Vanwege bekkeninstabiliteit zit ik al een maand thuis. Ik probeer me zo goed als ik kan bezig te houden door het o.a. het huishouden bij te houden. Helaas is mijn bekken er steeds slechter aan toe, ondanks de hulp van de fysiotherapeut, waardoor ik amper nog zelfstandig naar buiten kan.
Ik ben de laatste twee weken steeds minder en slechter aan het slapen door pijn in mijn bekken, misselijkheid, plassen, malen. Ik slaap 6 uur per nacht, meer lukt me niet, terwijl ik wel moe ben.
Ik voel veel drukte met de aankomende feestdagen, vanwege familieverplichtigingen. De verhoudingen in de familie zijn complex en vallen me de laatste maanden erg (te) zwaar. Daarnaast voelt mijn vriend al 1,5 maand geen enkele seksuele aantrekking naar mij en gaat hij wel naar het buitenland met werkfeestjes en drank. Waar ik meerdere malen over heb geprobeerd te praten, maar van zijn kant komt er weinig. Wat me erg onzeker maakt. Ik heb naast dat ik me afgewezen voel, wel echt behoefte aan seks en intimiteit. Ik merk dat de combinatie daarvan me soms erg onzeker maakt over de bevalling. Het voelt alsof ik het helemaal alleen moet doen en ik voel me niet zo sterk als normaal. Mijn humeur is steeds meer aan het kelderen momenteel en ik wil me stabiel en blij voelen voor het wondertje dat ik in me draag en de naderende bevalling.
Ik weet even niet wat ik met mezelf aan moet. Ik zou me het liefste een maand willen verstoppen...
Ik denk dat het handig is als jij aan jezelf denkt met de feestdagen. Dus gaat iets niet, dan gaat het niet! Forceer het niet door die verplichtingen, want als jij er dan alleen maar mee moet zitten terwijl je daar bent tegen je zin in, wordt jij er niet gezelliger op. Denk echt aan jezelf hierbij! Verder herken ik het intieme gedeelte.. Mijn vriend wilt liever geen sex meer, omdat hij zn dochtertje kan voelen bewegen(hand op de buik) en kan zien bewegen. Daarbij voel ik me ook nog eens hartstikke niet aantrekkelijk, door me dikke buik, aangekomen (al 14 kilo☹️), hij die elke keer zegt dat mn benen dikker zijn geworden en me keer op keer afgewezen voel als ik moeite voor hem doe en hij dus niks wilt. Ik maak dit verder wel bespreekbaar met hem. Hij weet dat ik me zo voel, zegt ook dat het niet aan mij ligt, maar meer aan de baby in de buik. We hebben de afgelopen 3 maanden misschien 3x sex gehad. Ik denk dat het voor sommige mannen best een issue kan zijn. Misschien is hij bang om jou pijn te doen door je bekken? Verder kan je ook dmv knuffelen, kusjes geven etc ook intiem zijn, alleen op een andere manier. Daar tegenover verwen ik mezelf wat vaker, omdat ik zelf nu een hogere libido heb als ervoor.
Probeer met je vriend erover te praten, zeg wat je dwars zit. Desnoods zeg je dat die nu gewoon echt even naar jouw verhaal moet luisteren! En heel goed aan jezelf denken, geen dingen forceert doen!
Gezellig doen met de feestdagen gaat inderdaad nu zo tegen mijn gevoel en energie in. En dan ook wetende dat mijn bekken er een paar dagen van bij moet komen met de bevalling die steeds meer aan het naderen is.
Lijkt me heel lastig hoe je vriend omgaat met je lichaam en je behoeftes. Lijkt me absoluut niet helpend dat hij onderstreept dat je benen dikker worden. En ook niet dat als je je al onzeker voelt, je toch probeert hem in de mood te krijgen, hij je steeds afwijst. Lukt het je wel om gevoelsmatig voor hem te blijven openstaan? Ik merk dat ik bewust af en toe mijn muurtje moet afbreken als ik me weer afgewezen voel.
Daarom denk ik dat het verstandig is om je grenzen aan te geven bij hen. Volgend jaar nieuwe ronde nieuwe kansen met de feestdagen toch? 😊
Ja is ook vaak lastig! Maar laat het hem wel merken dat ik het allemaal niet zo leuk vind! Ik blijf wel voor hem openstaan ja, maar meer omdat ik weet waarom hij het liever niet wilt.. Ook moet ik zeggen dat ik nu een stukje minder moeite doe hoor na elke keer afgewezen te worden😅 Ik kleed me gewoon lekker zoals ik zelf wil, als hij erom zeurt zeg ik ook gewoon van tja ik hoef me niet sexy te kleden als ik er toch geen sex voor in de plaats terug krijg Wel lastig dat je dat merkt, vooral omdat je eigenlijk wel die behoeftes allemaal hebt maar door hem toch weer afgewezen voelt en dus best begrijpelijk dat je dan moeite hebt en een muurtje moet afbreken terwijl je dat op dat moment eigenlijk even niet kan/wil..
Ja het meer solo gaan heeft mij een heel stuk geholpen!
Wat een moeilijke situatie, logisch dat je je daar niet fijn bij voelt. Het klinkt alsof je dringend de behoefte hebt om weer regie te krijgen. Je lichaam heeft het zwaar en dat heeft ook veel effect op je gemoedstoestand. Is het een idee om naar de huisarts te gaan en om hulp te vragen? Veel huisartsen kunnen op korte termijn regelen dat je ergens je hart kunt luchten en hulp krijgt bij het kijken naar mogelijkheden en oplossingen. Als ik het zo lees, lijkt het ook alsof je vriend de situatie thuis ontvlucht. En daar zou je op een neutrale manier over kunnen praten met hem; hij is namelijk vast ook niet gelukkig met de situatie en het zou zomaar kunnen dat hij niet weet hoe hij je zou moeten helpen en zich machteloos voelt. Wat familie betreft: als ze meer ballast zijn dan hulp, moet je serieus overwegen wat je wel en niet van ze accepteert. Het laatste dat je nu nodig hebt is gedoe. Heel veel sterkte de komende weken, ik hoop dat er snel wat hulp en verbetering komt. ❤
Dankjewel voor je reactie! Ik ben er van in tranen.
Een afspraak maken met de huisarts lijkt me een goed idee, juist om alles wat meer op een rij te gaan krijgen.
Ik ben al aan overwegen om tegen mijn familie te zeggen dat ik ziek ben met de feestdagen, maar mijn vriend vond dit tot nu toe niet kunnen. Ik denk dat ik daar misschien wel wat stelliger in moet zijn.
Wat de rotopmerking hieronder over intimiteit betreft: door de betere doorbloeding daar beneden, kun je als zwangere meer zin krijgen om te vrijen. Dat is heel normaal. Daarnaast heb je duidelijk ook veel behoefte aan steun, troost en lichamelijk contact van je vriend. Niets raars aan! Ik zou eerlijk gezegd open kaart spelen naar je familie; bekkeninstabiliteit tijdens een zwangerschap is niet niks, dus daar mogen ze best rekening mee houden. Kijk of je het gesprek aan kunt gaan met de blik: wat kan en wil ik wèl? Want vanuit een positieve houding valt vaak prima met mensen te praten. Succes!!! 🍀🍀🍀
Mijn familie is op de hoogte van mijn bekkenklachten. Ook over hoe belastend een avond alles regelen is. Ik heb niet het idee dat ze het snappen. Het komt op mij over alsof ik me aan zou stellen. Ze hebben dan wel weer veel begrip hoe zwaar het voor mijn vriend is dat hij bepaalde taken van mij moet overnemen. Het is helaas een erg complexe familie. Wat dan ook de belasting extra zwaar doet voelen.
Wat betreft het seksuele en intimiteit, wat je zegt klopt helemaal. Naast de fysieke behoefte is intimiteit ook erg steunend en bevestigd.
Is dat het enige wat er uit mijn bericht was te halen?
Ik ben aan het einde van de nacht inderdaad misselijk, wat me wakker maakt. Tijdens de nacht is mijn bekkenpijn ook het ergste, wat me ook wakker maakt.
Ik heb gelukkig heel wat wakkere uren zonder misselijkheid en zonder de ergste pijn in mijn bekken.
Ik denk overigens dat het één sowieso het ander niet 100% hoeft te doen uitsluiten
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (9) Verversen