Hallo mama's, ik ben nieuw hier en wil graag even mijn verhaal met jullie delen. Ik ben 8.5 week geleden bevallen van een prachtige en gezonde zoon! Ik heb een hele fijne zwangerschap gehad tot aan mn 36ste week. Zwangerschapshypertensie ontwikkelt, hier medicatie voor gekregen, om de 2 dagen op controle op de poli om vervolgens weer opgenomen te worden omdat ik daar standaard eiwitten in mn urine had. 24 uurs onderzoek urine, en weer naar huis.. Zo gingen de laatste 2 weken. Ben dus met 38 weken ingeleid, omdat het zo onrustig was en omdat mijn vruchtwater op begon te raken. Ondanks de vacuumverlossing, weeenstorm en knips een goede bevalling gehad. Ik genoot van mijn zoon! De derde dag van mijn kraambed kreeg ik het echter benauwd, door het gevoel van ''een brok in mijn keel''. Kraamverzorgende vertrouwde het niet, heeft hap gebeld, ben direct opgenomen en opgehaald met ambulance (ontzettend traumatisch voor mij) omdat ze een longembolie vermoedde. Daar lig je dan weer, net bevallen en doodsbang. De volgende dag kon er pas een scan gemaakt worden. Op dat moment gaf ik nog borstvoeding dus mocht de kleine gelukkig bij me hebben. Ik heb hem de hele nacht bij me gehad omdat ik werkelijk dacht dat ik dood zou gaan. Uiteindelijk alles uitgesloten en had een goede scan!! Echter hier zijn de problemen voor mijn gevoel begonnen. Pijn in mijn benen? Nee hé ik zal dan nu toch wel trombose hebben! Pijn in mijn rug? Zie je, toch een longembolie.. Vreselijk! Ik denk bij alles pijntjes gelijk het ergste. Terwijl ik voorheen nooit zo was! Nu heb ik ook een diversiteit aan klachten: Het brok in de keel gevoel is er nog steeds, het lijkt op een brok slijm dat ik niet weg kan slikken. Pijn in mijn rug, benauwdheid, pijn in mijn zij. Ik ben me er heel goed van bewust dat dit (allemaal) kan komen doordat ik me teveel zorgen maak (dus stress) Ben ontzettend goed op mezelf aan het letten, gezond eten, veel water, iedere dag een stuk lopen. Daarnaast kan ik intens genieten van mijn zoon (gelukkig!!) Ik voel me ook heel vaak ''afwezig'' zit ik met iemand te praten, gaat het allemaal langs me heen. Alsof mn hoofd vol met watten zit, zo'n soort gevoel. Daarbij zie ik ook letterlijk wazig. 3 weken geleden ben ik gestopt met de medicatie voor mn bloeddruk, en deze schoot vanaf dat moment ook weer omhoog. Ook iets waar ik me zorgen om maak, terwijl de ha het allemaal ''normaal'' vind. Moeilijk om los te laten. Maar dit is me uiteindelijk wel gelukt! Ik krijg momenteel medicatie (Zakjes voor stoelgang, en maagtabletjes, ha denkt aan reflux, dat ook eventueel dat brokgevoel kan veroorzaken) Sorry dat het uiteindelijk zo'n lang verhaal is geworden! Eigenlijk ben ik op zoek naar mensen die (deels) iets herkennen in mijn verhaal. Ik wil zo graag niet bang hoeven zijn en nog meer kunnen genieten van mijn mooie mannetje! Alvast bedankt voor jullie reactie's.
Deels herkenbaar, ik had in het begin heel vaak het gevoel wat als ik nu opeens overlijdt? Man is vaak van huis en dan ligt die kleine te huilen enz enz. Nu is dochter ruim 3,5 en ben nu zwanger van tweede en merk dat die gevoelens weer de kop opsteken.
Is er iemsnd met wie je hierover kan praten? Een vriendin of zoiets
Wat een verhaal. Mijn ha heeft een tijdje geleden gezegd dat je als nieuwe mama je veel meer zorgen maakt om `niets` omdat je kleintje je nodig heeft. Niet dat ik wil zeggen dat er niets is! Hou jezelf maar goed in de gaten en blijf de ha lastig vallen als je niet zeker bent ;-)
meid, wat een nare ervaringen allemaal! Ik schrok een beetje van je `brok in je keel` gevoel, onlangs las ik een blog (in t engels) en daar werd precies hetzelfde gevoel beschreven, maar daar ging het over de eerste aanwijzingen van een hartaanval... Aangezien jij er nu al een poosje mee loopt en je een scan gehad hebt, lijkt me dat bij jou een ander verhaal, maar navragen kan natuurlijk nooit kwaad! Verder herken ik (gelukkig) niet veel in je verhaal, een pijnlijke rug en bekken heb ik, maar verder gelukkig niet zoveel klachten. Succes meis!
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in De Klaagmuur
reacties (3) Verversen