ik ben 3 weken geleden bevallen van mijn 2e kindje. de eerste dagen zat ik echt op een roze wolk en genoot ik hier echt van… maar nu lijkt ik er vanaf gevallen te zijn op sommige momenten. ik ben er vanaf gevallen sinds de oudste van 3 jaar woede aanvallen heeft gehad de eerste 3 dagen, en heeft voor mijn gevoel opeens een heel ander karakter. ik voel me zo schuldig naar haar toe, en kan er om huilen hoe zij ermee worstelt. ik miss de momenten met haar en lijkt haar soms wel kwijt te zijn. terwijl ik ook momentjes met haar weg ga. op kdv is zijn van slag, ze is ook een heel gevoelig meisje en kan niet goed tegen veranderingen. ik geniet op deze manier minder van mijn 2e kindje, en vraag me heel soms af of dit de juiste keuze was voor een 2e kindje. wat echt nergens op slaat want wij wouden dit heel graag ( is meer mijn schuldgevoel naar mijn 1e toe die dat denkt?) als mijn eerste kindje dan op bed ligt en ik zit met hem geniet ik er wel weer van. misschien zijn dit de hormonen ook wel die gieren door mijn lijf en de vermoeidheid en moeten we even wennen aan de nieuwe situatie en aan elkaar. ik ben erg benieuwd naar moeders die dit ook hebben ervaren met de komst van hun 2e kindje, en dat dit gevoel wel weer goed komt als we allemaal gewend zijn.
3 jaar... is ook gewoon een lastige leeftijd. Zie ik hier om mij heen ook gebeuren dat ze gemeen zijn naar hun broertje of zusje. Mijn 2e wordt nu 'gemeen' terwijl zn zusje er al een jaar is. Daarvoor nooit last van gehad.
Ik vind dat het vanaf 4 jaar weer wat beter gaat! En dan is ze vast dolblij met haar broertje of zusje, die dan ook al meer interactie heeft met haar.
Baby vooral in de draagdoek en lekker spelen met je oudste. Het is nu even lastig maar het is ook goed voor haar, de wereld draait niet om haar dat is voor peuters lastig. Als er egocentrische wezentjes bestaan zijn het wel peuters. Hieronder staan ook goede tips. Ik heb er 6, degene die niet langer de jongste was had vaak wel even moeite om niet meer de baby te zijn. Ze maken trouwens onbewust of bewust misbruik van jouw emoties. Rug recht, jij kan dit en niemand is er hier zielig . 💪🏻
Misschien is de oudste bang dat ze concurrentie heeft, dat je misschien meer van de baby houdt. Kinderen kunnen gekke dingen denken. Zeg juist op momenten dat ze boos is, dat je van haar houdt. Dat zij en haar broertje even geliefd zijn, dat je begrijpt dat ze moet wennen. Erken wat ze voelt en voor de rest: het tijd geven.
Dit zijn je hormonen dat het je zoveel doet. Dat komt echt wel goed! Het isook allemaal heel pittig. Iedereen moet wennen. Die eerste dagen zijn moeilijk, van allerlei vreemde mensen die over de vloer komen, mama die veel op bed ligt en moet herstellen, papa die ineens veel meer doet, een huilende en poepende baby die helemaal (nog) niet zo leuk is als verwacht, de normale gang van zaken die opeens anders gaan. Voor zo meisje ook wennen. Maar jo, over een maand a 2 maanden gaat het helemaal vanzelf! Echt dat komt helemaal goed❤
Heel herkenbaar! Ik heb nog een foto waar de oudste net een woede uitbarsting had gehad en daarna toch zijn broertje een fles geeft. Wij deden combi, borst en fles. Het is nog steeds wel eens strijd, maar ze spannen ook geregeld samen tegen mij. Breath in, laat je oudste waar ze kan en wil meehelpen. Geduld en tijd, meer heb je niet nodig.
2 is zoveel meer dan 1. Die verandering gaan jullie nu door als gezin, gun dat wat tijd. Iedereen moet zijn plekje weer vinden en er ontstaan nieuwe routines en momentjes. Laat het maar gebeuren ..
Nee. Kwestie van tijd voor de oudste is het een verandering voor jou en je partner. Het is nog maar kort en alles valt wel op ze plaats zodra het bij iedereen wat rustiger is.
No worries! Het is nog maar kort, jouw hormonen spelen nog mee en iedereen moet nog even wennen. Komt echt goed!
Paar tips die mij erg geholpen hebben: 1: een tweede is niet hetzelfde als een eerste, je gaat nooit zoveel tijd meer hebben voor de baby als je bij nr1 had en je oudste krijgt nooit meer zoveel aandacht als voor de baby en dat is helemaal oke 2: je hoeft meestal geen aandacht te splitsen, gedeelde aandacht is ook juist sámen of tegelijk aandacht krijgen 3: de baby heeft nabijheid nodig, je oudste aandacht.
Probeer je baby dus in de buurt te houden terwijl je met de oudste bezig bent. Bijvoorbeeld baby in de draagzak en met de oudste verstoppertje doen. Baby op een speelkleed met jullie er naast en dan met de duplo of een puzzel op de grond spelen. Baby in de wipstoel en jullie aan tafel samen kleien of kleuren. Als je de baby voedt, zing met je oudste samen liedjes, lees voor of vraag haar iets voor je te ‘koken’ in het speelkeukentje. Zulke dingen zorgen er voor dat zij aandacht krijgt en niet het gevoel heeft steeds op die baby te moeten wachten. Het verschilt per kind, maar ik had er twee die het niet zo tof vonden steeds maar te horen dat ze grote broer/zus waren, of dat ze steeds mochten helpen, alsof het echt alleen nog maar om die baby gaat zeg maar. Wij waren er al druk genoeg mee vonden ze. Kraamvisite die aandacht voor ze hadden of zelfs een klein cadeautje voor ze hadden, kon ik wel zoenen 😅 Ik zei ook wel af en toe expres hardop tegen de baby: ‘jij moet nu even wachten hè, want ik ga eerst even je broer helpen’ Ook als die baby nog helemaal niks nodig had, maar gewoon om Een beetje balans te houden zeg maar
Gefeliciteerd! Ik denk dat elke mama dit wel heeft, maar het maakt het zeker moeilijk als je kindje woede aanvallen heeft.. Maar dat is haar manier om het te verwerken en hoort ook echt bij de leeftijd. Het hoort er denk ik allemaal een beetje bij.. de korte nachten en je aandacht moeten verdelen is ook echt heel zwaar. Probeer ook tijd voor jezelf vrij te maken (I know heel moeilijk!). Komt helemaal goed, straks zijn ze beste vriendjes!
Het is een grote verandering waar iedereen aan moet wennen, ook je oudste. Gun haar die ruimte en probeer ook wat quality time met haar te hebben. Praat jezelf vooral geen schuldgevoel aan. Daar schiet niemand iets mee op.
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie 2e kindje! Heel veel goeds gewenst. Geniet ervan samen!
Wat betreft de oudste. Het is een hele verandering, zij zoekt haar plekje binnen het gezin, het is iets nieuws he. Geef het even de tijd. Praat met haar en betrek haar bij de activiteiten, zo zij weet dat jij haar wel ziet, hoort en haar niet wilt passeren. En kijk hoe het over 2 maanden is. Waarschijnlijk moet zij gewoon wennen.
Reageer op dit topic
Maak een Babybytes account om zelf topics te openen in Algemeen
reacties (11) Verversen