Ik heb lang gewacht of ik dit wilde schrijven. Ik schaam mezelf behoorlijk. Ik verveel me. En niet zomaar een beetje, maar zoveel dat het een probleem wordt. Ik ben "thuisblijfmoeder" geworden vanwege de verlatingsangst van E. Hij heeft iets heftigs meegemaakt toen hij klein was. Daarna ben ik minder gaan werken, omdat hij geen hele dag meer bij de oppas kon zijn. Uiteindelijk ben ik gestopt met werken. Het gaat harstikke goed met hem, hij heeft zelfs geen nachtmerries meer. En daarom ga ik sowieso niet meer buitenshuis werken voordat hij 6 jaar is. Ik heb nu oppaskindjes om wat te doen te hebben en toch wat inkomsten te hebben. Ik geniet er van, maar er is wel. 1 groot nadeel. Ik heb dagen dat ik om half9 's ochtends niet meer weet wat ik moet doen. Aan het begin van de week gaat dat goed, dan maak ik een to-do-lijstje en geniet ik. Aan het einde van de week gaat dat lijstje niet verder dan: de vaatwasser uitruimen, de keuken stofzuigen, de wc poetsen en eten koken. Natuurlijk doe ik activiteiten met de kids. Maar als ze een uur zitten te kleien, zit ik een uur voor me uit te staren. Natuurlijk doe ik wel mee, help ik ze en maak ik poppetjes. Maar dat is niet hetzelfde als echt iets dóén. Telefoongebruik overdag wil ik zoveel mogelijk beperken. Op vrije dagen neem ik E. mee om leuke dingen te doen, of naar oma. Ik doe vrijwilligerswerk (dan gaat hij ook mee) en gelukkig kan ik 's avonds dingen plannen. Als ik een uurtje over heb (zonder oppaskindjes) probeer ik eenzame mensen te bezoeken, of te klussen bij vrienden (zelfs als ze er zelf niet bij zijn). Maar toch, er zijn genoeg dagen dat ik ziek op de bank lig van verveling.
Ik ben chronisch ziek, en de laatste tijd heb ik er veel last van (dacht ik). Nu ben ik op aandringen van mijn fysio eens goed in m'n leven gaan graven. Wanneer voel ik me het slechtst, wanneer gaat het goed.. wat voel ik.. etc. En dit is dus de uitkomst. Het heeft grotendeels niets met m'n ziekte te maken. Ik ben ook niet depressief. Ik tel gewoon de minuten op de klok totdat er weer een dag voorbij is.
En ik schaam me ervoor. Ik voel me schuldig tegenover alle moeders die hun huishouden moeten laten liggen omdat ze het niet rond gebreid krijgen. Ik voel me schuldig tegenover alle mensen die een burn-out hebben, die ziek zijn vanwege een echte reden. Niet wegens gebrek aan uitdaging/doel/motivatie.
Ik vind het niet zwaar, ik word er ook niet depressief van. Maar het is soms gewoon zooo saai. Terwijl ik er zeker ook van geniet hoor! Ik hou er helemaal niet van om hem weg te brengen. Een uurtje ja daar geniet ik wel van. Maar liever geen 2 volle dagen per week. Dus ik wil het ook niet per se anders. Maar dit is blijkbaar ook niet goed voor me.
Weet je ik lees nu pas dat hij iets heftigs mee heeft gemaakt, dus dan begrijp ik zeker jou situatie. Het is ook saai en constant entertainen is ook niet alles. Ik heb zelf geen dag programma ik laat alles op mij af komen om toch nog spontaan te blijven. En poetsen doen we tussendoor:)
Ik? Nou ik wordt intussen gillend gek!! We hebben afgesproken dat ik thuisblijf tot ze 4 is. Ze moet nog 2 worden hahaha. Tuurlijk geniet ik!! Maar je wereld wordt zó klein! Ik kan me daaraan moeilijk overgeven of aanpassen. Dat het nu even zo is. Maar hey ik doe het met liefde hoor. Zeker. Maar het is zwaar.
Voor mij is het wel herkenbaar hoor. Ik zou gek worden als ik alleen maar thuis moest blijven. En ondanks dat er genoeg te doen is, zijn er ook dagen bij dat ik me verveel. Zo te horen probeer je al genoeg dingen.. Lastig hoor..
Misschien meer balans in de week. Beter spreiden van taken. Hobby’s die je kan doen in huis, in de uurtjes dat je op de bank zit. Je bent continu in de weer met en voor anderen, al je uitjes zijn afhankelijk van een ander, het zorgen voor een ander. Blijkbaar vind je het lastig met jezelf en heb je anderen nodig om je vermaakt te voelen.
Beter spreiden is wel een goede tip, dankje. Het heeft meer te maken met dat ik graag nuttige dingen doe. Daar haal ik veel voldoening uit. En als ik voor mezelf klaar ben met alles, dan doe ik graag wat nuttigs voor een ander. Vandaar dat ik dan andere mensen opzoek. In ons huis zijn we klaar, dan ga ik maar bij een ander schilderen of schuren. Ook als ze zelf niet thuis zijn. Het probleem is misschien wel dat ik graag werk, klusjes doe etc. Maar een mens kan niet eeuwig werken.
Haha ik ben ook een thuisblijfmoeder en zou willen dat ik tijd had om te vervelen.Het is werkelijk een strijd tegen de klok om naast alle afspraken,sportactiviteiten en bezigheden van de kinderen het huishouden te runnen,boodschappen te halen en te koken.
Maar goed ik kan mij voorstellen dat het heel vervelend is als je het gevoel hebt dat je niet genoeg uitdaging hebt in je leven.Mischien met een cursus of een studie beginnen?
Wat naar dat je je ziek en rot voelt van verveling. Goh, ik ben ook thuisblijfmoeder en ik herken het niet. Tijd tekort, altijd! Kun je haken of breien? Zo nee, misschien kun je dat (aan)leren? Of ben je op een ander vlak creatief? Een webshop beginnen in home made sierraden. Koken in een buurthuis/wijkinitiatief. Ik noem maar wat!
Een bore out bestaat ook echt hoor. Net zo als een burn out. Je hebt gewoon uitdaging nodig, daar is niets mis mee. Kan je partner niet een dag inleveren op werk zodat jij een dag iets kunt doen? En waarom wachten tot je kind 6 is, als hij 4 is gaat hij ook al naar school. Je moet dit net zo serieus nemen als een burn out hoor. Goed voor jezelf zorgen, en als daar uitdaging bii hoort dan moet je dat regelen. Is een studie doen een optie?
Dat is helaas geen optie. Omdat naar school gaan straks al een grote uitdaging wordt. Ik neem zelfs 4 weken vrij als hij 4 jaar wordt. (De psz ging ook niet. Grootste probleem was toen dat er oppaskindjes bij waren, dus niet 100% aandacht voor hem bij brengen, ophalen, thuis). Misschien als hij 5 jaar is dat het ook al gaat. Maar voor hem is het wel belangrijk dat hij een dagje thuis kan blijven als het niet gaat op school, en dat ik dan niet moet gaan werken. Om eerlijk te zijn zie ik er een beetje tegenop om een studie te gaan doen. Ik weet ook niet goed wat. Ik heb wel een droombaan, maar dat is onregelmatig. Voor nu dus ook geen optie. Maar ik ga nog eens goed nadenken!:)
Dan doe je een cursus, in de avonduren? Gewoon iets in een richting die je interessant vind, psychologie, massage, een nieuwe taal, fotografie. Het hoeft natuurlijk niet meteen een opleiding voor een nieuwe baan ofzo te zijn.
En je kind groeit ook hé, die is als hij 4 of 6 is echt anders dan toen hij 2 was. Wie weet valt het mee. Ik weet natuurlijk niet wat er speelt, maar kunnen jullie er aan werken met hem?
Jahoor, het gaat over het algemeen steeds beter. We proberen dingen in stapjes op te bouwen, en natuurlijk groeit hij er ook wel overheen. Ik neem er (in m'n hoofd) een jaar voor om te wennen op de basisschool. Daarna denk ik dat hij redelijk weer gelijk ligt met andere kindjes wat hechting/verlatingsangst etc betreft.
Echt?! Hahaha ik ben ook thuisblijf mama, 2 kindjes op school en 1tje nog thuis. En ik kom werkelijk tijd te kort😱. Dr is altijd wel iets te doen in huis! Vers eten maken brood bakken, cake of koekjes maken..
Ja maar jij hebt de was voor 3 kids, halen, brengen naar school etc. etc. Wij hebben er "maar" 1. Dat is voor nu even genoeg, maar dat scheelt veel haha. Kinderen van een ander zijn altijd makkelijker, en de vieze kleren gaan mee naar huis;) we hebben een makkelijk huis, weinig spullen.. dus schoonmaken is ook zo gepiept.
Ik weet niet in hoeverre er opties zijn dat je man een dag(deel) vrij neemt en evt een (schoon) moeder die een dag(deel) wilt oppassen? Ook al zou je maar 8 tot 16u werken. Ik denk dat dat je echt zou helpen. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn met de kinderen maar dat komt omdat ik 20u werk, wat ik echt een perfecte combinatie vind. Ik zou echt niet blij worden van de hele week thuis... En als E inderdaad 4 wordt, zijn er misschien opties voor 1 of 2 dagen overblijven of dat je man een dag iets kan regelen tussen de middag waardoor je toch zo wat uren kan werken?
Is niet echt een optie op zijn werk. En m'n schoonmoeder en moeder deden eerst de oppas, vaste dagen. Bijna een jaar. Maar dat ging dus niet meer. Ik mis het inderdaad wel! Daarvoor genoot ik er veel meer van om thuis te zijn. Ik ben nu niet echt in de positie om ander werk te gaan doen. En dat wil ik ook niet, want ik geniet er ook zeker nog wel van. Op de goede dagen. Ik ben wel op zoek naar dingen ernaast. Misschien hebben mensen tips;)
Hier is een naam voor: bore-out. En dat is echt net zo'n probleem als burn-out. Van teveel moeten doen word je ziek, van te weinig uitgedaagd worden kan dat net zo goed. Je doet jezelf dus tekort door te zeggen dat dit minder erg is dan mensen die het niet rond krijgen.
Het is dus ook wel iets waar je aan kunt werken. Fijn dat de fysio je ogen heeft geopend. Hopelijk heb je meer mensen in je omgeving die je kunnen helpen met het vinden van een oplossing die goed is voor je zoon én voor jou. Ik zie dat E eind dit jaar 4 wordt. Dat opent tijdens schooltijden toch al perspectieven? Je kunt in ieder geval gaan nadenken over wat je nodig zou hebben om die uitdaging en motivatie weer terug te krijgen.
Dankjewel! Ja klopt, maar bij ons eten ze tussen de middag nog thuis. Dusja dat is wel lastig ook. Ik doe m'n best om andere projectjes erbij te doen. Mijn uitdaging zoeken buiten "werk". Maar dat is dan vooral 's avonds.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (33) Verversen