Heeft er iemand tips hoe je om kan gaan met verlatingsangst bij babies? De hele dag is mijn zoontje van 1 jaar een vrolijk babietje dat veel in beweging is en actief speelt en lacht en ook heel goed eet. Mensen merken vaak op hoe gemakkelijk hij is...tot we hem in bedje leggen en weggaan...dan begint het drama 😭, dan is het heel hard gillen en krijsen dat het enorm pijn doet aan de oren... we hebben al van alles geprobeerd...kiekeboe spelletjes, meermaals gaan troosten... blijven praten als we de kamer uit gaan om te laten merken dat we er nog zijn. Thelpt niet. Ook al staat de deur nog open en kan hij ons duidelijk zien op een paar meter afstand en leggen we hem uit wat we van plan zijn, thelpt niet, hij gaat dan gillen...dat maakt het ook veel lastiger om op tijd te gaan slapen...
Onze dochter is precies zo, is bijna 16mnd en is al paar weken feest. We hebben gemerkt dat nu erbij blijven stoel of op de grond liggen het snelste effect heeft. Ook van alles al geprobeerd. Voor nu doen we het een poosje zo en daarna gaan we wel weer afbouwen op den duur. Krijsend kind tot 22u is ook vreselijk en niet voor het gezin bevorderlijk.
Oh lastig he! Bij ons net zo. Overdag zo blij en vrolijk, alert en meedoen met alles, onderzoekend etc. Hele dag spelend. Kruipt gerust het hele huis door zonder angst etc waar wij zijn (checkt af en toe wel even door terug te kruipen maar gaat lekker haar gang)
En dan de nacht…….. lijkt wel een ander meisje. Ze wil alleen maar bij ons liggen, de hele nacht door ons voelen (handjes opzij en op onze ruggen leggen). Als ze ons even niet voelt direct overeind. Direct klaar wakker als we haar in haar eigen bed leggen. Er naast blijven zitten of liggen helpt niet.
We hebben maar opgegeven voor nu… ze mag halverwege de nacht bij ons in bed. Voor ieders rust
Ik denk in dit geval inderdaad er naast gaan zitten, maar dan ook echt niet elke keer uit bed etc, maar gewoon op een stoel in de kamer en bij grote paniek alleen een knuffel geven in bed, neerleggen en zeggen dat het tijd is om te gaan slapen en weer op je stoel. Ik zou me als ik jou was, om duidelijkheid te geven dat het echt tijd is om te slapen, niet laten verleiden tot mee naar beneden, mee naar je eigen bed of al teveel socializen na bedtijd is mijn tip; veel structuur bieden en zo ;)
(Bij ons bleken dit soort fases overigens altijd eerder heftige opstand en koppigheid en geen angst; maar begon ook pas na 1 (zoon zelfs 2) jaar na nooit echt verlatingsangst gehad te hebben. En dat merkten we ook wel aan andere dingen :))
We bieden ook structuur en halen hem niet elke keer uit bedje, als het te lang duurt, dus paar uur, dan gaan we wel met hem wandelen in de buggy tot hij in slaap valt.. we zijn ook stil en rustig als we hem in bedje leggen om duidelijk te maken dat het nu slaaptijd is. En doen altijd dezelfde avond routine. Werkt allemaal voor geen meter, lost ook de verlatingsangst niet op...denk dat we er gewoon aan gaan moeten toegeven...dus met stoel ernaast gaan zitten.
Waarom dan weglopen? Ik heb er tot ruim 2 jaar naast gezeten in een lekkere stoel tot hij sliep. Is heel normaal dat ze je veiligheid zoeken als ze in slaap vallen. Nu met 2,5 kan het wel, maar dan nogsteeds loop ik elke 5 a 10 minuten even langs om te checken of hij oké is.
Ik had dit advies gekregen zodat hij zelf kan leren in slaap vallen, ik ging hem dan verschillende keren gaan troosten, maar zoals je leest, werkt dat voor geen meter ... 😅
Bij ons net zo hoor. Onze kleine geeft ook niet op en werd steeds bozer als ik even weer kwam kijken (om de zoveel minuten). Bij de meeste kindjes helpt die manier maar dus niet bij alle kindjes. Over een paar maanden misschien weer eens proberen..
Bij ons net zo hoor. Onze kleine geeft ook niet op en werd steeds bozer als ik even weer kwam kijken (om de zoveel minuten). Bij de meeste kindjes helpt die manier maar dus niet bij alle kindjes. Over een paar maanden misschien weer eens proberen..
Het is vast een antwoord wat veel mensen slecht vinden 😅 Maar onze dochter van 2.5 krijgt nog iedere avond een flesje melk bij mij in bed en leggen we erna slapend weg. Geprobeerd te oefenen met een groot drama voor iedereen, terwijl dit 15 minuten duurt en we beide genieten!
Nee vind ik niet. Je bied juist veiligheid en vertrouwen. Als deze fase voorbij is, dan gewoon weer beginnen met oefenen Als baby/dreumes heb ik alle 3 de kids altijd in slaap gevoed. En toch kunnen ze alle3 nu zelf prima in slaap vallen.
Hetzelfde als amatullaah zie ik nu. Hier kwam die omschakeling ook zo rond de 1.5 jaar.
Hem in slaap wiegen in jullie armen? Onze bijna 1 jarige valt enkel in slaap met voeding en dan hopen dat ze niet weer wakker wordt bij het wegleggen. Blijven er dus bij met inslapen en als ze wanner wordt is het wiegen en sussen duurt regelmatig een 1-1,5 uur voordat ze echt slaapt 🤭 maar is dus niet heel erg overstuur dan omdat we haar vasthouden
Dat werkt nu niet bij hem, ik denk omdat hij dat niet gewoon is ook...we hebben dat nooit veel gedaan om hem te leren in slaap vallen in zijn eigen bedje. Hij krijgt wel een flesje in zijn bedje nog als deel van het slaapritueel, overgelopen van de maanden ervoor, al zou ik liever een flesje water geven, maar dat wil hij niet, liever melk, in zijn bedje poets ik daarna ook zijn tandjes, zet ik nog een leuk rustgevend muziekje op...
Mijn ervaring: het gaat wer over.. Zoals bij zoveel dingen is ook dit een fase. Hij snapt nu nog niet dat jullie er nog wel zijn ook al ziet hij jullie niet. Maar dat komt vanzelf. Even doorbijten en hem nu de veiligheid bieden die hij nodig heeft.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (23) Verversen