Mijn oudste zit inmiddels in groep 3 en vind het erg leuk, toen ze naar school moest was ze er ook echt aan toen en had ze er veel zin in. Ik vond het jammer, maar het was ook goed zo, het wendde snel. Het scheelde ook dat de jongste toen 1,5 was en nog lekker bij mij thuis was. Nu is het nog een paar maanden en dan gaat de jongste ook naar school. Ik dacht er eerst niet teveel over na, maar het vliegt mij nu opeens aan. Ben de laatste tijd erg verdrietig. Het idee dat mijn beide meisjes straks op school zitten, geen kleine kindjes meer thuis. Ze zeggen wel eens de tijd vliegt voorbij, geniet ervan. Nu heb ik het idee dat ik niet genoeg heb genoten, het is inderdaad voorbij gevlogen. Bij de oudste had je de drukte van Corona wat de nodige stress ook mee bracht (dit combineren met thuiswerken en nergens naar toe kunnen – geen opvang). Nu ergens spijt dat ik niet gewoon ben gestopt met werken (minder werken), heb ik ze wel genoeg aandacht gegeven etc (ik werkte eerst 4 dagen, waarvan 1 of 2 dagen thuis en later 3 dagen, waarvan 1 thuis (met hulp). Ben vooral verdrietig dat die fase straks afgesloten wordt, dat de tijd voorbij is geslopen en dat ik niet genoeg heb genoten. Die tijd komt niet meer terug. Je wordt gewoon meegesleept in de dagelijkse dingen en je bent zo 6 jaar verder. Ik zou graag weer 2 of 3 jaar terug in de tijd willen, weer even genieten van die mooie momenten van toen ze klein waren. Zijn er meer mensen die dit hebben ervaart?
Ik probeer nu extra te genieten van de tijd nu, van de jongste nog thuis, de oudste die begint met lezen etc.
Bedankt allemaal voor jullie ervaring/mening. Fijn om te lezen. Het gevoel van spijt is al gezakt. De periode afsluiten is lastig, maar probeer te genieten van hoe ze nu zijn en het is ook mooi om te zien hoe ze inderdaad steeds groter worden. Daar doen we het natuurlijk tenslotte ook voor :)
Ik ervaar het ook… de oudste is 4 en de jongste 2. Binnen een halfjaartje moet de jongste naar school (België). Ik had vandaag voor het eerste keer het feit, niet enkel het voelend besef (dat is er al langer) van, nu zijn we zeker de babyfase uit. Buggy meegezeuld op strand en van en naar auto…. Om de ganse tijd te stappen, en niet in de buggy te willen. Het was om en nabij 2km. Ik liep letterlijk een lege buggy te sjouwen en de tranen stonden mij nader dan het lachen. Al ben ik ook superfier terzelfdertijd. Ze zeggen dat het betert. 🥰
Ik zie dat je jongste net zo oud is als mijn jongste. Tot nu toe ben ik er nog niet mee bezig. Ik denk wel dat hij er echt aan toe is en het ook wel goed is zo. Omdat ik ook werk moet ik straks alleen de woensdag en vrijdag ochtenden missen die we nu nog samen hebben, dus ik vind het nu nog niet een hele overgang. En daarnaast hoef ik dan niet meer naar 2 opvanglocaties dus dat zal ook iets rust geven denk ik. Wie weet denk ik daar anders over als het straks februari is, maar nu nog niet.
Het is een volgende fase, en dat kan een beetje weemoed meebrengen. Maar schuldgevoel? Nee joh. Je hoeft echt niet elke dag de hele dag bij je kinderen te zijn. En als je er wel de hele dag bij bent, zit je ook niet constant te genieten. Dat doet toch niemand, we zijn allemaal mensen hoor. Bovendien: ze zijn nu toch ook leuk, je geniet nu toch ook nog van ze? En er komen nog zoveel mooie fases aan. Maak jezelf niet gek hoor.
Ik herken het ook. Onze dochter gaat nu nog halve dagen dus heb heel veel 1:1 tijd nog, gelukkig! Ik geniet daar enorm van. We hebben ook een super gezellig meisje (altijd vrolijk)😊 dus de middagen met haar zijn fijn. En tegelijk geniet ik erg van haar plezier op school, haar verhalen, haar grapjes, alles wat ze leert. Dat is ook genieten. De overgang gaat hier dus geleidelijk, in de ochtend tijd voor mijzelf en in de middag alle tijd voor haar. Ze zal straks wel langere dagen gaan en dat is dan ook prima. Maar ik heb het wel erg als ik foto’s terugkijk, het romantiseren van die tijd 😁🤭
Ik herken helemaal wat je zegt! Mijn jongste gaat bijna naar school en ook ik ga onze 1 op 1 momenten echt wel missen. Ik hoor wel van iedereen dat het heerlijk is, de tijd voor jezelf die je er voor terug krijgt. We gaan het ervaren, maar herken je gevoel zeker!!
Ik herken het zeker wel. De jongste is hier 1, dus ik heb nog wel ff te gaan voordat die ook op school zit maar ik heb soms toch wel spijt dat ik bij de oudste niet gestopt ben met werken om meer thuis te kunnen zijn.
Ik herken het ook niet. Ik vond het fijn weer iets meer ruimte voor mezelf en geniet juist ook zo van het meemaken van die kleuterfase, waarin ze zelf weer zoveel leert en enthousiast over verteld.
Bij mijn tweede zou ik dit hebben gehad als ik niet zwanger was geweest van de derde😄 Bij de derde had ik er totaal geen last van toen ze naar school ging: het was echt goed zo...
Ik herken je gevoelens. Toen de oudste 4 werd keek ik er wel naar uit om tijd met de jongste 1 op 1 door te brengen maar plopte ook de gedachte op: bij jou ook nog maar 2 jaar. En bij de 2e leefde ik toch meer op alledaagse dingen: oudste naar school, boodschap, huishouden, activiteit, eetmomenten, oudste weer ophalen waar ik toen ze beiden nog thuis waren voor m'n gevoel meer tijd had (en er ook vaker met beiden op uit leek te gaan). Daarnaast ook nog werken idd en kdv/bso. Die 2 jaar met de jongste vlogen ook en voelde weemoed naar de eerdere jaren terwijl ik òòk wist: vond het toen ook vaak zo pittig! En zo groeide wel steeds meer het besef en acceptatie om meer tijd - maar die gaat nog steeds vliegensvlug 😅 - te hebben voor andere dingen en mezelf met 2 op de basisschool. En ik waardeer de momentjes met de nu wat oudere kids ook zo en geniet van wat ze allemaal mee krijgen op school en na school een spelletje samen doen als ze niet de hort op zijn ofzo 😉 maar verder kan ik momenten/fases afsluiten ook lastig vinden ja. Goed dat je het her- en erkent en herkenning zoekt, is zo gek nog niet denk ik, maar ook niet iets wat je niet tegen kunt houden en wel gebeuren gaat qua veranderingen.
Ik vind juist het naar school gaan en zelfstandiger worden een ''verademing'' en ik werk graag (volledig thuis) Het is wel even altijd een overgang, maar gek niet.
(heb er eentje op vervolgonderwijs, eentje op de middelbare en eentje net in groep 3)
Nope. Hier niet herkenbaar. Kan niet wachten tot nr 2 volgende zomer ook lekker naar school gaat (en zij kan ook niet wachten tot ze eindelijk 4 is). Heb zelf ook geen moment spijt gehad van werken (3 dagen).
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (18) Verversen