje. Maar ik zou dat voor nu niet als prioriteit stellen, maar ook niet stellen als onmogelijk. En heb je nog veel spullen nodig? Wat zoek je precies? Heel veel sterkte in deze moeilijke periode.. dikke knuffel
Jeetje wat een naar verhaal! Je bent veel sterker dan je denkt en je vecbt dalijk voor je zoontje! Jij komt er wel en laat die 2 lekker aan klooien. Tis niet voor niks ooit al uit geweest mo ert je maar denken.. En bescherm de wieg is een stichting die oa. moeders kunnen helpen met evt spulletjes voor de baby. Google maar eens. Hele bijz okndere mooie stichting! Ik wil je evt wel helpen met baby kleertjes op te sturen die mijn zoontje niet meer past. Heb niet veel miss want er gaat ook wat naar een vriendin maar miss helpen alle beetjes.
Vind het onwijs naar voor je!!!
Heel veel sterkte en hoop dat je in jezelf blijft geloven!
Wat vreselijk dit voor je meis. Je kunt dit, ook zonder hem! Misschien zijn er instanties waar je bij terecht kunt doe je zouden kunnen helpen? Heel veel sterkte meid, hij is jullie niet waard, maar een eerste de beste slappe hap!
Wat verdrietig en verwarrend. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Focus je op jezelf en je kleine mannetje, jij als mama kunt hem ongetwijfeld meer dan genoeg liefde en een veilig thuis bieden. Ik zou het contact met je ex en zijn vriendin even helemaal uit de weg gaan, het levert je zo te lezen veel stress op. Je kunt bij de gemeente of woningbouw informeren naar urgente huisvesting. Als je huurt: kijk ook zeker of je recht hebt op huurtoeslag, zorgtoeslag en kindgebonden budget. Als alleenstaande ouder kom je daar al gauw voor in aanmerking. Ik moet zeggen dat ik het nu financieel beter heb dan een paar jaar geleden toen ik nog samen was met de vader van mijn zoon. Doe maar eens een proefberekening op toeslagen.nl
Ja ik ben ook rond die periode in de zwangerschap van ons tweede kind verlaten door mijn toenmalige echtgenoot. Motto: you just keep on living until you feel alive again. Sterkte!
Ontzettend rot en heftig maar hij blijft de vader erkennen geeft niet gezag en erkenning kan hij ook van een rechter krijgen net dna test. Ook gezag kan hij opdie wijze krijge .. echter dat zij een gevaar is oke maar hij is en blijft de vader en er zijn 1000 manieren je zoontje zijn vader te bieden zonder hij bij haar hoeft te zijn
Ik niet mijn ex mag van bjz de kids niet zien die zijn met heel onderzoek van een jaar bezig wat hij kan en mag etc wat is goed voor de kids.. echter al die tijd stuur ik hem wel netjes elke 2 weken een update over hoe het met ze ism wat ze leren wat ze kunnen en eventueel belangrijke zaken zo als dokters gezien etc. Ondanks hij geen volwaardige en geen geweldige vader is is hii wel hun vader. En zolang als er niet officieel vast staat hij het in hun belang niet mag zal hij updates ontvangen ik krijgen zeldeb of nooit een antwoord zeg nu 3 x in 1.5 jaar waarvan 2 x ik uit gevoeterd werd.. Ik vind je niet bijvoorbaad kan en hoort te zeggen nu moet hij het zonder vader doen. Er staat nergens de vader zelf een vreselijke vent is die geen vader kan zijn. Er staat zijn ex/vriendin een gevaar vormd. Niet hij
Klopt dat staat er niet (hoewel iemand die zijn vrouw en ongeboren kind in de steek laat ook geen best dad of the world award verdiend) en ik moet eerlijk toegeven dat ik reageer vanuit mijn ervaring en hoe vervelend het is dat iemand die echt niks om de kinderen geeft, maar macht heel fijn vindt, wel het gezag heeft. Maar ook ik hou hem op de hoogte hoor. Toch zou ik ook in het geval van de vragenstelster niet zelf actief vragen of hij zijn kind wil erkennen. Erkennen is een andere zaak dan vader op de hoogte houden. En als hij een vader wil zijn, kan hij toch er ook zelf achteraan gaan?
Dat zou goed kunnen meid. Vind het gewoon een dubbele post. Heel klote en zwaar voor de poster en voel wel mee maar vind een vader wel vader moet kunnen zijn en die kans altijd krijgen leuke partner of niet zijn 1000 manieren partner er niet alleen bij te hebben etc.
Ik kan er overheen lezen naar ik zie niet hij totaal niks van de baby wil etc ik zie zij hem niet meer de vader rol wil geven om zijn keuze voor die ex. Want die ex is een gevaar.. en hier heb vader nooit wat gedaan is er niet voor niks ots met heel onderzoek etc. Ik weet hoe machtbeluste ex man met gezag alles is. Maar vind wel je niet voor de baby er uberhaupt is omdat hij jou verlaat voor een psycho mag zeggen je verdient je kind niet neer
Herkenbaar verhaal... Mijn ex was er met een ander vandoor gegaan toen ik 7 maanden zwanger was. Wel met een nieuwe date die hij had leren kennen toen ik 6 maanden was.
Ook een vrouw die psychisch niet in orde is.. Mijn zoontje is nu 5 maanden. Zij wil niet dat hij ons zoontje opzoekt, en daarom moet hij nu achter haar rug om naar mij toe komen om ons zoontje te zien. Ik vertrouw het ook niet dat hij mijn zoontje zou meenemen waar zij bij is. Dus het mag ook absoluut niet. Ik denk dat zij echt tot alles in staat is.
Ik raad jou aan om echt bij jou standpunt te blijven. En hem duidelijk te maken dat: zolang hij met die vrouw is. Jou kindje absoluut NIET mee mag. Het kan nog goed aflopen hoor. Als hij ineens weg is, voor de erfenis dan weet je al hoe laat het is. Waarschijnlijk draait het dan alleen om geld. Ik denk dat jou ex nog even tijd nodig heeft om te beseffen dat die vrouw geen relatie materiaal is en geen goed hart heeft. Een vrouw die een man weghaalt bij een zwangere vrouw is harteloos. En dat gaat hij nog wel beseffen hoor. Let maar op...
Wauw, geen woorden voor. Wat heftig zeg! Probeer je hoe dan ook vooral te focussen op jezelf en de kleine. Zodra je de kleine in je armen mag sluiten dan telt niets meer behalve de gezondheid en geluk van jezelf en de kleine! Heel veel sterkte toegewenst in deze zware tijden..
Ik kan je vragen niet beantwoorden, maar ik.wilde alleen even.zeggen: je kindje is nu het enige waar je aan moet denken, alles en.iedereen anders zal moeten wachten tot na de geboorte. Volgens mij doe je dat ook... heel goed.
Heel veel sterkte en geloof in jezelf en je kind! Dikke knuffel.
Jemig wat een heftig verhaal en wat moet het moeilijk zijn voor je.. Maar geloof me, zodra jou kindje er is, ben jij de wereld voor hem, hij heeft jou en heeft jou het hardst van iedereen nodig.. natuurlijk is een papa erbij het meest ideale maar alleen kun jij zijn hartje ook vullen met liefde, daar ben ik van overtuigd! Zorg goed voor jezelf en je kleintje, en laat je alsjeblieft niet op de kast jagen door zijn nieuwe (ex) vriendin. Probeer je te focussen op een toekomst met je mooie mannetje in je buik, ookal lijkt het nu donker. Heel veel sterkte
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Familie en Gezin
reacties (25) Verversen