Mijn zoontje van 2 jaar kent veel woordjes voor z´n leeftijd volgens de leidsters van de opvang. Hij kan aan een lichaam perfect ogen neus oren buik hoofd kin schouders armen voeten rug etc aanwijzen. Toen hij 15 of 16 maand was was z´n eerste zin "wat is dat" daarna " waar is ...(woordje invullen) " en "daar is..." nu zegt hij ook "dat is een... (woordje invullen)" . Hij heeft dus overduidelijk geen taalachterstand. Toen hij 15 of 16 maand wees hij ook de ogen neus en oren aan bij dieren in een boekje. Dat laatste heb ik ook gezegd tegen de kinderarts van het consultatiebureau. Ze geloofde mij niet. Ze had toen een pop voor hem gezet en hij moest lichaamsdelen aanwijzen, de manier waarop ze dat deed vond ik al vreemd. Hij wilde toen niets aanwijzen. De kinderarts denkt nu dat hij het niet kan en gaf als advies de lichaamsdelen bij dieren in een boekje aan te wijzen en het te oefenen met een pop. Dit deed hij maanden geleden al. Hij kan het al lang!!!!! Ik voel me zo gefrustreerd tegenover die kinderarts. Volgende maand moeten we er weer naartoe en moet hij weer dezelfde test doen. Wat als hij het weer niet wil doen op dat moment?
Ik snap je frustratie heel goed! Maar jij bent zijn moeder en weet wat hij kan, hoe moeilijk ook: ik zou het ongevraagd advies van de arts lekker laten varen. En wat anderen zeggen: je hoeft niet terug :). Ik denk dat jij het heel goed weet als er iets niet in orde is, en dan kan je het advies altijd nog opzoeken.
Gewoon laten gaan. Mijn zoon kon op die leeftijd ook van alles al zeggen en op het cb had hij er geen zin in. Hij kwam op school, werd al snel getest en ging in een hogere klas. Ik hecht absoluut geen waarde aan dit soort dingen op het cb. Ik wist als moeder dat hij het wel kon. Hij was een vrolijk kind en groeide goed. Kreeg zijn vaccinatie en dat was het.
Ik had gezegd dat mijn kind dat alleen doet bij mensen die hij kent en die hij leuk vind.
Veel kinderen zijn zo (zou die arts moeten weten), dus het kan niet als belediging worden opgevat. Ga het de volgende keer filmen, als je kind dingen gaat opnoemen thuis. Dan kun je het de volgende keer bewijzen.
Ik mis het stukje waarom je het belangrijk vindt dat hij het laat zien… Je kunt daar ook zeggen hij kan het al punt. Zou er geen bezoekje meer aan brengen als het puur om testen van vaardigheden gaat 🤭
Ik ga/ging alleen naar CB voor de vaccinaties en oogtest bijvoorbeeld, maar verder vind ik het een momentopname en bovendien is het niet verplicht. Oudste kind kon met X maanden hele blokkentorens bouwen en deed tijdens 'de test' iets wat ze letterlijk vroeg, maar zij had een andere visie ervan bijv eerst de groene en dan de blauwe, maar een toren is een toren en dan prijs je een kind toch ipv afwijzen.. Vooral de oudere generatie vond van alles; oh nog de borst, nog niet doorslapen etc etc. Bij de 2e ben ik dus alleen nog voor de prikjes gegaan.
Heel bijzonder.... Bij mijn oudste werd het al goedgekeurd dat ze naar de goede voorwerpen en lichaamsdelen keek als dat werd gevraagd. Ze was te verlegen om het aan te wijzen. Zou zeker niet gaan. Heb zelf ook wel eens afgebeld omdat ik geen meerwaarde zag. Belden ze een maand later opnieuw en heb toen uitgelegd waarom ik niet kwam. Geen verwijten, maar wel duidelijk over waarom het geen meerwaarde was. Toen was het ook prima.
Moet je er alleen daarom heen? Om te laten zien dat hij het kan? Je kunt toch afbellen?? Ga je toch niet doen. Jij hebt gezegt hij kan het, klaar. Hier zijn ze helenaal niet zo gelukkig. Als ik zeg ze kunnen het dangeloven ze het gewoon
Vreemd dat ze daar zo streng op zijn. Mijn dochter vertikt het om dingen op commando te doen, maar daar deed ze niet moeilijk over. Ze geloven gewoon mijn verhaal. Nou zette mijn dochter daar kracht bij door niet te doen wat gevraagd werd (want veel te makkelijk) maar er even een schepje bovenop te doen 😅 en de rest vervolgens allemaal weigeren/ te verlegen zijn. Ik zou me niet zo druk maken eigenlijk. Geen druk of jezelf en op je kind leggen. Gewoon heengaan, over je heen laten komen. De mevrouw vragen wat ze dan verwacht, hij het echt kan en hoe normaal het is dat kinderen niet op commando iets willen doen. Misschien kan hij het ook bij jou of bij zichzelf aanwijzen ipv een knuffel. En anders filmpjes maken als je je echt ‘bedreigd’ voelt door het CB. Maar eigenlijk denk ik dat je er niet zo zwaar aan moet tillen
Je kind doet niet alles op commando is dat erg? Mijn dochter praat heel goed maar ook daar zou ze temide zijn, al zou die gene dan daar een mening van vormen mag maar zou mij dit beïnvloeden, nee heb niets te bewijzen
Wat maakt het dat jij je daar over gefrustreerd voelt? Het is toch logisch dat een kind op die leeftijd niet alles op commando doet? Je hoeft je toch ook niet te verantwoorden over wat hij wel of niet kan? Waarom testen ze dat überhaupt? Heb ik nog nooit van gehoord.
Degene bij wie je was is een jeugdarts (of verpleegkundige) en geen kinderarts, en ja, dat is een flink verschil. Maar dat even daar gelaten. Laat toch lekker gaan. Als jij weet dat het goed is, dan is het toch best? Er zitten gewoon wat rare snuiters tussen zo nu en dan.
Mijn zoon wilde ook nooit praten daar, en dan liet de verpleegkundige daar de deur na afloop van het consult openstaan om te horen hoe hij tegen mij of mijn man praatte. Ze riep toen door de deur: “nou, driewoordzinnen ook goedgekeurd hoor!”. Zo hoort het toch ook 😉 neem mee wat je mee wil nemen van zo’n gesprek en de rest lekker laten zitten. Dahag, gekke dokter.
Ik zou de extra afspraak over een maand afzeggen met het commentaar dat je het een onprettig gesprek vond en dat je weet dat je kind dit allang kan. Noteren ze dat in het dossier.
Doe het bij jezelf voor of bij je kind op dat moment. Bij een pop wil mijn kind ook niks doen. Dan denken ze: jaaaa daaahaaaaag! Veel te slimme kinderen 😆😉
Tja daarom ga ik gewoon nooit naar het CB. Onze kinderen gillen daar moord en brand en doen niets. En buiten dat heb ik niets met wat ze allemaal moeten kunnen en hoe perfect ze zich allemaal moeten ontwikkelen. Aan jou de keus of je gaat want je bent niets verplicht en zie zelf het voordeel er niet van in dat ze iets gaan testen wat hij allang kan maar gewoon geen zin in heeft daar.
Huh wat raar? Bij ons vragen ze gewoon aan de ouders: kan je kind dit, kan je kind dat.. veel betrouwbaarder toch? Echt waar?! Terugkomen voor dezelfde "test"? Het zijn geen ogen en oren toch😆 soms verbaas ik me echt over de verhalen over de consultatiebureau's door heel het land. Op deze manier vind ik het geen wonder dat mensen niet naar het cb willen gaan. (Het is niet verplicht he). Ik zou gewoon afspraken centrale bellen en je afspraak afzeggen?
Inderdaad, als je alleen hier voor terug moet: afzeggen. Je weet zelf het beste wat je kind wel en niet kan. Twee jaar... die van mij deed dat niet hoor op die leeftijd.
En als hij het weer vertikt? Dan niks 😅 Hij hoeft daar geen voldoendes ofzo te halen he. Ze testen ook buiten gehoor en zicht niets, ze volgen alleen. Dit testen is echt onzin, zo'n momentopname in een niet gebruikelijke omgeving.
Ze kijken mee met de ontwikkeling van je kind en geven advies, that's it. Mag je gewoon naast je neerleggen. En als zij op dat zo'n rare manier doen, dan zou ik dat ook zeker doen. Als je alleen voor dit 'testje' terug moet, zou ik zelfs afzeggen. Jij hebt er niets aan, je kind heeft er niets aan. CB is er om jou te helpen, niet om je met een rotgevoel op te zadelen en ergens een vinkje of kruisje neer te zetten. Vervelend dat ze je zo'n gevoel geven, dat hoort echt anders. Zo is het bij mijn cb gelukkig ook niet. Laat je niet gek maken hoor. En ga je er wel heen en zegt ze weer dat ze je niet gelooft, dan zeg jij 'joh prima, dan geloof je het niet, ik weet dat hij het kan en ik maak me geen zorgen'.
Ik denk dat je beter niets had kunnen zeggen, tevens ja en amen en door hoppa. En als hij het niet doet jammer dan, ze zijn een advies/hulpbureau daar waar jij wenst, je bent ze NIETS verplicht.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in De Klaagmuur
reacties (30) Verversen