Ik baal echt even enorm. We hebben een prachtig kereltje op de wereld gezet en ik geniet enorm van het moeder zijn. De eerste 8 weken waren super mega zwaar, want mn zoontje wilde NIET in bed slapen. Alleen maar in de draagzak. Mijn man en ik sliepen in etappes, eerst ik en dan hij zodat we nog wat slaap konden pakken per nacht. Daarna met heel veel oefenen kregen we hem steeds langer in bed. Hij viel zelfstandig in slaap, werd nooit de beste slaper overdag maar pakte vaak 2 of 3 slaapjes en kon later ook cyclussen van 45 minuten koppelen. Ik was in de wolken, ook al slaapt hij niet in wagen, autostoel (en eigenlijk ook niet meer in draagzak) hij sliep wel in bed! En nu sinds 3 weken is het weer helemaal mis. We zijn uren bezig met een gillende baby en hij houdt het ook lang vol! Ernaast zitten helpt niet, over zn bolletje aaien helpt niet, zingen helpt niet en langer dan 5 minuten gillen (helemaal bezweet, rood aangelopen, tranen en snot) kan ik echt niet aan. Uiteindelijk valt hij op mij vaak in slaap maar komt tegenwoordig weer 1 of 2x in de nacht en is dan bijna niet meer te troosten. De nachten zijn weer zo slopend. Het is denk ik een soort van verlatingsangst maar het helpt niet als ik in de kamer ben, ik moet hem echt vasthouden en in slaap krijgen. Maar dit wordt nu bijna een vastegewoonte weer.. ik wil hem ook niet weer slaapgewoontes aanleren maar wil er wel voor hem zijn. Is dit een fase? Is het herkenbaar voor mensen, moet ik gewoon doorgaan hem in slaap te helpen omdat hij dit nu nodig heeft of juist niet omdat ik dit tot zn 18de (bij wijze van) moet doen voor elk slaapje. Pffff.. groet van een oververmoeide moeder
mijn jongste is nu 2,5 en redelijk makkelijk te troosten snachts. ff een knuffel en hij kan weer naar zijn eigen bed. Hij kan ook redelijk snel nu in mijn armen in slaap vallen. De nachten duren zo lang en zijn zo zwaar. Hoe wordt hij wakker als hij zo gat huilen. Is het meteen vol aan of is hij eerst wakker en rustig maar heeft hij dan door dat hij alleen is en gaat hij dan aan? Bij dat laatste kun je eventueel zijn bedje naast jou bed plaatsten. Dan merkt hij ook dat jij er altijd bent.
Wel fijn al die herkenning al had ik natuurlijk stiekem gehoopt dat iemand mij de oplossing zou aandragen. Ik heb zelf veel hulp gehad van slaaptipsvoorbabys (insta) maar bij verlatingsangst zeggen ze dat het erg verschilt per kindje wat werkt en dat het van de een op de andere dag ook weer niet kan werken.. het begon bij ons in de nacht weer wakker worden. Toen t derde slaapje wat niet meer wilde dus die laten vallen. Toen t middagslaapje wat niet wilde en nu is het ochtend slaapje ook al niet meer heilig... ik vind het loei zwaar zo'n overstuur kindje en je bent langer bezig met in slaap krijgen dan dat hij slaapt!
Hier loste het zich uiteindelijk altijd vanzelf op. Bij het ene kind als vanzelf, bij de ander met een beetje inzet. Ik heb ze altijd in slaap gevoed, vastgehouden. En toch kunnen ze nu alle 3 goed zelf in slaap vallen. Hoe het met de oudste ging weet ik niet meer, mijn dochter wees op een gegeven moment zelf naar haar bedje. En mijn zoontje van 20mnd kan nu ook sinds een paar maanden zelf in slaap vallen. Hij huilt/klaagt vaak even 5min en dan is hij vertrokken. Als het langer duurt dan blijf ik er weer bij.
Dus ik denk dat je niet bang hoeft te zijn voor slechte gewoontes. Misschien helpt het om samen te slapen?
Hier ook.. word er ook gek van. Ook vanaf die periode rond 7 mnd. ik probeer het tegelijkertijd maar te accepteren. inmiddels 12 mnd en slaapt al maanden tussen ons in… enorme verlatingsangst. Door een Slaaptraining werd het alleen maar erger :( De avonden gaan goed in eigen bed, maar vanaf een uur of 00.00 uur wordt ze wakker en helpt alleen oppakken en troosten. Zodra we haar terugleggen wordt ze wakker en gaat ze staan (en houdt dit uren vol pff). Nu bij ons in bed slaapt ze zo een aantal uren achter elkaar door (en wij dus ook). Maar ook dan nog onrustig door apneu. Het wordt vast beter….
Ons kindje is 8,5 maand en in een maand tijd alles kwijt. Ze deed tot 7 maand nog steeds 4-5 hazenslaapjes… dan 2 weken eens een middagdut van 1,5u, halleluja! En derna alle om zeep. Ze is ook al maanden tussen 4 en 5 smorgens wakker, klaarwakker. Vanmorgen 4:50 😵💫. Alles geprobeerd, vroeger later in bed, dutje inkorten, powernap tussenvoegen,… het betert niet. Uitzitten geblazen. Ze slaapt nog op onze kamer. Troosten in bed is hier nog nooit gelukt. Te overstuur is bij ons in bed. Punt. Dan is ze maar vervelend terwijl wij nog wat rusten. Ze voelt ons, dus het krijsen is dan toch al gestopt 🙈.
Iemand zei me, 8 maanden regressie. Kan 2-6 weken duren. Ons meisje heeft sinds maandag een tandje door, 3 komen door. Dus 4 tanden plus slaapregressie plus verlatingsangst.
Het is een fase, het is een fase. Probeer dat vast te houden.
Ps. Ze slaapt ook niet in wandelwagen of auto of draagzak bij ons. 😴
Mijn zoontje was een super goede slaper maar is sinds 2 weken ook heel aanhankelijk en hij kan niet meer zelf in slaap vallen. Ook weer vaak wakker snachts en lang huilen. Zelfs in onze armen nog huilen wat jij ook omschrijft. Ik knuffel hem gewoon weer in slaap, ookal duurt dit even… Ik vind stressloos opgroeien (want ja, baby’s ervaren mega veel stress als je ze alleen in bed laat huilen) veel belangrijker dan dat ze persee zelf in slaap moeten kunnen vallen. Ik doe denk ik hetzelfde als jij nu: eerst ernaast zitten en over z’n bolletje aaien, maar als hij echt overstuur raakt oppakken en knuffelen. Het is een fase, wel heel vermoeiend! M’n zoontje heeft wel net oorontsteking gehad dus ik dacht dat het daaraan lag. Maar met 7 maanden leren ze dat papa en mama ik afstand kunnen zijn. Afstand is een nieuw begrip voor hun op die leeftijd en heel beangstigend. ‘Oei ik groei’ geeft extra aandacht aan deze fase, die is inderdaad met 7 maanden.
Mijn zoontje is 16 maanden een hele slechte slaper geweest. 3 of 4 keer per nacht eruit en dan een uur met hem zitten voor hij weer wilde slapen. Hier hielp ook niks. Nu begint hij met doorslapen maar komt nog steeds 1 of 2 keer per week in de nacht. Hij is nu bijna 18 maanden oud. Ik werd er ook langzaamaan moedeloos van maar schijnbaar had hij ons nodig in de nacht. Ik was ook bang om hem gewoontes aan te leren maar elke keer verbaasd hij me weer als hij aangeeft wat hij nodig heeft. Ik volg nu gewoon hem en hij heeft zelf die gewoontes weer afgeleerd. Wil niet zeggen dat het overal zo gaat, maar wilde mijn ervaring als positief verhaal met je delen. Ik snap je, maar je doet het goed!
Hier ook. Moeilijk inslapen. Soms niet meer in slaap te krijgen. Doorgaan met huilen tot ik haar oppak (ernaast liggen is niet meer voldoende). Maar weer huilen zodra ik haar neerleg.. ze is nu ruim 8 maand maar 3.5 week te vroeg geboren zelfde soort leeftijd als jouwe.
Ik denk ook verlatingsangst..en rond de 8 maanden heb je ook weer een welbekende slaapregressie.
Ik kon haar eerst ook neerlegge en de kamer uitlopen dat is nu ook brullen geblazen.
Hier ook een grote vent van 7,5 mnd oud en sinds vorige week wil hij in de avond en nacht ook alleen maar bij ons in slaap vallen.... Hij wordt soms wel 4 tot 8x per nacht wakker en de helft van de keren dan ook echt overstuur en wil per se de borst. Geen idee wat er plotseling aan de hand is, overdag slaapt hij behoorlijk goed. Hij is wel net begonnen met tijgeren en kletst ons de oren van het hoofd, dus wellicht is hij gewoon overprikkeld, bezig met alle nieuwe skills verwerken oid. Ik ben ook helemaal op, was zo blij dat hij eindelijk nog maar 1x per nacht kwam. 😔 Maar goed, het lijkt elke nacht weer iets beter te gaan, dus daar hou ik me maar aan vast. Sterkte! Hopelijk is het 'gewoon een fase'.
Zo herkenbaar. Ik deed de nachten alleen omdat ik ook borstvoeding geef. Ze kwam sws nog heel vaak maar kon dr normaal zo weer neerlegge en hup ze sliep weer verder. Nu blijft ze maar om de borst vragen soms wel elk half uur. Mn vriend is dus ook maar weer gaan helpen omdat dit niets meer met honger te maken heeft
Heftig hè? Hier wil hij dan ook de hele tijd aan de borst bij mij, valt daar in slaap maar zodra ik hem weg leg is het huilen. Als ik hem dan weer bij me neem gaat hij overal aan sabbelen, mijn kin, mijn arm, maakt niet uit.... Pas als ik hem aan mijn vriend geef, geeft hij zich over aan de slaap. 🙄
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in De Klaagmuur
reacties (15) Verversen